Sağduyu Tanrısızlığın İlmihali/İnsanın Doğası Bozuk Değildir; Bunun Tersini İddia Eden Bir Ahlak İnsan İçin Değildir
İnsanın doğasına karşı olan bir ahlak, asla insana uygun bir içerikte değildir. Ancak, insan doğası bozulmuştur diyeceksiniz. Bu sözde bozulma nedir? Bu bozulma, yeni kazanmış olduğu ahlakın ihtirasından mıdır? Ancak ihtiraslar insanın cevherinden, aslından değil midir?
Mutluluğuna yararlı olan ya da yararlı sandığı şeyi insanın araması, istemesi, sevmesi gerekmez mi? Kendisi için hoş olmayan ya da öldürücü olduğuna inandığı şeyden korkması, kaçınması gerekmez mi? İhtiraslarını yararlı konular için işgal ediniz; refah ve mutluluğunu bu konulara bağlayınız. Özellikle ve bilinen nedenlerle kendisini gerek nefsine, gerek başkalarına zarar verebilecek şeylerden uzaklaştırınız. Bu şekilde insandan aklı başında ve erdemli bir yaratık yaparsınız. İhtirassız bir adam, kötülüğe de erdeme de önem vermez, bunların her ikisine de ilgisiz kalır.
Kutsal hocalar! Rahipler! Hahamlar!.. Bize, insanın doğasının bozuk, fesat olduğunu her an tekrarlıyorsunuz; her nefsin yolundan saptığını bize bağırarak söylüyorsunuz; "Doğa, artık size yolsuz, zevk ve eğlenceye düşkünlükten başka eğilimler vermiyor" diyorsunuz. Bu durumda, bu doğanın başlangıçtaki konumunu koruyamamış ya da korumak istememiş olan Allah'ı suçluyorsunuz. Eğer bu doğa (insanın yaratılışı) bozulduysa, Allah neden onarmadı? Neden düzeltmedi? Hıristiyan, hemen insanın doğasının onarıldığını, hüdasının (yani İsa'nın) ölümünün Hıristiyanı yeniden bütünlüğüne döndürdüğünü temin eder.
Karşılık olarak ona sorarım; Bu durumda, bir Allah'ın ölümüne rağmen, insan doğasının bozuk olduğunu nasıl oluyor da iddia ediyorsunuz? Bu durumda, sizin Allah'ınız tümüyle boşu boşuna ölmüştür? Dini inanışınıza göre, âlemde hep uyguladığı kudret ve saltanatı şeytan hâlâ koruyorsa, Allah'ınızın mutlak kudreti ve şeytana üstünlüğü nerde kalıyor?
Hıristiyan ilahiyatına göre ölüm; isyanın, günahın kefaretidir.1 Bir adamın ölümüne hep ilahların gazabının doğaüstü eseri gözüyle bakan bazı zenci ve vahşi milletlerin düşünüşüyle, Hıristiyan ilahiyatının bu görüşü uyum halindedir. Hıristiyanlar kendilerini Hz. İsa'nın günahtan kurtarmış olduğuna kesin olarak inanırlar. Oysa, gerek kendi dinlerinde, gerek öteki dinlerde, insanın ölüme mahkûm edildiğini görebilirler.
Hazreti İsa bizi isyandan, günahtan kurtardı demek, işkenceye gönderdiğini gördüğümüz halde, bir hakim hakkında, suçluyu affetti demek değil midir?
1 La solde du péché.