Yemek esnasında, yarın Cumhuriyet ilân edeceğiz! Dedim. Hazır bulunan arkadaşlar, derhal fikrime iştirak ettiler. Yemeği terk ettik. O dakikadan itibaren, suret-i hareket hakkında, kısa bir program tespit ve arkadaşları tavzîf ettim.
Tespit ettiğim program ve verdiğim talimatın tatbikatını göreceksiniz!
Efendiler, görüyorsunuz ki Cumhuriyet ilânına karar vermek için Ankara’da bulunan bütün arkadaşlarımı davete ve onlarla müzakere ve münakaşaya asla lüzum ve ihtiyaç görmedim. Çünkü onların zaten ve tâbiaten benimle bu hususta hem-fikir olduklarına şüphe etmiyordum. Halbuki o esnada Ankara’da bulunmayan bazı zevât, salâhiyetleri olmadığı halde, kendilerine haber verilmeden ve rey ve muvafakatleri alınmadan, Cumhuriyet’in ilân edilmiş olmasını vesile-i iğbirar ve iftirâk addettiler.