Leylâ vü Mecnûn/701-800
701 Bî-hûdedür ol kamu fesâne
Kim âşıkdur fülan fülâna
702 Çün vâkıa şek mahalli oldı
Ol vâkıadan teselli oldı
703 Leylî hem oturdı evde nâ-çâr
Döndi sadefine dürr-i şeh-vâr
704 Bir bürcde sâbit oldı ahter
Mahbûs-i hizâne oldı gevher
705 La‘l oldı esîr-i sîne-i seng
Habs oldı gül-âba şîşe-i teng
706 Gamdan tebeh oldı rûzgârı
Nevmîd dil-i ümîd-vârı
707 Âh eyler idi velî ne hâsıl
Ol yel açamazdı gonca-i dil
708 Göz yaşı tökerdi lîk ne sûd
Bitmezdi anunla nahl-i maksûd
709 Zülfi kimi pîç ü tâba düşdi
Hayrân kalup ıztırâba düşdi
710 Ağzı kimi hulkın etdi gam dar
Çeşmi kimi cismi oldı bî-mâr
711 Ne derdini sahlasa karârı
Ne şerh-i gam etse gam-güsârı
712 Fânûs-ı hayâle girdi ol şem‘
Gönlini kılup hayâl ile cem‘
713 Her dem çeküp ol gam içre min âh
Sabr etdi zarûret ile ol mâh
714 Derd ile düzüp terâne-i gam
Bu bir gazeli ohurdı her dem
Bu gazel Leylî dilindendür
715 Felek ayırdı meni cevr ile cânânumdan
Hazer etmez mi aceb nâle vü efgânumdan
716 Oda yandurmasa bir şu‘le ile nüh feleği
Ne biter âteş-i âh-ı dil-i sûzânumdan
717 Gam-ı pinhân meni öldürdi bu hem bir gam kim
Gül-ruhum olmadı âgeh gam-ı pinhânumdan
718 Âh idi hem-nefesüm âh ki ol hem âhir
Çıhdı ikrâh kılup külbe-i ahzânumdan
719 Men ne hâcet ki kılam dâğ-ı nihânum şerhin
Âkıbet zâhir olur çâk-i girîbânumdan
720 Hak bilür yâr değül cân ü dilümden gâib
N’ola ger gâib ise dîde-i giryânumdan
721 Cân eğer çıhsa tenümden eser-i mihri ile
Eser-i mihri sağınman ki çıhar cânumdan
722 Lutf edüpsen meğer ey bâd bu günden beyle
Veresen bir haber ol serv-i hırâmânumdan
723 Ey Fuzûlî gam-ı hecr ile perîşândur hâl
Kimse âgâh değül hâl-i perîşânumdan
Tamâmî-i sühan
724 Sâkî getür ol mey-i mugânı
Kim unudalum gam-ı cihânı
725 Rahm eyle ki kasd-ı cân eder gam
Bağrum sitem ile kan eder gam
726 Kıl aklumı bâde ile zâil
Çerhün siteminden eyle gâfil
727 Feryâd ki çerh bî-vefâdur
Dâim işi cevr ile cefâdur
728 Bir âdet ile medârı yohdur
Devrânınun i‘tibârı yohdur
729 Ger hem-nefes etse iki yârı
Bir yere getürse iki zârı
730 Elbette sebep salup araya
Anları esîr eder belâya
731 Bi’llâh ne yamandur âşinâlığ
Çün vâki‘ olur yine cüdâlığ
732 Gül-zâr-ı kelâm bağ-bânı
Beyle bezemiş bu bûstânı
733 Kim serv-i riyâz-ı mihnet ü derd
Sevdâ-zede Kays-i derd-perverd
734 Her subh gederdi mektebe şâd
Mektebde olurdı gamdan âzâd
735 Meşk-i hat-ı hüsn-i yâr ederdi
Def‘-i gam-ı rûzgâr ederdi
736 Zevk ile dutup tarîk-ı sâbık
Âdet üzerine subh-ı sâdık
737 Geldi yine mektebe ferah-nâk
Tâ kim kıla zevk-ı vaslı idrâk
738 Gördi ki behişte hûr gelmez
Gün çıhdı henüz nûr gelmez
739 Hurşîdsüz oldı rûz tâ şeb
Oldı başına karanu mekteb
740 Bildi ki sipihr-i şu‘bede-bâz
Bir şu‘bede eyleyüpdür âğâz
741 Elbette cefâ-yı ta‘n-ı ağyâr
Ol gün yolına bırahdı bir hâr
742 Nevmîd olup etdi nâle bünyâd
Dedi nedür ey felek bu bî-dâd
743 N’etdüm sana kasd-ı cânum etdün
Kat‘-ı reh-i dil-sitânum etdün
744 Kesdün taleb-i garazda râhum
Bildür mana kim nedür günâhum
745 Evvel meni eyledün mükerrem
Vasl-ı sanem ile şâd ü hurrem
746 Döndün yine beyle cevr edersen
Ol devre nakîz devr edersen
747 Vehm eylemedün mi kim çeküp âh
Sûz-ı ciğer ile bir seher-gâh
748 Yanduram oda tokuz revâkun
Sûzın sana bildürem firâkun
749 Tedbîr kıl ey muallim-i pîr
Et sihr ile ol perîni teshîr
750 Ancak mana sanma yetdi bu gam
Kim yetdi mana yeten sana hem
751 Düş ey elif istikâmetünden
Şerm eyle bu kadd ü kâmetünden
752 Kaddi hevesiyle dem urursen
Ol getdi aceb ki sen durursen
753 Ey nûn çü nihândur ebrû-yi yâr
Sen dahi nazarda durma zinhâr
754 Ey mîm çü ağzı oldı gâib
Oldı sana hem adem münâsib
755 Olsan nola ey devât dil-teng
Âyîne-i hâtırun dutup jeng
756 Ol turra-i müşg-bûdan ayru
Hicrân kara bağrun eylemiş su
757 Ey hâme sirişk-bâr olupsen
Ser-geşte vü bî-karâr olupsen
758 Gûya bu gün etmemiş müyesser
Devrân sana dest-bûs-i dilber
759 Ey levh hatınun eyle yâdın
Kıl sînede nakş gam sevâdın
760 Bir niçe gün ol esîr-i hicrân
Mektebde gezüp kılurdı efgân
761 Her rûz figânı ile tâ şeb
Ta‘zîb çekerdi ehl-i mekteb
762 Şeb hem kıluben figân ü zârı
Eylerdi muhâtab ol nigârı
763 K’ey göz nûrı gönül sürûrı
Sensüz gözümün yoh oldı nûrı
764 Evvel ne idi bu âşinâlığ
Âhir nişe eyledün cüdâlığ
765 Evvel nişe eyledün meni mest
İzhâr-ı mahabbet ile pâ-best
766. Âhir ne içün humâra saldun
Bu mihnet-i intizâra saldun
767 Saldun dil-i zâra nâr-ı fürkat
Kıldun gözümi pür-âb-ı hasret
768 Gönlüm odı kıldı yana yana
Âheng şafak tek âsmâna
769 Yaşum suyı oldı vara vara
Bir bahr ki yoh ana kenâre
770 Men istemezem bu günde hem-dem
Yanumdan ilet hayâlüni hem
771 Olmaya düşüp hayâlün ey meh
Oda yana suya bata nâgeh
772 Ser-mest-i şarâb-ı iştiyâkem
Medhûş-i tehayyür-i firâkem
773 Koyma gamunı menümle hem-râh
Fâş eylerem anı halka nâgâh
774 Ser-mestde ihtiyâr olmaz
Medhûşda i‘tibâr olmaz
775 Cân oldı gamun gelende ber-bâd
Teşvîş-i fenâdan oldum âzâd
776 Gösterdi mana gamun mezâkı
Ayş-ı ebedî neşât-ı bâkî
777 Ger gelse ecel menüm nem ala
Cân hod yohdur meğer gam ala
778 Şem‘-i şeb-i mihnet ü belâyem
Âşüfte-i cünbiş-i hevâyem
779 Sûz-ı dil ile tökülse yaşum
Tîğ-i gam ile kesilse başum
780 Cândan çıharıp hevâ-yı aşkı
Terk eylemezem belâ-yı aşkı
781 Bu günleri kim gam içre zârem
Hicrân elemiyle bî-karârem
782 Ger nâme-i ömre kilk-i takdîr
Gündür deyüben kılursa tahrîr
783 Eyler meni ol hisâb mağbûn
Kim sûret-i hâldür diğer-gûn
784 Gün şartı deyerler âftâbı
Bi’llâh ki bu nüktedür hisâbî
785 Her gün ki görünmez âftâbum
Men gün demezem budur hisâbum
786 Yoh kimse bu derd-i dilden âgâh
Bu derd-i dil ile neyleyem âh
787 Derdüm söze geldüğince artar
Oddur yel ile zebâne dartar
788 Eyyâm-ı visâli eyleyüp yâd
Ol haste bu şi‘ri etdi bünyâd
Bu gazel Mecnûn dilindendür
789 Ey hoş ol günler ki men hem-râz idüm cânân ile
Ni‘met-i vaslın görüp nâzın çekerdüm cân ile
790 Görmemişdi gülşen-i ayşum hazân-ı tefrika
Olmamışdı tîre eyyâmum şeb-i hicrân ile
791 Meh-veşümden dûstlar devrân cüdâ ister meni
Düşmenümdür hîç bilmen n’etmişem devrân ile
792 Yetse ger âşıklarun eflâke efgânı ne sûd
Yetmek olmaz mâh-veşler vaslına efgân ile
793 Yaşurup sahlardum elden dâğ-ı hicrânın eğer
Etmek olsaydı müdârâ dîde-i giryân ile
794 Zevkden dîbâce bağlandı kitâb-ı ömrüme
Koymadı devrân geçe evkâtum ol unvân ile
795 Ey Fuzûlî ahter-i bahtum müsâid olmadı
Kim olam bir dem mukârin ol meh-i tâbân ile
796 Söz muhtasar ol esîr-i sevdâ
Bir nev‘ ile oldı halka rüsvâ
797 Kim Kays iken adı oldı Mecnûn
Ahvâlini etdi gam diğer-gûn
Bu Leylîye Mecnûn güzerde mukâbil olduğıdur
ve
Gün mukâbelesinde hilâl-i mihri bedr-i kâmil olduğıdur
798 Bir gün ki bahâr-ı âlem-efrûz
Vermişdi cihâna feyz-i nevrûz
799 Salmışdı nikâb çehreden gül
Çekmişdi sürûd-ı nâle bülbül
800 Şeb-nem mey-i nâbı ile lâle
Doldurmış idi kızıl piyâle