Leylâ vü Mecnûn/801-900
801 Olmışdı gül ile sebze-i ter
Firûze-fürûz ü la‘l-perver
802 Bir niçe musâhib-i vefâ-dâr
Mecnûn-ı şikesteni görüp zâr
803 Her yan dediler ki ey belâ-keş
Gül çağıdur olmagıl müşevveş
804 Bu faslda âdemî gerek şâd
Endûh ü belâ vü gamdan azâd
805 Çün ebr değülsen olma giryân
Çün seyl değülsen etme efgân
806 Gül kimi bırahma sîneye çâk
Sebze kimi etme bisterün hâk
807 Ancak özüni esîr-i gam kıl
Lutf eyle hırâma gel kerem kıl
808 Sahrâ dutalum mey içelüm şâd
Endûh ile olma beyle mu‘tâd
809 Ey gonca-dehân ü serv-kâmet
Gül oyna zamânı kıl ferâgat
810 Pâkize vücûda hayfdur gam
Beyle dahi kalmaya bu âlem
811 Şâyed açıla gül-i murâdun
Muhkem kıl esâs-ı i‘tikâdun
812 Seyr üzre bu nevbahâr faslı
Şâyed bulına nigâr vaslı
813 Mecnûn-ı hazîn ayağa durdı
Sahrâlara seyr içün yüz urdı
814 Giryân giryân kılurdı seyrân
Hayrân hayrân gezerdi her yan
815 Geh sezbeye arz-ı râz ederdi
Geh lâleye min niyâz ederdi
816 Çeşmine sürerdi lâle dâğın
Âşık sağınup öpüp ayağın
817 Nergis gözine nigâh ederdi
Yârı gözin anup âh ederdi
818 Söylerdi benefşeye gam-ı dil
Kim söyleye olsa yâra vâsıl
819 Bülbüllere şerh ederdi hâlin
Kumrîlere mihnet ü melâlin
820 Her turfe çiçek görüp çeküp âh
Menzil menzil gezerdi nâgâh
821 Bir menzile düşdi reh-güzârı
Kim seyrde idi anda yârı
822 Bir niçe perî-ruh ile hem-dem
Mecnûn-ı şikesteden mukaddem
823 Leylî güzer etmiş ol fezâya
Salmış gül ü lâle üzre sâye
824 Bir sebzeye sebz har-geh urmış
Meh sahn-ı felekde hâle kurmış
825 Gonca kimi ol latîf har-gâh
Gül berki kimi içinde ol mâh
826 Mecnûna mukâbil oldı Leylî
Bahr-ı gama yetdi derd seyli
827 Leylî deme şem‘-i meclis-efrûz
Mecnûn deme âteş-i ciger-sûz
828 Leylî deme cennet içre bir hûr
Mecnûn deme zulmet içre bir nûr
829 Leylî deme evc–i hüsne bir mâh
Mecnûn deme mülk-i aşka bir şâh
830 Leylî deme bir yegâne-i dehr
Mecnûn deme bir fesâne-i şehr
831 Leylî çemen-i belâ nihâli
Mecnûn felek-i vefâ hilâli
832 Leylî meh-i âsmân-ı haşmet
Mecnûn şeh-i kişver-i melâmet
833 Leylî saf-ı ehl-i hüsn emîri
Mecnûn ser-i kûy-ı gam fakîri
834 Leylî işi işve vü kirişme
Mecnûn gözi yaşı çeşme çeşme
835 Leylî vü neşât-ı hüsn kâmı
Mecnûn ü belâ-yı aşk dâmı
836 Leylî vü letâfet-i dil-ârây
Mecnûn ü melâmet-i gam-efzây
837 Leylîde kemâl-i hüsn ile zevk
Mecnûnda cemâl-i Leylîye şevk
838 Leylî sadef-i hayâya bir dür
Mecnûna anunla min tefâhür
839 Leylîde visâl-i dûst meyli
Mecnûnda hem ârzû-yı Leylî
840 Ol iki sehî-kad ü semen-ber
Birbirine oldılar berâber
841 Fûlâda sataşdı seng-i hâre
Od düşdi karâr ü ihtiyâra
842 Bir sâza düzildi ol iki târ
Germ oldı revâc-ı nâle-i zâr
843 Ol bahtı muna neşât buldı
Bu gördi anı mukayyed oldı
844 Mecnûnda karâr dutmayup hûş
Deryâ-yı tehayyür eyledi cûş
845 Bir dem bahabilmedi ol aya
Düşdi yüzi üzre misl-i sâye
846 Leylî hem itürdı ihtiyârın
Bir dem görebilmedi nigârın
847 Hayrânlığı ol makâma yetdi
Kim düşdi ayakdan ussı getdi
848 Gül suyu sepüp revân yüzine
Leylîni getürdiler özine
849 Her yan dediler ana ki ey mâh
Nâgeh olur atan anan âgâh
850 Kim gayr ile âşinâ olupsen
Bir dilbere mübtelâ olupsen
851 Vermez bu reviş netîce-i hûb
Şâyeste değül sana bu üslûb
852 Yahşi nazar eylesen yamandur
Hem bize vü hem sana ziyandur
853 Andan götürüp bisât ü har-gâh
Ol mâh-likânı hâh ü nâ-hâh
854 Öz bürcine kıldılar revâne
Tâ olmaya vâkıf ata ane
855 Söz demediler bu mâcerâdan
Ne gencden ü ne ejderhâdan
856 Mecnûnı hem etdi çeşm-i hûn-bâr
Sular saçuben yüzine bîdâr
857 Gördi ki nigârdan nişan yoh
Bir cism-i füsürde var cân yoh
858 Dîvâne kalup perî gedüpdür
Salup anı dil beri gedüpdür
859 Çâk eyledi câme kıldı nâle
Hâli bedel oldı özge hâle
860 Terk etdi libâs-ı lâle-gûnı
Raht oldı tenine eşk-i hûnı
861 Ger mâtem içün misâl-i hâme
Sarmışdı başa siyeh imâme
862 Çizgindi başına dûd-ı âhı
Yandurdı imâme-i siyâhı
863 İkrâh ile çıhdı pîrehenden
Âr etdi şehîd-i gam kefenden
864 Na‘leyni bırahdı ol belâ-cû
Kim âşıka pây-benddür bu
865 Hem-demlere özr kıldı âğâz
K’ey bir niçe hem-nişîn ü hem-râz
866 Seylâb-ı hücûm-ı aşk yetdi
Men şîfte-hâli garka etdi
867 Olman men-i haste ile hem-dem
Tâ batmayasuz bu suya siz hem
868 Men reng-i melâmete boyandum
Sevdâ-zedeliğ odına yandum
869 Elbette bir od ki düşdi câna
Âhir dutuşup çeker zebâne
870 Düşvâr belâmı sehl sanman
Siz dahi menüm oduma yanman
871 Menden size düşmesün bir ahker
Çün değmedi hayr değmesün şer
872 Sevdâ siyeh etdi rûzgârum
Aşk aldı inân-ı ihtiyârum
873 Men bir kuşem uçdum âşiyandan
Men handan ü meyl-i hâne handan
874 Kılman mana ev hikâyetin çoh
Dahi menüm anda varmağum yoh
875 Sizden sorar olsa ata hâlüm
Keyfiyyet-i mihnet ü melâlüm
876 Söylen ki fenâya verdi rahtın
Eyyâm siyâh kıldı bahtın
877 Ey pîr-i şikeste-hâl ü nâ-şâd
Tanrı’yçün elümden eyleme dâd
878 Deme ki nedür bu mâcerâlar
Senden mana yetdi bu belâlar
879 Men bilmez idüm gam-ı cihânı
Teşvîş-i zemîn ü âsmânı
880 Âsûde serâçe-i ademde
Ne gussada idüm ü ne gamda
881 Bilmezliğ ile hem-râz idi hâlüm
Ne hüsn ü ne aşk idi hayâlüm
882 Sen vâsıta-i vücûdum oldun
Sen mâni‘-i feyz-i cûdum oldun
883 Umdun ki menümle olasen şâd
Derdâ ki ümîdün oldı ber-bâd
884 Men yoh olubem sen imdi var ol
Özge halefe ümîd-vâr ol
885 Ma‘zûr dut ey azîz ma‘zûr
Men kasd ile senden olmadum dûr
886 Çoh sıdk ile eyledüm ana azm
Kim devlet-i vasluna yetem cezm
887 Su saldı yoluna eşk-i hasret
Dâmânumı dutdı hâr-ı mihnet
888 Tahrîr kılup münâsib-i hâl
Bu şi‘ri hem etdi ana irsâl
Bu gazel Mecnûn dilindendür
889 Fesâd-ı aşkı tâ gördüm salâh-ı akldan dûrem
Meni rüsvâ görüp ayb etme ey nâsih ki ma‘zûrem
890 Eğer çâk-i girîbân eylesem men‘eylemen çün men
Metâ‘-ı nengden ârî libâs-ı ârdan ûrem
891 Men ü sahrâ-yi vahşet menzil etmen âfiyet küncin
Esir-i dâm-ı zulmet olmazem çün tâlib-i nûrem
892 Temerrüd akl fermânından etsem dûstlar bi’llâh
Meni re’yümle sanman aşk sultânına me’mûrem
893 Mana kim ta‘ne eyler kim nasîhat ehl-i âlemden
Hoşem kim i‘tibar-ı aşk ile her dilde mezkûrem
894 Belâ-yı aşk u derd-i dûst terkin kılmazem zâhid
Ne muştâk-ı behiştem sen kimi ne tâlib-i hûrem
895 Hayâl-i çîn-i zülf ü tâk-ı ebrûsiyle zevküm gör
Sanasen haşmet ile Kisrîyem kadr ile Fağfûrem
896 Garaz bir ad imiş âlemde men hem eyledüm bir ad
Bi-hamdi’llâh Fuzûlî rind ü rüsvâlıkda meşhûrem
Bu Mecnûnun cünûnunun sıfatıdur
ve
Vâdî-i aşk sevdâsının keyfiyyetidür
897 Ol şîve-i aşk içinde mâhir
Kıldukta vasiyyetini âhir
898 Kıldı gözedüp tarîk-i vahşet
Eshâbdan inkıtâ‘-ı ülfet
899 Sahrâya düşüp güneş misâli
Tenhâ yürür oldı lâübâlî
900 Her daşa ki yetdi tökdi yaşın
La‘l eyledi kûh ü deşt daşın