Leylâ vü Mecnûn/601-700
601 Eylerler idi hat-ı vefâ meşk
Artardı demâdem anlara aşk
602 Leylîde ohumak ıztırâbı
Olsa ruh-i Kays idi kitâbı
603 Meşk etmeğe Kays alsa her hat
Leylî kaşı idi ana ser-hat
604 Hat üzre kılurdı ol güzeller
Min nâz ile bahsler cedeller
605 Ammâ ne cedel kemâl-i ülfet
Ne bahs nihâyet-i mahabbet
606 Çün bir niçe müddet ol iki pâk
Evkât geçürdiler tarab-nâk
607 Aşk olduğu yerde mahfî olmaz
Aşk içre olan karâr bulmaz
608 Aşk âteşine budur alâmet
Kim baş çeke şu‘le-i melâmet
609 Hüsn âfet-i aşk olup demâdem
Geldükçe irâdet oldı muhkem
610 Bir gâyete yetdi neş’e-i hâl
Kim oldı havâs-ı akl pâ-mâl
611 Kalmadı zebâna tâb-i güftâr
Kim eyleyeler mahabbet izhâr
612 Keyfiyyet-i hâl kılmağa fâş
Gelmişdi tekellüme göz ü kaş
613 Eylerdi göziyle bu hitâbı
Kaşiyle verürdi ol cevâbı
614 Kaş ü göz ilen olan tekellüm
Hem kılmadı def‘-i zann-ı merdüm
615 Merdümden edem deme kenâre
Merdüm göz içindedür ne çâre
616 Hem-râz iken ol iki vefâ-dâr
Dem-sâz iken ol iki ciger-hâr
617 Ref‘ oldı hicâb-ı şâhid-i râz
Aşk oldı melâmet ile dem-sâz
618 Âşıklara gizlü kalmadı hâl
Ma‘lûm oldı cemî‘-i ahvâl
619 Gerd âyîne-i neşâta düşdi
Min-ba‘d iş ihtiyâta düşdi
620 Söyleşmeğe ol iki yegâne
Kalmadı sebep meğer behâne
621 Tâ olmaya râz âşikârâ
Devrân ile kıldılar müdârâ
622 Bir nev‘-i behâne ile her dem
Gönlini kılurdu Kays hurrem
623 Kasden unudurdı dersin ol zâr
Leylîye der idi ey vefâ-dâr
624 Hıfz-ı sebak etdi bağrumı hûn
Menden bilürem bilürsen efzûn
625 Men bilmedüğüm mana ohutgıl
Dersüm ohuyam kulağ dutgıl
626 Çün levhler üzre hat yazardı
Amden hatını galat yazardı
627 Ya‘nî ki hatâ tevehhüm ede
Ol gül açılup tebessüm ede
628 Güftâra gele ki bu galatdur
Terk et ki hilâf- ı resm-i hatdur
629 Ola sebeb-i tekellüm-i yâr
Fehm etmeye müddeânı ağyâr
630 Etfâl kılanda devr bünyâd
Varı bile eyleyende feryâd
631 Ol yârına arz-ı hâl ederdi
Özge devrin hayâl ederdi
632 Kılmazlar idi sözini ma‘lûm
Bilmezler idi sözine mefhûm
633 Mektebden olan zamanlar âzâd
Vasl içün ederdi hîle bünyâd
634 Kasd ile nihân edüp kitâbın
Hadden aşururdı ıztırâbın
635 Leylî yolını dutup dururdı
Sen gördün ola deyüp sorurdı
636 Ya‘nî bu behâne ile bir dem
Yârın göre ola şâd ü hurrem
637 İlm-i hata ömrin eyleyüp sarf
Meşk etmiş idi hemîn iki harf
638 Bir safhada lâm ü yâ mükerrer
Yazardı anı kılurdı ezber
639 Kim bu iki harfdür murâdum
Rûşen bular iledür sevâdum
Bu Leylîye anası itâb etdüğidür
ve
Bahâr-ı vasla hazân yetdüğidür
640 Çün mekr ile Kays-i bî-ser-encâm
Bir niçe zaman geçürdi eyyâm
641 Tedbîr ile aşk zevk vermez
Tedbîr diyâr-ı aşka girmez
642 Aşk ile riyâ değül muvâfık
Rüsvây gerek hemîşe âşık
643 Dilden dile düşdi bu fesâne
Fâş oldı bu mâcerâ cihâna
644 Kim kays oluben esîr-i Leylî
Leylî dahi salmış ana meyli
645 Tedrîc-i mesâvî ile nâgâh
Leylînün anası oldı âgâh
646 Odlara dutuşdı yasa batdı
Ol gonca-dehâna dil uzatdı
647 K’ey şûh nedür bu güft ü gûlar
Kılmak sana ta‘ne ayb-cûlar
648 Niçün özüne ziyân edersen
Yahşi adunı yaman edersen
649 Niçün sana ta‘ne ede bed-gû
Nâmûsa taalluk iş midür bu
650 Nâzük beden ile berg-i gülsen
Ammâ ne deyem igen yöğülsen
651 Lâle kimi sende lutf çohdur
Ammâ ne deyem yüzün açuhdur
652 Temkîni cünûna kılma tebdîl
Kızsen ucuz olma kadrüni bil
653 Her sûrete aks kimi bahma
Her gördüğüne su kimi ahma
654 Mey gerçi safâ verür dimâğa
Ahduğı içün düşer ayağa
655 Gözgü kimi katı yüzlü olma
Nergis kimi hîre gözlü olma
656 Gözden gerek olasen nihan sen
Tâ demek ola sana ki cânsen
657 Sen şem‘sen uymagıl hevâya
Kim şem‘i hevâ verür fenâya
658 Lu‘bet kimi özüni bezetme
Revzen kimi kûçeler gözetme
659 Sâgar kimi gezmeği harâm et
Nağme kimi perdede makâm et
660 Sâye kimi her yere yüz urma
Hiç kimse ile oturma durma
661 Sen sadesen özge ehl-i nîreng
Cehd eyle verilmesün sana reng
662 Derler seni aşka mübtelâsen
Bîgâneler ile âşinâsen
663 Sen handan ü aşk zevki handan
Sen handan ü dûst şevki handan
664 Oğlan aceb olmaz olsa âşık
Âşıklığ işi kıza ne lâyık
665 Ey iki gözüm yaman olur âr
Nâmûsumuzı itürme zinhâr
666 Biz âlem içinde nîk-nâmuz
Ma‘rûf-ı tamâm-ı hâs u âmuz
667 Ne neng ile dahi edelüm lâf
Biz demeyelüm sen eyle insaf
668 Dut kim sana kızmazem ben zâr
Menden ulu bir müdebbirün var
669 N’eylersen eğer atan eşitse
Kahr ile sana siyâset etse
670 Min-ba‘d gel eyle terk-i mekteb
Bil mektebüni hemîn ced ü eb
671 Etme kalem ile meşkden yâd
Sûzen dut ü nakş eyle bünyâd
672 Etfâlden eyle kat‘-ı ülfet
Hem-râz yeter yanunda lu‘bet
673 Büt kimi bir evde eyle menzil
Olma dahi her yanaya mâil
674 Ankâ kimi uzlet eyle pîşe
Eyle reviş eyle kim hemîşe
675 Gerçi adun ola dilde mezkûr
Görmek seni ola gayr-i makdûr
676 Hoş ol ki kızı hemîşe gizler
Hod gizlü gerek hemîşe kızlar
Bu inkâr ile Leylî anasına cevâb verdüğidür
ve
Fezâ-yı işretden çıhup serây-ı üsrete girdüğidür
677 Leylî bu itâbı çün eşitdi
Öz gönlinde mukarrer etdi
678 Kim şu‘bede-i sipihr-i zâlim
Tarh eyledi nakş-ı nâ-mülâyim
679 Eyyâm-ı visâle yetdi hicrân
Vakt oldı ciğerler ola büryân
680 Ammâ ne desün ne çâre kılsun
Tedbîr ne olduğın ne bilsün
681 Naçâr dutup tarîk-i inkâr
Âsâr-ı tecâhül etdi izhâr
682 Gül-zâr-ı itâba âb verdi
Giryân giryân cevâb verdi
683 K’ey mûnis-i rûzgârum ane
Dürc-i dür-i şâh-vârum ane
684 Sözler dersen ki bilmezem men
Mazmûnını fehm kılmazam men
685 Dersen ma‘şûk u aşk u âşık
Men sâde-zamîr tıfl-ı sâdık
686 Bilmem nedür ol hadîse mazmûn
Söyle nişe olmayam diğer-gûn
687 Aşkun kılmazdı kimse yâdın
Ha senden eşitdüm imdi adın
688 Bi’llâh nedür ane aşka mefhûm
Bu sırr-ı nihânı eyle ma‘lûm
689 Hâdî-i reh-i murâdum olgıl
Bu şîvede üstâdum olgıl
690 Men mektebe re’yüm ile getmen
Bir şugl hilâf-ı re’yün etmen
691 Hem sen dersen ki mektebe var
Hem dersen sen ki getme zinhâr
692 Hansı söze i‘tikâdum olsun
Sana nişe i‘timâdum olsun
693 Men hem değülem bu zecre kâil
Kim her dem olup çerâğ-ı mahfil
694 Nâ-cinsler ile hem-dem olam
Bir yerde mukayyed-i gam olam
695 Her dîdeden ede ede perhîz
Evkât geçe küdûret-âmîz
696 Peyveste muallim eyleyüp cevr
Gâhi sebak ohuda gehî devr
697 Bi’llâh mana hem bu idi maksûd
Mektebden olur mı tıfl hoşnûd
698 Ayruk bu sözi mükerrer etme
Lutf eyle meni mükedder etme
699 Çün ane eşitdi ol cevâbı
Terk etdi şikâyet ü itâbı
700 Şeksüz ana rûşen oldı k’ol meh
Âşıklığından değüldür âgeh