Leylâ vü Mecnûn/501-600
501 Maksad şem‘i münevver oldı
Sandûk-ı emel dür ile doldı
502 Tedrîc ile kıldı kilk-i takdîr
Nakş-ı garazı rahimde tasvîr
503 Ber verdi nihâl-i bâğ-ı maksûd
Açıldı gül-i hadîka-i cûd
504 Çün va‘de erişdi doğdı bir ay
Hurşîd ruhıyla âlem-ârây
505 Şâd oldılar andan ata ane
Şükrâne verildi çoh hizâne
506 El kıssa ademden oldı peydâ
Bir tıfl-ı müzekker ü müzekkâ
507 Hurşîd kimi kemâle kâbil
İsâ kimi tıfllıkda kâmil
508 Ol dem ki bu hâk-dâna düşdi
Hâlini bilüp figâna düşdi
509 Âhir günine evvel eyleyüp yâd
Ahıtdı sirişk kıldı feryâd
510 Ya‘nî ki vücûd dâm-ı gamdur
Âzâdelerün yeri ademdür
511 Her kim ki esîr olur bu dâma
Sabr etse gerek gam-ı müdâma
512 Olmışdı zebân-ı hâli gûyâ
Söylerdi ki ey cefâcı dünyâ
513 Bildüm gamunı senün ki çohdur
Gam çekmeğe bir harîf yohdur
514 Geldüm ki olam gamun harîfi
Gel tecribe kıl men-i zaîfi
515 Her handa gam olsa kılma ihmâl
Cem‘ eyle dil-i hazînüme sal
516 Hem ver mana gam yemek kemâli
Hem âlemi gamdan eyle hâlî
517 Peyveste meni esîr-i gam kıl
Kem kılma nasîbümi kerem kıl
518 Zevk ile geçürme rûzgârum
Fânî olana yoh i‘tibârum
519 Ey aşk garîb-i âlem oldum
Âvâre-i vâdî-i gam oldum
520 Tedbîr-i gam etmek olmaz oldı
Geldüm gerü getmek olmaz oldı
521 Senden dilerem meded ki dâim
Temkînüm ola senünle kâim
522 Bir bezmde kim şarâbı kandur
Sâkî cellâd-ı bî-emândur
523 Bir mey mana sun ki mest ü medhûş
Dâim özümi kılam ferâmûş
524 Ne geldüğümi bilem cihâna
Ne anı ki nişedür zemâne
525 Âlem gözüme görünmeye hîç
Bu riştede bulmayam ham u pîç
526 Dâye anı pâk kıldı kandan
Kaldurdı bu tîre hâk-dandan
527 Guslin verüp âb-ı çeşm-i terden
Süt yerine verdi kan ciğerden
528 Akvâm u kabâili olup şâd
Ol nev-rese Kays koydılar ad
529 Cân ile kılurdı dâye i‘zâz
Esbâb-ı kemâl-i terbiyet sâz
530 Lâkin o edüp hemîşe nâle
Hoşnûd değüldi hîç hâle
531 A‘zâsın edüp eliyle efgâr
Eylerdi müdâm nâle-i zâr
532 Süt içse sanurdı kim içer kan
Emcek görünürdi ana peykân
533 Yoh idi firîb ile karârı
Yanında firîbün i‘tibârı
534 Bir gün anı gezdürürdi dâye
Derdini yetürmeğe devâya
535 Bir evde meğer ki bir perî-veş
Ol tıflı görüp besî müşevveş
536 Rahm etdi eline aldı bir dem
Tıfl anı görünce oldı hurrem
537 Hüsnine bahup karâr dutdı
Feryâd ü figânını unutdı
538 Oldukça elinde oldı handân
Düşdükde elinden etdi efgân
539 Mâhiyyetini çü dâye bildi
Ol mâhı ana enîs kıldı
540 Oldı bu dahi anunla mu‘tâd
Ne dâye ne ane eyledi yâd
541 Zâtında çü var idi mahabbet
Mahbûb görünce dutdı ülfet
542 Aşk idi ki oldı hüsne mâil
Hüsni ne bilürdi tıfl-ı gâfil
543 Ma‘lûm idi ehl-i hâle ol hâl
Kim nüsha-i aşkdur bu timsâl
544 Elbette bu tıflı zâr eder aşk
Âşüfte-i rûzgâr eder aşk
545 Elbette kılur bu subh te’sîr
Hurşîd çıhup olur cihân-gîr
546 Çün terbiyeti edip o dâye
Verdi eser-i tamâm ol aya
547 Gün günden edüp kemâl hâsıl
Ol mâh-ı nev oldı bedr-i kâmil
548 Geldükçe mey-i vefâdan eyyâm
Her devrede sundı ana bir câm
549 Tâ kıldı anı tamâm ser-mest
Tedrîc ile dâm-ı aşka pâ-best
550 Çün sür’at ile dönüp zemâne
On yaşına yetdi ol yegâne
551 Babasına muktezâ-yı âdet
Farz oldı ki anı ede sünnet
552 Cem‘ etdi ehâlî-i diyârı
Her sâhib-i izz ü i‘tibârı
553 Bezl eyledi ol kadar zer ü sîm
Kim yetdi kıyâsa fakrdan bîm
554 Halk anda görende kesret-i mâl
Bîm oldı ki mün‘akis ola hâl
555 Ol sâf-zamîr ü pâk-meşreb
Bir bezm-geh eyledi müretteb
556 Kim görmedi anı çeşm-i sâgar
Cemşîdden özgeye müyesser
557 İtmâma yetüp tarîk-i sünnet
Ta’lîm-i ulûma yetdi nevbet
558 Esbâb ana eyleyüp mürettep
Verdiler anunla zîb-i mektep
Bu bünyâd-ı binâ-yı belâdur
ve
Mukaddime-i elem-i ibtilâdur
559 Mektebde anunla oldı hem-dem
Bir niçe melek-misâl kız hem
560 Bir saf kız oturdı bir saf oğlan
Cem‘ oldı behişte hûr ü gılmân
561 Oğlanlara kızlar olsalar yâr
Aşka bulunur revâc-ı bâzâr
562 Kız nergis-i mest edüp füsûn-sâz
Oğlana satanda işve vü nâz
563 Oğlan niçe sabr pîşe kılsun
Ve sabrı hem olsa nişe kılsun
564 Ol kızlar içinde bir perî-zâd
Kays ile mahabbet etdi bünyâd
565 Bir turfe sanem ki akl-ı kâmil
Gördükde anı olurdı zâil
566 Zülfeyn-i müselseli girih-gîr
Cân boynına bir belâlu zencîr
567 Ebrû-yı hamı belâ-yı uşşâk
Hem cüft letâfet içre hem tâk
568 Her kirpüği bir hadeng-i hun-rîz
Peykân-ı hadengi gamze-i tîz
569 Deryâ-yı belâ cebîn-i pâki
Çîn cünbişi mevc-i sehm-nâki
570 Çeşm-i siyehine sürmeden âr
Hindûsına sürme hem giriftâr
571 Ruhsârına reng-i gâzeden neng
Hergiz ana gâze vermemiş reng
572 Göz merdümeğinden olsa hâlî
Göz merdümeği olurdı hâlî
573 La‘l ü düri gösterürdi her dem
Evrâk-ı gül içre ıkd-i şeb-nem
574 Ebvâb-ı tekellüm etse meftûh
Emvâta verürdi müjde-i rûh
575 Şimşâd-ı latîfine mürekkeb
Sîb-i zenah u türünc-i gabgab
576 Endâmı latîfe-i ilâhî
Deryâ-yı letâfet içre mâhî
577 Şehbâz bahışlu âhu gözlü
Şîrîn hareketlü şehd sözlü
578 Râh u revişi müdâm gamze
Başdan ayağa tamâm gamze
579 Ayruhsıca-şekl ü hoşça-peyker
Yahşice sanem güzelce dilber
580 Âlem ser-i mûyınun tufeyli
Mahbûbe-i âlem adı Leylî
581 Kays anı görüp helâki oldı
Min şevk ile derd-nâki oldı
582 Ol nâdire hem ki Kaysi gördü
Min zevk bulup özin itürdi
583 Gördi ki bir âfet-i zemâne
Misli dahi gelmemiş cihâna
Bu sıfat-ı Mecnûndur
ve
İbtidâ-yı mihnet-i füzûndur
584 Bir dilber-i serv-kadd ü gül-rûy
Serv-i hoş u gül-ruh u semen-bûy
585 Şîrîn lebi menşe’-i letâfet
Ra‘nâ kadi durduğiyle âfet
586 Evsâf-ı letâfetinde söz çoh
Eltâf-ı melâhatinde söz yoh
587 Şehlâ gözi nergis-pür-efsûn
Zîbâ kaşı nergis üzreki nûn
588 Hüsni güli lâle-i şafak-fâm
Zülfi hamı lâle üzreki lâm
589 Ağzı sıfatı hod etmek olmaz
Esrâr-ı nihâna yetmek olmaz
590 Zülfi sözi zikr-i halka-i râz
La‘l-i lebi âb-ı çeşme-i nâz
591 Devr-i meh-i rûyi çeşme-i nûr
Hâk-i kef-i pâyı sürme-i hûr
592 Bir gâyet ile şemâili hûb
Kim Leylî olanda ana matlûb
593 Bir gözgüye ger açup gözini
Gözgüde göreydi öz yüzini
594 Öz ârızına olurdı meyli
Kılmazdı hevâ-yı hüsn-i Leylî
595 Ol iki semen-ber ü sehî-kad
Bir birine oldılar mukayyed
596 Bir câmdan içdiler mey-i zevk
Ol iki harâb-ı bâde-i şevk
597 Girdâb-ı belâya oldılar gark
Kalmadı aralarında bir fark
598 Evzâ-ı muhâlif oldı yek-sân
Gûyâ iki tende idi bir cân
599 Her kim sorar olsa Kaysa bir râz
Leylîden ana gelürdi âvâz
600 Kim Leylîye kılsa bir hitâbı
Kays idi ana veren cevâbı