Leylâ vü Mecnûn/1401-1500
1401 Hazerüm ta‘neden ol gâyete yetmişdür kim
Yâra ağyâr olup ağyârum ile yâr olubem
1402 Demezem dahi sana âşıkem ey gül zîrâ
Sana âşıklığum izhâr edeli hâr olubem
1403 Akl u sabr u dil ü dîn getdi bi-hamdi’llâh kim
Sefer-i sâhil-i sevdâya sebük-bâr olubem
1404 Yoh Fuzûlî haberüm mutlak özümden bes kim
Vâlih-i nakş-ı hayâl-i ruh-i dildâr olubem
Bu Leylînün künc-i gamda giryânlığıdur
ve
Mecnûnun vâdî-i aşkda ser-gerdânlığıdur
1405 Zâr ağlar iken bu resme ol mâh
Bir turfe sadâ eşitdi nâgâh
1406 Bir kimse ohurdı şi‘r-i Mecnûn
Bu nükte ibâretinde mazmûn
1407 K’ey neş’e-i aşkdan uran dem
Mecnûnı sağınma Leylîden kem
1408 Mecnûn ile Leylîni berâber
Ger kimse der ise kılma bâver
1409 Leylîde eğerçi derd çohdur
Mecnûn-ı hazînce derdi yohdur
1410 Leylî eli iğnedendür efgâr
Mecnûna kılıçlar eylemez kâr
1411 Leylîni eder harîr dil-gîr
Mecnûna verür neşât zencîr
1412 Leylî ister ki eksile gam
Mecnûn gamın arturur demâdem
1413 Mecnûndur ola gama girftâr
Leylî kime olmış ola gam-hâr
1414 Mecnûna yeter şikence-i teb
Leylî kimedür tabîb yâ Rab
1415 Mecnûndur esîr-i dâm-ı Leylî
Leylî kime salmış ola meyli
1416 Leylî dutup ol terâneye gûş
Öz nağmesin eyledi ferâmûş
1417 Tahkîk ile bildi bu hisâbı
Kim yoh şererinde şu‘le tâbı
1418 Elbette belâ vü derdi gerdûn
Mecnûna verüpdür andan efzûn
Bu Leylînün İbni Selâma giriftâr olduğıdur
ve
Yârdan mahrûm ü mukayyed-i ağyâr olduğıdur
1419 Mi‘mâr-ı serâçe-i ibâret
Beyle bu evi kılur imâret
1420 Kim seyrden olmayup tesellî
Öz menziline dönende Leylî
1421 Vermişdi özine dürlü zîver
Her zîvere bir netîce muzmer
1422 Tâ mahv ola gözden ahıdan hûn
Hem gönleği hem donıydı gül-gûn
1423 Tâ kim ola dûd-i âha mânend
Bağlanmış idi benefşe ser-bend
1424 Tâ kim ola savt-ı nâle pâ-mâl
Kollanmış idi sadâlu halhâl
1425 Tâ olmaya eşki yüzde ma‘lûm
Ruhsârına lû’lû’ idi manzûm
1426 Ra‘nâ başa serpüben leçekler
Nazük bele sancuben etekler
1427 Pervânesüz eylemezdi şem‘in
Eylerdi dür-i sirişk cem‘in
1428 Ra‘nâ ra‘nâ yürürdi mâh
Bir şekl ile kim tebâreka’llâh
1429 Ol asrda var idi Arabda
Bir mu‘teber aslda nesebde
1430 Manzûr-ı eâzım u eâli
Makbûl-ekâbir ü ehâli
1431 İdrâki bülend ü hüsni dil-keş
Etvârı huceste sîreti hâş
1432 Vermiş Hak anun olan murâdın
Baht İbni Selâm kılmış adın
1433 Ol turfe hümâ-yı evc-i ikbâl
Asûde-zamîr ü fâriğu’l-bâl
1434 Av kasdına eylemişdi pervâz
Altında ukâb elinde şehbâz
1435 Bir râh-güzerde ol nigâra
Uğraşdı vü kıldı bir nezâre
1436 Cân ü ciğerinde kalmadı tâb
Mahv oldı nite ki odda sîm-âb
1437 Terk etdi azîmet-i şikârı
Geldi eve getdi ihtiyârı
1438 Tarh etdi binâ-yı resm-i peyvend
Tedbir ile buldı bir hıred-mend
1439 Kim lutf ile söz kılanda takrîr
Takrîri verürdi daşa tağyîr
1440 İn‘âm edüben ana besî mâl
Leylî talebine kıldı irsâl
1441 Şart eyledi ol bülend-ahter
Kim olsa bu kâm-ı dil müyesser
1442 Sarf eyleye genc ü mâl-i âlem
Cânâne yolında belki cân hem
1443 Çün geldi bu râz-ı dil beyâna
Oldı ana râzı ata ane
1444 Ol müşterîye verildi zühre
Şâyeste görildi mâra mühre
1445 Çün İbni Selâma yetdi peygâm
Tenbîh-i neşât ü müjde-i kâm
1446 Deryâ-yı neşâtı geldi mevce
Baş çekdi nihâl-i bahtı evce
1447 Mahzen mahzen cevâhir açdı
Hırmen hırmen nisâr saçdı
1448 Açdı der-i genc-i gevher ü zer
Fakr ehlini eyledi tevân-ger
1449 Ol servün ayağı bağlu oldı
Âzâde iken adağlu oldı
Bu Nevfelün Mecnûn ile mukaddime-i ihtilâtıdur
ve
Ol cevher-i pâkden tezyîn-i bisâtıdur
1450 Sâkî yine kasd-ı cân eder gam
Ver câm-ı lebâleb ü demâdem
1451 Bî-kes kalubem men-i sebük-rây
Sen eylemesen mana maded vây
1452 Men şîftenün penâhı olgıl
Bî-kesler ümîd-gâhı olgıl
1453 Cehd eyle vü kılma bir işe ahd
V’er ahd etsen vefâya kıl cehd
1454 Şemşîr-i mübâriz-i fesâne
Bu rezmde beyle batdı kana
1455 Kim var idi bir huceste-fercâm
Ol asrda âdil ü nîkû-nâm
1456 Tîğiyle mesaff müşkili hall
Ma‘rûf-ı zemâne adı Nevfel
1457 Hem aşk yolunda çoh yöğürmiş
Hem çoh sitem-i zemâne görmiş
1458 Bezminde misâl-i dürr-i meknûn
Bir gün ohunurdı şi‘r-i Mecnûn
1459 Gâyetde beğendi tarz-ı pâkin
Mazmûn-ı kelâm ü sûz-nâkin
1460 Sordı sıfatın dediler ey şâh
Âşüfte kılupdur anı bir mâh
1461 Rüsvâlığı edüp özine pîşe
Dâm ü ded ile gezer hemîşe
1462 Nevfel kılup ârzû-yı Mecnûn
Ashâb ile kıldı azm-i hâmûn
1463 Bir gûşede gördi hâr ü mehcûr
Hâli nesak-ı salâhdan dûr
1464 Etrâfını tayr ü vahş almış
Vahşet anı bir hisâra salmış
1465 Çün dâire-i sübâ‘-ı hâil
Kat‘etdi sipeh görüp selâsil
1466 Mecnûna yetişdi ol vefâ-dâr
Âsâr-ı telattuf etdi izhâr
1467 K’ey haste nedür bu çekdüğün renc
Vîrânede zâyî etdüğün genc
1468 Vahşî ne bilür senün makâmun
Hem-cinsleründen iste kâmun
1469 Hâl ehlisen iste ehl-i hâli
Sahrâlara düşme lâübâlî
1470 Devlet dilesen hümâdan iste
Genc isetesen ejdehâdan iste
1471 Gam çekme ki men olınca gam-hâr
Yârun sana an-karîb olur yâr
1472 Ger olsa zer ile iş ser-encâm
Yük yük tökelüm zer alalum kâm
1473 V’er olsa garaz mesaffa muhtâc
Biz kan tökelüm sen eyle târâc
1474 Ancak olagör menümle hem-dem
Men kim senünem senündür ol hem
Bu Mecnûnun Nevfel ile derd-i dil edâsıdur
ve
Şerh ü tafsîl-i mâcerâsıdur
1475 Mecnûn dedi ey yegâne-i ahd
Tedbîrüme çohlar etdiler cehd
1476 Çoh ehl-i azâyim etdi tedbîr
Olmadı perî bu dîve teshîr
1477 Toprağlara tökildi çoh zer
Olmadı bu kimyâ müyesser
1478 Sende bilürem ki lutf çohdur
Ne sûd çü mende baht yohdur
1479 Sürme bilürem ki arturur nûr
Ne fâide göz eğer ola kûr
1480 İkbâlüme yohdur i‘timâdum
Müşkil görinür menüm murâdum
1481 Ah er kılasen bu şuğle ikdâm
Râyunca iş olmaya ser-encâm
1482 Hem dûstum olmaya mana yâr
Hem düşmen ola ne dûst kim var
1483 Bahtum bilürem menüm yamandur
Sûd istedüğün mana ziyandur
1484 Bahtum sıfatında bir gazel var
Dâim kılurem men anı tekrâr
Bu gazel Mecnûn dilindendür
1485 Vefâ her kimseden kim istedüm andan cefâ gördüm
Kimi kim bî-vefâ dünyâda gördüm bî-vefâ gördüm
1486 Kime kim derdümi izhâr kıldum isteyüp dermân
Özümden min beter derd ü belâya mübtelâ gördüm
1487 Mükedder hâtırumdan kılmadı bir kimse def‘-i gam
Safâdan dem uran hem-demleri ehl-i riyâ gördüm
1488 Eğer su dâmenin dutdum revân dönderdi yüz menden
Ve ger gözgüden umdum sıdk aks-i müddeâ gördüm
1489 Ayak basdum reh-i ümmîde ser-gerdânlığ elverdi
Emel ser-riştesin dutdum elümde ejdehâ gördüm
1490 Mana gösterdi gerdun tîre bahtum gözgüsin yüz kez
Men-i bed-baht ana her gâh kim bahdum kara gördüm
1491 Fuzûlî ayb kılma yüz çevirsem ehl-i âlemden
Neden kim her kime yüz dutdum andan yüz belâ gördüm
Bu Nevfelün Mecnûna ümmîd-vârlığ verdüğidür
ve
Hüsn-i musâhabetiyle rızâsın ele getürdüğidür
1492 Nevfel dedi ey edîb-i kâmil
Feyz-i nazarumdan olma gâfil
1493 Li’llâhi’l-hamd gayretüm var
Gayret kadarınca kudretüm var
1494 Sen cehd eyle ki yâr ola ehl
Çün yâr ola ehl kârdur sehl
1495 Mecnûn hem ümîd ile olup şâd
Terk etdi tarîk-i tab‘-ı mu‘tâd
1496 Hem sildi gubâr-ı fark u gîsû
Hem eyledi kat‘-ı nâhun ü mû
1497 Hem cismine verdi zîb-i câme
Hem başına zîver-i imâme
1498 Bezm-i tarabı makâm dutdı
Meyl–i tarab etdi câm dutdı
1499 Nevfel hem olup mülâzim-i ahd
İmdâdına kıldı cân ile cehd
1500 Aldı ele müşg-bâr hâme
Leylî haşemine yazdı nâme