Leylâ vü Mecnûn/1301-1400
1301 Demdür uyana yuhudan ağyâr
Şerh-i gam ü derdüm ola düşvâr
1302 Men ahter-i burc-i iştiyâkem
Men şem‘-i serâçe-i firâkem
1303 Gündüz habsüm gece necâtum
Gündüz mevtüm gece hayâtum
Bu Leylînün sabâya peyâm-ı ahvâlidür
ve
Bu ümmîd ile def-i melâlidür
1304 Olmış dünüme günüm mutâbık
Gün görmez imiş belâlu âşık
1305 Eylerdi sabâya derdin izhâr
K’ey bâd-ı sabâ dur imdi zinhâr
1306 El gâfil iken bu mâcerâdan
Sultâna senâ yetür gedâdan
1307 Gör mûnis ü gam-güsârı kimdür
Bizden ki usandı yârı kimdür
1308 Gönli kimün iledür tesellî
Yâdına gelür mi hîç Leylî
1309 Arz eyle ki ey güzel şehenşâh
Hakdur sana bendeden bu ikrâh
1310 Evvel ki men-i figârı gördün
Bir tâze vü ter bahârı gördün
1311 Hâlâ ki esîr-i dâm-ı derdem
Mânend-i hazân zâif ü zerdem
1312 Meyl eylemesen men-i nizâra
Döndiyse irâdetün ne çâre
1313 Men berg-i hazânem olmışam hâr
Sen tâze bahâresen taleb-kâr
1314 Her niçe ki hâr ü hâk-sârem
Hem şefkatüne ümîd-vârem
1315 Terk etme avâtıf-ı amîmi
Yâd eyle meveddet-i kadîmi
1316 Şeb-tâ-seher ol büt-i semen-ber
Bîdâr kalup misâl-i ahter
1317 Eylerdi bu sûziş ile şîven
Ol dem ki olurdı rûz rûşen
1318 Nağme kimi perde-dâr olurdı
Bir perde içinde zâr olurdı
1319 Dâim geçürürdi ol ciger-sûz
Evkâtı bu resm ile şeb ü rûz
1320 Peyveste çekerdi ol gül-endâm
Endîşe-i subh u mihnet-i şâm
Bu Leylînün eyyâm-ı bahârda seyr-i gül-zâr etdüğidür
ve
Gül-zârda murâdına yetdüğidür
1321 Bir gün ki bahâr-ı âlem-ârây
Zevk ehline oldı râhat-efzây
1322 Âyîne-i devrden gedüp jeng
Devr etdi zemîni âsmân-reng
1323 Feyz-i şeb-i kimyâ-eserden
Te’sîr-i şemâme-i seherden
1324 Açıldı ham-ı benefşeden tâb
Şeb-nem güle saçdı lû’lû-i nâb
1325 Gül-zâra havâ abîr tökdi
Sahrâya gubâr-ı müşg çökdi
1326 Yağdurdı sehâb jâle daşın
Ol daş ile yardı gonca başın
1327 Zahmine urup şükûfe merhem
Panbuh yeniler ana demâdem
1328 Sebze güle verdi mâli bâcın
Yer sebzeye mülkinün harâcın
1329 Hoş reng ile yığdılar tecemmül
Fîrûze vü la‘li sebze vü gül
1330 Derk eyledi gonca remz ü îmâ
Gül adına açdı yüz muammâ
1331 Mazmûn-ı rubâî-i anâsır
Feyz olduğı oldı halka zâhir
1332 Sûsen varakı uçup semâya
Her sebzeye kim salurdı sâye
1333 Ol sebzeye uğrayup ahan cû
Pûlâde eğer verürdi bir su
1334 Pûlâd deminde cân bulurdı
Şemşîr-sıfat zebân bulurdı
1335 Ârâyiş-i sebzeden zemâne
Benzetdi zemîni âsmâna
1336 Hurşîd-i çerâğ-ı çeşm-i âlem
Gökden yer düşdiğinde her dem
1337 Tahkîk edüben çıhup gümândan
Bilmezdî zemîni âsmandan
1338 Gül-zârlar oldı işret-âbâd
Her yerde olındı bezm bünyâd
1339 Her gûşede her kim aldı bir kâm
Her buk‘ada her kim içdi bir câm
1340 Leylînün anası gördi mutlak
Yoh Leylî-i nâ-tüvânda revnak
1341 Meyl-i gül ü seyr-i sebze kılmaz
Min gonca açıldı ol açılmaz
1342 Sarf etdi şükûfe tek diremler
Cem‘ eyledi nâzenîn sanemler
1343 Sahrâya çıhardı ol nigârı
Kıldı güle arz nevbahârı
1344 Tâ gussa vü gamdan ola âzâd
Bir dem güle oynaya ola şâd
1345 Ol bir niçe bikr-i pâk-dâmân
Hem-râh olup oldılar hırâmân
1346 Yüzden götürüp edeb nikâbın
Ref‘ eylediler hayâ hicâbın
1347 Her kim ne bilürse lu‘b ü ya lehv
İzhâra getürdi etmeyüp sehv
1348 Gâh eyleyüben sürûdlar sâz
Bülbüllere oldılar hem-âvâz
1349 Geh gösterüp oynamakda hâlet
Şimşâda yetürdiler hacâlet
1350 Lîkin heves eylemezdi Leylî
olmazdı bu lu’b ü lehve meyli
1351 Arturmış idi bahâr derdin
Gül zevki ruh-i nigâr derdin
1352 İsterdi ferâgat ile bir dem
Tenhâ duta bir bucakda mâtem
1353 Ayrılmayup ol perî-likâlar
Artardı belâsına belâlar
1354 Çün eyledi kesret anı dil-teng
Nîreng ile verdi anlara reng
1355 K’ey servler eylemen ikâmet
Tâ evde çekilmeye nedâmet
1356 Durman kılalum taraf taraf geşt
Seyr eyleyelüm havâlî-i deşt
1357 Sancup bele nâzenîn etekler
Cem‘ eyleyeyüm güzel çiçekler
1358 Çoh dermeğe her kim olsa kâdir
Oldur bu sanemler içre mâhir
1359 Bir yanaya getdi her perî-veş
Dağıldı şerer dutuşdı âteş
1360 Tenhâ kalup etdi nâle-i zâr
Kıldı gözin ebr-veş güher-bâr
Bu Leylînün ebr ile izhâr-ı niyâzıdır
ve
Aşk bâbında keşf-i râzıdur
1361 Ebr ile tekellüm etdi âğâz
K’ey âhum ile hemîşe hem-râz
1362 Ger başun ile göğe yetersen
Sanma men-i zârdan betersen
1363 Arz eyleme ra‘d ü berk u bârân
Bahs etme menümle rûz-ı hicrân
1364 Feryâd kılup dem-i seher-gâh
Eflâke çekende şu‘le-i âh
1365 Seylâb-ı sirişk edende cârî
Gel gör men-i zâr ü bî-karârı
1366 Ey ebr her eksilende suyun
Deryâlara tökme âb-ı rûyun
1367 Al suyı bu çeşm-i hûn-feşândan
Deryâlara hem bağışla andan
1368 Ey ebr demî mana vefâ kıl
Düşdi sana hâcetüm revâ kıl
1369 Var ol yüzi gül nigâra menden
Zâr ağla vü söyle yâra menden
1370 K’ey turfe nigâr-ı nâzenînüm
V’ey ârzu-yı dil-i hazînüm
1371 Gel gör ki gamunda niçe zârem
Sensüz niçe zâr ü bî-karârem
1372 Gel gör ki nedür gamunda hâlüm
Reng-i ruh-i zerd ü eşk-i âlüm
1373 Cân bâr-ı beden götürmez oldı
Göz reng-i vücûd görmez oldı
1374 Cânum cânı gözüm çerâğı
Rahm eyle ki geldi rahm çağı
1375 Men bilmez idüm belâ imiş aşk
Bir derdlü mâcerâ imiş aşk
1376 Derdün ki belâ yolında merdem
Aşk içre sana şerîk-i derdem
1377 Saldun men-i hasteni bu hâle
Derde meni eyledün havâle
1378 Her derd ki var Leylî aldı
Ma‘lûmdürür sana ne kaldı
1379 Ey merd-i rehem deyüp uran lâf
İnsâf mıdur bu hanı insâf
1380 Dut kim has ü hâr-ı reh-güzârem
Toprağ kimi yolunda hârem
1381 Hurşîd-i cemâlün ey meh-i nev
Toprağa nola bırahsa pertev
1382 Bârân-ı visâlün ey dür-i nâb
Kılsa has ü hârı nola sîr-âb
1383 Olma mey-i gaflet ile medhûş
Hem-sohbetün eyleme ferâmûş
1384 Ey yâr-ı muvâfık ü vefâ-dâr
Ey men kimi vü mana sezâ-vâr
1385 Gel yanuma kesme âşinâlığ
Yahşi mi olur bu bî-vefâlığ
1386 Derler seni âşık ey nîkû-rûy
Âşıklara beyle mi olur hûy
1387 Her kim gerek öz işinde kâmil
Âşık ne revâ ki ola âkil
1388 Âşık gerek olmayup karârı
Tavf ede müdâm kûy-ı yârı
1389 Düşmez bu yana senün güzârun
Ver ola meğer bir özge yârun
1390 Yârun men isem mana nazar kıl
Gâhî bu yanaya bir güzer kıl
1391 Ger sende olan ferâgat-i dil
Bir dem mana olsa idi hâsıl
1392 Gîsû-yı müselsel-i girih-gîr
Boynumda ger olmasaydı zencîr
1393 V’er bağlamasaydı bend-i halhâl
Kayd ile ayağumı meh ü sâl
1394 Ayb ile çekilmeseydi adum
Bi’llâh bu idi hemîn murâdum
1395 Kim sâye-misâl senden ey nûr
Oldukça vücûdum olmayam dûr
1396 Ammâ n’edeyüm esîr-i kaydem
Bir boynı ayağı bağlu saydem
1397 Bildürmeğe mihnet ü melâlüm
Bu şi‘r yeter beyân-ı hâlüm
Bu gazel Leylî dilindendür
1398 Aşk dâmına giriftâr olalı zâr olubem
Ne belâdur ki ana beyle giriftâr olubem
1399 Dil demekden kesilüp hareketden veh kim
Künc-i gam-hâneye bir sûret-i dîvâr olubem
1400 Kudretüm yoh ki kılam kimseye şerh-i gam-ı dil
Eyle kim ârıza-i hecr ile bîmâr olubem