Leylâ vü Mecnûn/1501-1600
1501 K’ey tâife-i bülend-pâye
Bî-gâneliğ etmen âşinâya
1502 Edüp meni iltifâta memnûn
Leylîni edün refîk-i Mecnûn
1503 Ol lâle ise bu nesterendür
Şimşâd ise ol bu nârvendür
1504 Ol muna bu anadur sezâ-vâr
Ey ehl-i garaz nedür bu âzâr
1505 Kâm olsa nizâsuz müyesser
Ha genc-i dür ü hizâne-i zer
1506 V’er olsa bu hayr işde te’hîr
Ha ta‘n-ı sinân ü darb-ı şemşîr
1507 Ol kavme çü rûşen oldı ahvâl
Oldı bu cevâb olardan irsâl
1508 Kim bizde cünûn ilâcı yohdur
Divâneler ihtiyâcı yohdur
1509 Genc ü zere eyleme tefâhur
Besdür bize gencümüzdeki dür
1510 Lâf ile kılıçdan urmagıl dem
Kim var kılıcumuz bizüm hem
Bu Nevfel’ün Leylî haşemiyle rezm etdüğidür
ve
Rezmde mağlûb olup sulha azm etdüğidür
1511 Nevfel ki eşitdi ol cevâbı
Terk eyledi şâhed ü şarâbı
1512 Cem‘ etdi sipâh-ı bî-nihâyet
Çaldurdı nefîr ü çekdi râyet
1513 Ol kavm hem oldılar haberdâr
Cem‘ eylediler sipâh-ı hûn-hâr
1514 Ref‘ oldı iki tarafdan âzerm
Hengâme-i rezmi etdiler germ
1515 Bir subh ki kıldı husrev-i Rûm
Şâm ehline Hind fethini şûm
1516 Seyyâreden aldı mihr meydân
Saldı kılıç u getürdi kalhan
1517 Gün hançeri oldı âşikâre
Gerdûn zırıhını etdi pâre
1518 Satranc-sıfat ol iki leşker
Birbirine durdılar berâber
1519 Geh nîze kılurdı cân-sitânlığ
Geh nâvek ederdi hûn-feşânlığ
1520 Ol benzer idi kad-i nigâra
Bu gamze-i dil-firîb-i yâra
1521 Eylerdi zebân-ı ta‘n-ı şemşîr
Ahvâl-i adem vücûda takrîr
1522 Ahvâline halkun ağlayup zâr
Çeşm-i zırıh olmış idi hûn-bâr
1523 Gürz ile olurdı hurd her sû
Cevşenlere üstühân-ı pehlû
1524 Rezm oldı belâ yağışlu bir mîğ
Ra‘d ü berki tüfeng ile tîğ
1525 Gösterdi güzâr-ı gürz ü peykân
Kalhanda zırıh zırıhda kalhan
1526 Mecnûn olara kılup nezâre
Çekmişdi özini bir kenâra
1527 Durmışdı alem-misâl bî-bâk
Bir arsada şerm-sâr ü gam-nâk
1528 Çekmişdi bu leşker içre râyet
Ol leşker içün dilerdi nusret
1529 Munlar ile hây ü hûy ederdi
Feth anlara cüst ü cûy ederdi
1530 Bu leşker ana muîn ü gam-hâr
Ol tâlib-i feth-i leşker-i yâr
1531 Ger öz sipehinde görse maktûl
Şükr eylemeğe olurdı meşgûl
1532 V’er görse katîl-i kavm-î dildâr
Derd ile kılurdı nâle vü zâr
1533 Sebze kimi olsa ger müyesser
Öz leşkerine ururdı hançer
1534 Bir kimse dedi ki ey siyeh-rûz
Hasmını diler mi kimse fîrûz
1535 Biz cân kıluruz yolunda pâ-mâl
Sen düşmen içün dilersen ikbâl
1536 Akla bu iş eylemez delâlet
Ger âkil isen nedür bu hâlet
1537 Mecnûn dedi men fedâ-yı yârem
Vaslına anun ümîd-vârem
1538 Çün leşker-i yârdur kılan rezm
Ol rezme ne lâyık eylemek azm
1539 Çün dûst sipâhıdur eden ceng
Düşmenliğe hem-râz değüldür âheng
1540 Hem-râzdur ki bulam visâle fursat
Yârum tarafından ola nusret
1541 Cânum ola dûst dil-pezîri
Yâ küştesi ola yâ esîri
1542 Bu ma‘rekede neşât-mendem
Ol silsilede esîr-i bendem
1543 Müşkil işe olmışem giriftâr
Ağyârum yâr u yârum ağyâr
1544 Ger katlüme dûst çekse şemşîr
Yoh mende rızâdan özge tedbîr
1545 Hoşnûd değül miyem bu hâle
Kim cân verem ü yetem visâle
1546 Çün beyle cevâb eşitdi sâil
Ol fazl ü kemâle oldı kâil
1547 Geldükçe olup ziyâde âşûb
Az kaldı ki Nevfel ola mağlûb
1548 El-kıssa müyesser olmayup kâm
Ol gün cedel oldı subh-tâ-şâm
1549 Çün oldı ıyân talîa-i şeb
Meydân-ı sipihri dutdı kevkeb
1550 Âsâyişe hâsıl oldu fursat
Cân almağa merg verdi mühlet
1551 Her saf bir arada dutdı menzil
Birbirine kondılar mukâbil
1552 Hem-demlere râzın açdı Nevfel
Kim müşkil-i hâlümi kılun hall
1553 Men eşca‘-ı ehl-i rûzgârem
Hurşîd-i sipihr-i kâr-zârem
1554 Yoh kimsede tâb-ı tîğ-i tîzüm
Endîşe-i tâkat-ı sitîzüm
1555 Bu rezmde bilmezem nedür hâl
Kim fethüme nusret eyler ihmâl
1556 Elbette ki Hak rızâsıdur bu
Bir ehl-i Hakun duâsıdur bu
1557 Arz eylediler ki ey cihân-dâr
Mecnûndan olup mısen haberdâr
1558 Biz cân kıluruz anun fedâsı
A‘dâmuzadur anun duâsı
1559 Biz kasd ederüz anun murâdın
Ol düşmene bağlar i‘tikâdın
1560 Nevfel ki eşitdi ol kelâmı
Kalmadı ol emre ihtimâmı
1561 Bilmişdi ki sâhib-i nazardur
Elbette dûası mu‘teberdür
1562 Bildi ki müyesser olmaz ol kâm
Te’sîr kılur duâ ser-encâm
1563 Çün vasl değüldi hükm-i takdîr
Müşkil ki eser vereydi tedbîr
1564 Vehm etdi ki mün‘akis ola hâl
Rezminde mubârek olmaya fâl
1565 Kirdârını görmedi münâsib
Nezr etdi ki ger olursa gâlib
1566 Zikr etmeye dahi Leylî adın
Terk ede bu emr içün inâdın
Bu Nevfelün ikinci nevbet rezm edüp gâlip olduğıdur
ve
Vefâ-yı ahdde kâzib olduğıdur
1567 Çün tîğ çeküp mübâriz-i Rûm
Şâm ehlini etdi emre mahkûm
1568 Feth oldı sipâh-ı Türke mensûb
Oldı Arabın sipâhı mağlûb
1569 Âdetçe yine ol iki leşker
Rezm etmeği etdiler mukarrer
1570 Tığ aldı eline pehlevânlar
Başlar kesilüp tökildi kanlar
1571 Cân eyledi terk-i hâne-i ten
Ol çıhmağa açdı tîr revzen
1572 Başlarda belânı çoh görüp akl
Bir özge makâma eyledi nakl
1573 Peykân sünük içre oldı peyvend
Gül şâhlarında gonca mânend
1574 El-kıssa hilâf-ı resm-i evvel
A‘daya muzaffer oldı Nevfel
1575 Hasm etdi kabül-i hükm-i tâat
Başlandı tazarru‘-ı şefâat
1576 Leylînün atası açdı başın
Doldurdu gözine kanlu yaşın
1577 Acz ile dedi ki ey hudâvend
Şâhenşeh-i âdil ü hıred-mend
1578 Ger Leylî içündür ıztırâbun
İkrâh ile vermezem cevâbun
1579 Ammâ reh ü resmdür mukarrer
Bir avrete aybdür iki er
1580 Leylî bu haşemde nâm-zeddür
Akd ile mukayyed-i ebeddür
1581 Çün hükmün eder bu resmi pâ-mâl
Bârî anı gayre verme sen al
1582 Gül bergümüzi hevâya verme
Nâmûsumuzı fenâya verme
1583 Nevfel dedi ey güzîn-i eşrâf
Yoh mende hilâf-ı adl ü insâf
1584 Men mahz-ı mürüvvet ü vefâyem
Gencîne-i gevher-i atâyem
1585 Bî-dâd ü sitem değül şiârum
Adl içre tamâmdur ıyârum
1586 Men hem hacîlem bu mâcerâdan
Âcizlere kılduğum cefâdan
1587 Hakkâ bu değüldi i‘tikâdum
Kim hâsıl edem men öz murâdum
1588 Bir sınmışa mûmyâ dilerdüm
Bir haste içün şifâ dilerdüm
1589 Gördüm görinür bu emr müşkil
Bîmâr değül ilâca kâbil
1590 Bî-dâddan olmışem peşîmân
Afv ede meğer bu sehvi Sübhân
1591 Gelmez gözüme iyâl ü mâlün
Mâlün senün olsun ü iyâlün
1592 Var imdi sen eymen ol hatardan
Min-ba‘d tevehhüm etme şerden
1593 Munı dedi açdı âlet-i rezm
Öz memleketine eyledi azm
1594 Mecnûn der-i i‘tirâz edüp bâz
Ol servere ta‘ne etdi âğâz
1595 K’ey bîhûde kavlün ü karârun
Ahdünde bu mıdur i‘tibârun
1596 Ne fâide sikkesüz diremden
Ne sûd netîcesüz keremden
1597 Sâyen uludur velî ne hâsıl
Kim feyz değende oldı zâil
1598 Her niçe ki etdiler mürâât
Kim eyleyelüm muna mükâfât
1599 Andan yeğin edelüm sana yâr
Âsân işüni gel etme düşvâr
1600 Mutlak eser etmedi ana pend
Zencir-i hevâ kaçan dutar bend