Târîh-i Kâh-ı Sürûr-âbâd Pâdişâh-ı ‘Adâlet-Unvân Der Kurb-ı Çamlıca-i Sagîr
| “ | Gülsitânlar zîneti kâşâneler pîrâyesi ‘Âleme sultân-ı mülkün şânı şâh-ı Cem-cenâb Ya’nî Hân Mahmûd-ı ‘Adlî kim der-i ‘ulyâsına Tâc u tahtın ‘arz eder şehler berây-ı intisâb Sürme-dân-ı çeşm-i câna vaz’ eder bî-iştibâh Gitse şâh-ı Isfahâna hâk-i pâyından türâb Çıksa seyrâna rikâbında yürür İsfendiyâr İnse bir câya semendin gezdirir Efrâsiyâb Bir şeh-i tâbende-cândır ki nigîn-i saltanat Gevher-i zâtıyla kesb itdi bu rütbe âb u tâb Dîde-i tâc-ı şehî çeşm-i serîr-i husrevî Görmemiş bu ana dek böyle şeh-i devlet-nisâb Himmet-i şâhânesi makrûn-ı terfih-i ‘ibâd Lutf u şefkat-perveri meşhûr-ı cümle şeyh ü şâb İşte ez-cümle binâ edüp bu kasr-ı hurremi Kalb-i nâsı eyledi leb-rîz-i şevk-i bî-hisâb Bu Sürûr-âbâdı inşâdan murâdı ol şehüñ Zevkını ‘âlem görüp ister ki olsun zevk-yâb Nice olmaz şöhreti âfâka bu kasr-ı latîf Nice seyrinden cihân etmez meserret iktisâb Ben temâşâ kıldıgım anda sürûrumdan dedim Tab’una sad bârekallâh ey şeh-i şevket-me’âb Bulamaz bu resm-i nev-îcâdı ressâm-ı hüner İhtira’-ı tab’-ı pâkündür senün bî-irtiyâb Nevbahâr-ı şevk-i hüsnü sûret-i kasra koyup Zâtuna mahsûs bir kâh eylemişsin intihâb Bir nezâret bir ferah bir neş’e var tarhında kim ‘Ömrü artar artar âdemün seyr ile olur feyz-yâb Cilve-ger âyîne-i câmında envâ’-ı safâ Mürtesim reng-i nukûşında neşât-ı bî-hisâb Bir sipihr-i şâd-mânî sanki bu kasr-i cedîd Zât-ı Şâh anun derûnında misâl-i âfitâb Medh-i evsâfında bu nüzhet-gehüñ ‘âciz kalur Bir yere cem’ olsa yüz bin şâ’ir-i hâzır-cevâb Zîb-i eyvân-ı şehîde Hakk edüp dâ’im seni Taht-ı devletde kıla dil-hâhun üzre kâm-yâb Vâsıfâ bir yaz ki târîhin pesend etsin gören Yapdı zîbâ kasr-i şâhî dâver-i dârâ-cenâb 1226 (1811) |
” |