Yeni Ahit/Luka/8: Revizyonlar arasındaki fark
İçerik silindi İçerik eklendi
düzeltme |
|||
20. satır:
{{kısım||12}}Yol kenarında olanlar şunlardır ki, işitirler, sonra İblis gelir, ve iman ederek kurtuluşa ermesinler diye, sözü onların yüreğinden alıp götürür.
{{kısım||13}}Kaya üzerindekiler ise, işittikleri zaman, sözü sevinçle kabul edenlerdir, onların kökleri yoktur, bir müddet iman ederler ve deneme vaktinde saparlar.
{{kısım||14}}Dikenler arasına düşen ise, şunlardır ki, işitirler, ve gidip bu hayatın kaygıları, zenginliği,
{{kısım||15}}İyi toprakta olan şunlardır ki, sözü
{{kısım||16}}Hiç kimse ışığı yakıp bir kap ile onu örtmez, veya bir yatak altına komaz; fakat girenler aydınlığı görsünler diye onu bir şamdana kor.
{{kısım||17}}Çünkü belli
{{kısım||18}}Bundan dolayı nasıl dinlediğinize dikkat edin; çünkü kimde var ise, ona verilecek; kimde yok ise, kendisinde var sandığı da ondan alınacaktır.
{{kısım||19}}Anası ile kardeşleri İsaya geldiler; kalabalıktan dolayı kendisine yanaşamadılar.
{{kısım||20}}İsaya denildi ki: Anan ile kardeşlerin seni görmek
{{kısım||21}}Fakat İsa onlara cevap verip dedi: Allahın sözünü
{{kısım||22}}Ve günlerin birinde vaki oldu ki, kendisi
{{kısım||23}}Kayıkta giderlerken uykuya daldı; ve göle bir kasırga indi, ve sularla dolup tehlikede idiler.
{{kısım||24}}Yanına geldiler, onu uyandırıp dediler: Üstat, üstat, helâk oluyoruz! İsa uyanıp yeli ve suyun çalkalanmasını azarladı; ve onlar durdu, ve limanlık oldu.
38. satır:
{{kısım||30}}İsa: Adın ne? diye ona sordu. Adam: Lejiyondur, dedi. Zira kendisine bir çok cinler girmişti.
{{kısım||31}}Cinler cehenneme gitmelerini emretmesin diye İsadan yalvardılar.
{{kısım||32}}Orada dağın üzerinde
{{kısım||33}}Cinler adamdan çıktılar, domuzlara girdiler; sürü de uçurumdan aşağı göle atılıp boğuldu.
{{kısım||34}}Çobanlar ise, vaki olanı görünce, kaçıp şehirde ve kırlarda bunu yaydılar.
53. satır:
{{kısım||45}}İsa: Bana dokunan kimdir? dedi. Fakat hepsi inkâr edince, Petrus ve onunla beraber olanlar: Üstat, halk seni sıkıştırıyor ve itiyor, dediler.
{{kısım||46}}Fakat İsa dedi: Biri bana dokundu, çünkü kendimden kuvvet çıktığını duydum.
{{kısım||47}}Kadın ise, kendisinin gizli kalmadığını görünce,
{{kısım||48}}İsa da ona dedi: Kızım, seni imanın kurtardı, selâmetle git.
{{kısım||49}}İsa henüz söz söylemekte iken, havra reisinin evinden biri gelip dedi: Kızın öldü, artık Muallime zahmet verme.
{{kısım||50}}Fakat İsa bunu işitince, ona cevap verdi: Korkma, ancak iman et, ve kız iyi olacaktır.
{{kısım||51}}Ve eve girince, Petrus, Yuhanna, Yakub ve kızın anası ile babasından başka kimseyi
{{kısım||52}}Hepsi de kıza ağlıyorlar, dövünüyorlardı; fakat İsa: Ağlamayın, çünkü o ölmedi, ancak uyuyor, dedi.
{{kısım||53}}Kızın öldüğünü bildiklerinden, kendisine çok gülüyorlardı.
| |||