Sayfa:Zafername Şerhi (Ziya Paşa).pdf/17

Daver-i mülk-ü hüner, safder-i nusrat-rehber,
Kahraman-kudret ü ahendil ü Rüstem-peyker,

Murtaza-meşreb ü hemtab'-ı Halil-i Azer,
Hami-i din-i mübin, muhyi-i şer'-i enver,
Hafız-ı Devlet ü derhemkün-ü evsan-ı dalâl.
Bir zaman Padişeh-i Alem'e muğber oldu,
Emrine ol dahi encam müsahhar oldu.

Hâsılı hep şeref-i talihe mazhar oldu,
Hangi hengâmeye girdiyse muzaffer oldu,
Değmedi ârızına lütme-i Elharbü sical.
Olamaz faris-i ikbale yürütmek ağrep
Sevt-i gayret ile divarı misal-i merkep.

Az zamanda şu kadar feyze nedir başka sebep:
Esb-i Devlet bu terakkide gider miydi acep
Olmasa himmeti mehmizzen-i isticalâ
Kime ne kendisinin karnı ya aç ya toksa?
Çok mudur parmak atıp her işe burnun soksa?

Geri versin diyelim zatına bunlar çoksa;
Kendinin gayret-i milliyesi koymaz, yoksa
Çekilir yük mü bu mihnet kişi olsa hammalâ
Eyliyen veçh-i dilârasına bir kerre nigâh
Bir daha âleme bakmaktan eder istikrah.

Ütlübülhayr mealinden olursun agâh,
Nazar et suret-i zibasına, maşaallah,
Nedir ol veçh-i mubarek, nedir ol hüsn-ü cemalâ
Afitaba yüzünün varsa da veçh-i şebehi
Andırır tal'at-i meymun ü ferahnaki mehi.

Onda kıl san'at-ı Mevlâya serapa nigehi:
Kad değil kamet-i matbuası bir serv-i sehi,
Göz değil çeşm-i dilârası, yenabi'-i zülâl.
Harem-i hasına dahil olamazlar eclâf,
Ulemanın eder âmalini daim is'af.

Eylemez nesl-i Resul'ü alenen istihfaf,
Öyle düstur-u muazzam ki Nakibül'eşraf
Gelse ger meclisine cayi olur saff-ı nial,