Sayfa:Zafername Şerhi (Ziya Paşa).pdf/13

Mevc urup kandiye burcunda muzaffer alemi
Avrupa oldu dilâşüfte-i hüsn-ü rakamı,
Çünkü bir hizmet idi devletine mültezemi,
Girit'i aldı geri hizmet-i seyf ü kalemi
Halkına gelmiş iken daiye-i istiklâl.

Devleti hüsn-ü idare ise maksud ü murat
Ona pek mani imiş kesret-i emsar ü bilât.
Etti bu kaide-i hikmeti kendi icat,
Devleti eyledi bir öyle belâdan azat
Yoksa pek müşkül olurdu şu zamanda ahval,

Sıcacık halvet iken cariyeler ile yeri,
Turfe güyalık ederken geceler bendeleri,
Bisebep terkederek böyle huzur u hazarı,
İhtiyar eyledi bu kışta şu müşkül seferi,
Yoksa kim etmiş idi kendisini istiskalâ

Kışla-i fikri olup ceyş-i zaferle memlü
Kal'a-i zihnine endişe-i feth etti gulü.
Kılıcın çekti kınından diyerek “Kande adû”.
Bu ne gayret, ne hamiyyet, ne şecaattir buâ
Hiç görülmüş mü tevarib-i selefte emsal?

Ten-i nazendesi ne nazik igen pek de ne kart,
Kendine mani-i azm olmadı, kânun ile mart,
Ona nispetle cebandır şücean-ı Ispart,
Askere verdi kumandayı misal-i Bonapart
Gerçi kim gelmedi hiç silsilesinde general.
Yirmi beş kıta sefine idi hükmünde Fidel,

Tuttu bir rum vapurun bir sene ikdama bedel,
Hiç bahriyeden agâh değilken evvel
Vermedi ablokada şan-ı donanmaya halel,
İngiliz devletine olsa sezadır amiral.
Çünkü her kârda tercih olunur şerr-i ehaf,
Etti hükkâm-ı müsclmana nasarayı halef;

Tir-i ta'ne bu sebepten olamaz zatı hedef:
Vakıa haylıca can haylıca mal oldu telef,
Etti amma ki cezire şerefin istihsal.