dogru, uzakdan bir duman görüldi. Düşmanıñ, gözcüleri osmanlı donanmasını uzakdan görünce çar çabuk ateş yakmışlar: «osmanlılar geliyor!» diye geriye işâret veriyorlardı. Yusuf paşa düşmanıñ bu hareketine hiç aldırmadı. Irakdan güzel giridiñ dagları seçildi. O gün, bir hazirân akşamı idi. Güneş, ma'i deñizleriñ üstünden yavaş yavaş batıyordı. Etrafı bir kızıllık kaplamışdı. Rüzgar biraz sert esiyordu. Bir kaç dakika soñra ortalıga karanlık çökdi. Gemilerimizde fânuslar yakıldı. Donanmamız istanbuldan çıkalı iki ay olmışdı. Asker sevinc içinde idi. Artık bu güzel ada da bizim olacakdı. Bütün neferler düşman kal'elerini, toplarını gözleriñin öñine getiriyorlar, düşmanıñ üzerine nasıl atlaycaklarını tasarlayorlardı. Kahraman askerlerimiz venediklilere hadlerini bildirecekler, osmanlı padişahınıñ gemisine sataşmayı onlara ögreteceklerdi.
