7
50 BİN SENE EVELKİ İNSANLARIN HAYAT VE MAİŞETLERİ 50 bin sene evel yaşamış olan bu insanlar, devirlerinde soğuklar pek ziyade şiddet peyda edince mağaralarda yaşamağa başladılar (Renkli Res. I). Ateşi çok daha evel öğrenmiş görünüyorlar. Bundan soradır ki, arkalarında çok izler bıraktılar. Bu insanlar o zamana kadar açık havalarda, su membalarının yakınlarında, yaktıkları ateş etrafında toplu bulunurlardı. Bu insanlar, yeni ve şiddetli soğuklar devrinin şartlarına kendilerini uydurabilecek kadar zeki idiler. Halbuki, insana yakın ve ona benziyen mahlüklar, soğukların şiddetine mukavemet gösteremiyerek tamamile mahvoldular. Bunun için Eskitaş Devri aletlerinin en kaba tipleri bir müddet sora ortadan kalkmış bulunuyor.
Bu devir insanları hayvan eti ve hayvan kemiklerindeki iliklerle beslenirlerdi. Kemikleri mağaralarda saklarlar ve canları istediği zaman kırıp iliklerini içerlerdi. Bu adamlar derilere bürünüyorlardı. Bu derileri kadınlar hazırlıyorlardı. Bu insanlar bizim gibi hep sağ ellerini kullanıyorlardı.
Her halde, bunların düşünüş tarzları bizimkinden çok farklı, kaba idi; bize nazaran fikirleri pek az açılmıştı, Hisleri, melekeleri, bizimkilere benzemiyordu. İhtimal hiç konuşmuyorlar veya pek nadiren bir iki kelime kullanıyorlardı. Her halde lisan denecek bir şeyleri yoktu.
BURAYA KADAR OLAN BİLGİLERİN MAHİYETİ Anladık ki dünya yüzünde yaşamakta olan insan cemiyetlerinin, bugünkü hallerini eyice anlayabilmek için geçmiş bütün insanların ve cemiyetlerin hallerini, biribirlerine nispetlerini bulmak lâzımdır. Bunun için insanların menşe ve mebdelerine kadar geriye gitmeye mecbur olduk. İnsanların, tabii mahlük olarak dünyada zuhür ettiklerini gördük. Fakat, insan ceddinin, sahih olduğunda şüphe edilmiyecek iskeletini bulmak çok güç ve geç oldu. Bundan evel onun hayatına, ancak bıraktığı kabasaba birtakım taş aletlerle intikal edebildik. Vakıâ bundan sora o kaba, iptidai taş aletlerin inceldiği, tenevvü ettiği görülecektir. Daha sora, yeni yeni insan bakıyelerine, taş aletler arasında ve onlardan sora icat edilmiş biribirinden mükemmel tunçtan, demirden aletlere tesadüf edeceğiz. Fakat bütün bu eserler bugünkü beşeriyeti tatmin edemez. Zira bütün bunlar; takribi, tah-
