REŞİT PAŞANIN HATIRALARI
127
Be:ıi pek müteessif eden bu sözlere karşı nefsimi mü dafaa ı>lmerum. Çünkü hadiselerin beni müdafaa edece ğine, yani mı11et ve vatan için çalışanlara bütün benliğim le bağlı olduğumun ko!aylıkla sabit olacağına imanım var_ dı. Nitekim ıi<; beş gün sonra Mustafa Kemal Paşıı d� ar kadaşları da beni milli cereyanın en samimi bir hvme� . karı olar,!k kı bul ettiler ve bana aralarmda yer verdiler . Ben bu istikbal günü Mustafa Kemal !'aşanın Rasim Bı,ye kuvvelH bir söz söylediğini duydum. Rasim Bey, şehirden hayli uz&k mesafede misafirleri k::ırş:lıımıştı. Po{�, derin bir itimada layık gördüğü bu d'?ğerli Sivaslı yı görü- ı:orme7, mahut Mösyö Brüno mas!ahat.ı dolayı. siyi� ve benimle beraber çekmiş olduğu telgrafa telmih ederek şu sözleri söylemiş; - Rasim Bey, ge.nçle.r için vatani işlerde ölmek mev zuubahis olabılir. Lakin korkmak asla! O maslahatta korkaklık gösterenin kendisi değil. bel ki tıen c,Jduğumu Rasim Bey cevaben söyl� mi, bilmi yorum Fı:l.at ben orada ha.zır olsaydım, Sivasm i;gal e rlileceğini söyliyen Fransız binbaşısının bu ,tebliğinden
- korktuğumu. çiinkü bir işgalin milleti Must::ıra Kemal
Paşadan ayırması mümkün olduğuna göre korkmakta hakJ-ı bulunduğumu söylerdim. Her ne ise. sadede döneyim: Mustafa Kemal Pıışn ile ara!<d:1§1:u-,nı lise kapısında selamladıktan sonra e"iıne döndüm. Zalen vakit ,geçti. Misafirleri rahat,ız etmclc doğru değildL Lakin evde de rahat değildim. Zira nere d e göı:ilfö•lerse hemen yakalanıp hapsedilmeleri ve mab. fuzen ( l) İstanbula gönderilmeleri - bcll<i on ke-·e emred;lmiş olan bu zevatın alkışlar içinde Sivasa girdik lerini tarafımdan <!ahi selamlandıkların.ı Ddhil!ye Nezn retine bildirmek lazımdı. Bunu na.oıl bir lisanla yapacaktım? Uzun düşünce lerden sonra - tııkat ertesi gün - şu telgnıfı yazdım:
