PANDEMİ DÖNEMİNDE ÖĞRETMEN OLMAK 19
Askıda Etkinlik ve Ödev
tam ortasında hissettim. Kâh güldük kâh gözlerimiz doldu ama çocuklara güçlü olduğumuzu hissettirmeyi başardık. Köyde gezerken okula kayıt olmamış küçüklerin de bizi izlediğini görünce "Okul öncesi sınıfımız yok ama pandemi fırsat olabilir." diye düşündüm. Çocukların kalbine şimdiden girebilirsem okula başladıklarında çok daha rahat olacaklardı. Ertesi gün, okul öncesi yaşta olan tüm çocuklara boyama kitabı, çizgi çalışmaları, küçük hediyeler hazırlayarak tekrar köye gittim. Onlara da verdim çalışmalarını. Kendi öğrencilerim için de bir Anneler Günü etkinlik afişi hazırladım. Herkes bahçesinden çalı çırpı toplayacak, annesinden ip alacak ve bunlardan fotoğraf çerçevesi yapacaktı. Tıpkı okulda yaptığımız gibi olacaktı. Ben daha sonra anneleriyle olan fotoğraflarını çıkarıp onlara vereceğim, pandemi hatırası olacak. Çünkü köyün tek öğretmeniydim ve eğitimle ilgili her şey ilk önce beni bağlardı. Velilerim çok sevindi, çocuklarım çok sevindi ve ben çok mutlu oldum.
Küçük bir sosyal medya hesabımız var. Herkesin puan tartıştığı, canlı dersler yaptığı bir sosyal medya hesabında "Benim sıfır puanım var ama bizim köyde uzaktan eğitim bu şekilde oluyor." diyerek fotoğraflarımızı paylaşıyorum. Normal şartlarda o sayfada hiçbir konuda mutabık olmayan insanlar bizim paylaşımımıza çok güzel dönüşler yaptı. "Evet, bu şartlar da var" gibi bir mesaj vermiş oldum ve insanlar sağ olsunlar bu sıcaklığı hissetti. İnsanlarımızın bu
