18
uzatılmıştı. Artık okulların yeniden açılacağından kimsenin umudu yoktu. Koronadan dışarı çıkamıyor, arkadaşlarımla buluşamıyordum. Günler öncesinde korona biterse diye yaptığımız planlar suya düşüyordu. Koronavirüs bulaş sayıları iyice fırlamıştı. Bu arada Ramazan Ayı gelmişti. Her Ramazan’da oruçlar tutulup iftarlar hazırlanırdı. Annem iftarda akrabaları davet ederdi veya biz giderdik. Bu sene garip bir Ramazan geçirmiştik, bayrama kadar her şeyin düzeleceğini beklerken sokağa çıkma yasakları daha da fazlalaşmıştı. Her hafta sonu yasak vardı. Bu duruma önce kızarken sonradan alışmaya başlamıştık çünkü vakalar azalmaya başlamıştı. Bayramı da buruk geçirdik yine yasaklardan... Tek eğlencem, kafamı dağıtabildiğim tek yer proje buluşmalarımızdı.
Çalışmalar ilerledikçe profesyonel kişiler tarafından yazılım eğitimi aldık. Aldığımız eğitimler bizim gelişimimiz için çok önemliydi. Yazılımda temel bilgileri öğrendik ve emindim; bu bize çok şey katacaktı. Bizimle gerçekten çok ilgilendiklerini hissedebiliyordum. Her haftaki 1 günlük iznimi hiçbir zaman değerlendiremedim, ya çok fazla işlerim oldu ya da çok fazla uykum. Projelerimiz gün geçtikçe güzelleşti. EBA yı daha güzel bir hale getirmek için gruplara ayrılıp yeni şeylerle uğraştık, süper fikirler çıktı. Bu fikirlerden bazıları: EBA Radyo, EBA Yardım kurulması. EBA Yardım, benim de içinde bulunduğum grubun çalışmasıydı. EBA Yardım’daki amacımız insanların EBA sisteminde yaşadıkları sorunları yazıp hazır çözümler ile bunlara hemen çözüm bulabilmelerini sağlamaktı. EBA Yardım’ı tasarlarken hepimiz fikirlerimizi ve isteklerimizi söyleyip yaptığımız için güzel bir uygulama oluşturmaya çalıştık.
Çalışmamıza başlarken ben insanların ne tür sıkıntılar ile karşılaştığını merak ettim. Bir analiz yapmak için bir anket oluşturdum. Anketimizin ismi “Öğrenciler Olarak EBA Deneyimimiz” idi. Bu anket 500 kadar öğrenci tarafından yanıtlandı. Bu esnada koronavirüs burnumuzun dibine kadar geldi. Oturduğumuz mahallede bile onlarca vaka görüyorduk. Dükkanların 1 Haziran itibariyle açılması tekrar eski halimize döndüğümüz şeklinde algılandı ve insanlar tedbirleri bıraktı. Daha önce sıkı önlemlerle, maske ve eldivenle gezen insanlar artık maskeleri çenelerine takmaya başladı. Tabii ki bir de fırsat düşkünleri vardı. Pandemiden önce 1 tane maskeyi 1 TL’ye satanlar, şimdi aynı maskeyi beş liraya satıyorlardı. Gıda ürünleri satanlar arasında da bu tip fırsatçılar vardı. 1 Haziran’dan sonra her şeyin yoluna girmesini beklerken vakalar, insanların dikkatsiz olması sonucunda tekrar artış gösterdi. Yaz ayı olan Haziran’a girmemizle birlikte düğünler, sünnetler başlamıştı. İnsanlar haklı olarak düğün ve sünnet yapmak istiyorlardı. Bu da artış hızını yükseltiyordu. Çok yakınımızda şöyle bir hikaye yaşandı: Babamın köylülerinden birinin cenazesinde koronalı
