12
dolayı içim rahatladı. Yeni okulumda eğitime başladım. Zaman geçiyordu ancak zamanın geçmesiyle salgının büyüklüğü artıyor ve hızlanıyordu. Bu sürede salgın artık Türkiye’ye gelmiş ve gerilim ülkede artmıştı.
Mart-Haziran 2020
Türkiye’de vaka sayısı artarken okullar tatil edilmiş ve uzaktan eğitime geçilmişti. Uzaktan eğitim benim için ilginçti, bir sürü insanla aynı dersteydik ancak bilgisayardan iletişim kuruyorduk. Aslına bakarsanız çok rahattı. Derse giriyor, ders bitince arkadaşlarımla başka bir platformda sohbet ediyor, oyunlar oynuyor ve eğleniyorduk. Rahatlık ve eğlencenin yanı sıra dezavantajları da vardı. Bunlardan en büyüğü, örneğin; o kadar çok insan vardı ki hocaya soru sormaya çekiniyor veya soru sormaya zaman kalmıyordu. Bir şekilde bu süreç devam ediyordu. Sabah EBA TV, öğlen online ders, sonrasında kafama göre eğleniyordum.
Dersin yanında Türkiye’de korona artıyor ve can almaya başlıyordu. Ailem yakınları için endişeleniyor ve sürekli onları arayıp durumlarının nasıl olduğunu soruyordu. Her zaman olduğu gibi sabah dersime girmiştim ve kahvaltımı etmek için mutfağa yönelmiştim. Kahvaltı ederken bir yakınımızın rahatsızlandığını öğrendik. Yaşı ilerlemiş ve başka sağlık sorunları da olduğundan bu dönemde yalnız bırakamayacağımızı düşünerek yanımıza aldık. Korona belirtileri yaşadığına dair şikayette bulunmuş ancak hastaneden sonuç olarak bir şey çıkmamıştı. Hatta il değiştirip bize gelmek için doktora sormuş ve doktoru bu durumda bir sorun görmemişti. Bu konuşmalardan iki gün sonra bize geldi. Endişeliydim ve bu derslerimi de etkiliyordu. Çünkü kafamın içinde hep korona olma ihtimali yatıyordu. Birkaç gün içinde durumu ağırlaştı ve korona teşhisi kondu. Bu haber bana geldiğinde korkmuştum ama hiç bir semptom göstermedim; kendimi dinç hissediyordum. Teşhis konduktan bir iki gün sonra yakınımız vefat etti. Korkumla beraber artık içimde üzüntü de vardı. Bunlar elbet derslerimi etkiledi, kafam yerinde değildi. Dersleri çok düşünmek istemiyordum.
Günler geçiyordu ve ailecek hiçbir semptom göstermiyorduk. Yine de ne olur ne olmaz diyerek vitamin alıyor ve düzenli, sağlıklı besleniyorduk. İlk zamanlar kolay olmasa da artık kendimi toparlamaya ve derslerime odaklanmaya başlamıştım. Olayın üzerinden 2 hafta geçti; 14 günlük kritik süreç... Artık virüsün benim için ağır bir risk olmadığını ve zarar görmediğimi anladım. İçim rahatladı, benim için her şey normale dönüyordu. Sonunda derslerim de bitti. Zor bir dönem olsa da tamamlamış ve üstesinden gelmeye çalıştım. Artık biraz daha
