bilmedi meger hânum kazanuñ bir oglancugı varıdı böyüdi yigitçük oldı bir gün ata binüp dîvâna gelüriken bir kişi eydür
meger sen hân kazanuñ oglı degülsin dedi uruz kakıdı eydür
meger sen hân kazanuñ oglı degülsin dedi uruz kakıdı eydür
mere kavat menüm babam bayındır hân degülmidür eyitdi
yok ol ananuñ babasıdur senüñ dedeñdür urzu
mere yâ benüm babam ölümidür dirimidür dedi eyitdi
diridür tomanın kal'esinde tutsakdur dedi böyle degeç oglan agladı melûl oldı atını kayıtdı gerü döndi atasına geldi burada atasına soylamış görelüm hânum ne soylamış eydür
mere ata men hân oglı degülmişem
hân kazan oglı imişem
mere kavat kızı munı maña neçün demezidüñ
ana hakkı tañrı hakkı degülmişse
kara pûlâd üz kılıcum tartayıdum
gâfillüce görklü başuñ keseyidüm
alca kanuñ