elinde bir oglum var uruz adlu
bir kartaşum var kara göne adlu
yeñiden toganuñı dirgürmeyeler
elüñe girmişiken mere kâfir öldür meni yitür meni
kılıcuñdan saparum yoh
gendü aslum sımagum yoh
dedi bir dahı soylamış eydür
it gibi kev kev eden çerkez hırslı
küçücek toñuz şölenli
bir torba saman döşekli
yarım kerpiç yasduklı
yonma agaç tañrılı
köpegüm kâfir
oguzı görüriken seni ögmegüm yok
andan öldürüriseñ mere kâfir öldür meni
öldürmeziseñ kâdir korısa öldüreyim kâfir seni
dedi kâfirler eydür
bu bizi ögmedi gelüñ bunı öldürelüm dediler kâfir begleri derildiler geldiler yene eyitdiler
nunuñ oglı var kardaşı var bunı öldürmek olmaz dediler getürdiler toñuz tamına habsa saldılar at ayagı külüg ozan dili çüvek olur kazanuñ ölüsini dirisini kimse
