Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/71

71

KÜRK MANTOLU MADONNA

Beni görmesi ihtimali karşısında saklanacak yer aradığı­ma göre ne diye buraya gelmiş ve yolunu beklemiştim? Şimdi ne diye arkasından gidiyordum? Acaba o muydu? Gecenin herhangi bir saatinde bir sokaktan geçen bir kadının ertesi akşam gene ayni yerden geçmesi icabettiğine nereden hükmediyordum?. Bütün bu suallere cevap verecek halde değildim. Hiç eksilmiyen bir çarpıntı ile arkasından gidiyor ve birdenbire geriye bakıp beni gör­mesi ihtimalini düşündükçe daha çok heyecanlanıyor­dum... Başım önümde, asfalt kaldırımdan başka hiç bir şey görmeden, ayak seslerini takibederek yürüyordum. Bir­denbire bu sesler kesildi. Olduğum yerde kaldım. Başımı daha çok eğerek bir mahkûm gibi bekledim. Kimse bana yaklaşmadı, kimse: «Niçin arkamdan geliyorsunuz?» demedi. Ancak birkaç saniye sonra, bulunduğum yerin cad­denin diğer kısımlarından daha aydınlık olduğunu farkettim.
  Yavaşça gözlerimi kaldırdım: Ortada kadın filân yok­tu. Birkaç adım ileride, kapısı elektriklerle aydınlatılmış, oldukça meşhur bir kabare vardı. Sokağa doğru fırlamış kocaman bir lehvanın üzerinde mavi ampullerle yazılmış «Atlantik» kelimesi bir yanıp bir sönüyordu ve vazının alt tarafında gene ampullerden yapılmış, deniz dalgalarına benziyen şekiller vardı. Kapıda duran sırmalı elbiseli, kırmızı kasketli, iki metre kadar boylu bir adam eğilerek beni içeri davet etti. Kadının buraya girdiğini anladım ve tereddüt etmeden adama sokuldum:
  «Biraz evvel önümde yürüyen kürk mantolu kadın bu­raya mı girdi?»
  Kapıcı bir kere daha eğilerek: «Evet!» dedi.
  Yüzünde pek manalı bir tebessüm vardı. Zihnimden birdenbire, bu kadının buranın daimî müşterilerinden bi­ri olması ihtimali geçti. Her akşam ayni saatte gelişi bunu