Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/57

57

KÜRK MANTOLU MADONNA

yalnız tek bir eseri, kendi portresi bulunduğu anlaşılıyor­du. Bundan biraz da memnun oldum. Bu harikulade res­mi yapan kadının başka tablolarının, üzerimde bu kadar büyük bir tesir yapamıyacağını, hattâ belki de ilk hayranlığımı azaltacağını düşünerek korkuyordum. Geç vak­te kadar içerde kaldım. Arasıra dolaşıyor, görmiyen gözlerle diğer tablolara bakıyor ve sonra çabucak ayni yere dönerek uzun müddet seyrediyordum. Her defasında yüzünde yeni ifadeler, gitgide kendini belli eden bir hayat görür gibiydim. Aşağıya doğru bakan gözlerin gizlice be­ni süzdüğünü, dudakların hafifçe kıpırdadığını zannedi­yordum.
  Salonda kimseler kalmamıştı. Kapının yanında duran uzun boylu bir adam, galiba beni bekliyordu. Süratle kendimi toplıyarak dışarı çıktım. Hafif bir yağmur çise­liyordu. Her akşamkinin aksine olarak hiç yollarda oya­lanmadan pansiyona döndüm. Hemen yemeğimi yemek, odama çekilerek yalnız başıma o çehreyi gözlerimin önü­ne getirmek arzusiyle yanıyordum. 'Sofrada hiç konuşmadim. Pansiyonun sahibi Frau Heppner:
  «Bugün nereleri gezdiniz?» dedi.
  «Hiç... Dolaştım, sonra modern ressamların bir sergi­sini gezdim!» diye cevap verdim.
  Salondakiler, derhal modern resim üzerinde konuşmıya başladılar, ben yavaşça odama gittim.
  Soyunurken ceketimin cebinden yere bir gazete düş­tü. Kaldırıp masanın üzerine korken birdenbire yüreğim atmıya başladı. Bu, sabahleyin aldığım ve bir kahvede oturup okurken sergi hakkındaki makaleyi gördüğüm gazeteydi. Bu yazıda o tablo ile ressamı hakkında neler bulunduğunu öğrenmek için sahifeleri yırtarcasına açtım. Benim gibi yavaş ve heyecansız bir adamın bu kadar te­lâşına kendim de hayret ediyordum. Yazıyı baştan itibaren şöyle bir süzdüm. Ortalara doğru gözlerim, katalog­-