Sayfa:Kürk Mantolu Madonna.djvu/139

Bu sayfa doğrulanmış
139
Kürk Mantolu Madonna

«Burada oturanı!»

Yüzüme dikkatle baktıktan sonra, ters bir tavırla:

«Orada kimse yok!» dedi. Yüreğim hopladı:

«Başka yere mi taşındılar!»

Telâş ve heyecanım karşımdakini biraz yumuşatmışa benziyordu, başını sallıyarak cevap verdi:

«Hayır, annesi hâlâ Pragdan gelmedi. Kendisi de has­talandı, bakacak kimsesi olmadığı için hasta kasasının doktoru hastaneye kaldırttı!»

Bunları söyliyen kıza doğru koştum:

«Hastalığı nedir? Ağır mı? Hangi hastaneye kaldırdı­lar? Ne zaman?..»

Suallerimin hücumu karşısında şaşıran hizmetçi, bir adım geri çekildi ve:

«Bağırmayın, ev halkını uyandıracaksınız... İki gün evvel kaldırdılar; galiba Charité’ye götürdüler!» dedi.

«Hastalığı?»

«Bilmiyorum!»

Arkamdan hayretle bakan hizmetçi kıza teşekkür bi­le etmeden merdivenleri dörder dörder atladım. İlk rasgeldiğim polisten Charité dedikleri bu hastanenin nerede ol­duğunu öğrendim. Ne maksatla olduğunu bilmeden oraya gittim. Yüzlerce metre uzunluğundaki büyük, taş bina içi­me bir ürperme verdi. Fakat ben hiç tereddüt etmeden büyük kapıya gittim ve kapıcıyı odasından çıkardım.

Geceyarısından sonra gelen ve bu müthiş soğukta ken­disini rahatsız eden ziyaretçiye karşı belki de hakkettiğinden biraz fazla nezaket gösteren kapıcının bana vere­bilecek hiçbir bilgisi yoktu. Ne böyle bir kadının geldiğinden, ne hastalığından, ne de nereye yatırıldığından haberi vardı. Her sualime, canı sıkıldığı halde gülümsemeğe çalışarak: «Yarın dokuzda gelin, öğrenirsiniz!» demekle mukabele ediyordu.

Maria Puder’i nekadar sevdiğimi ve ona nasıl delice bağlı olduğumu, sabaha kadar yüksek taş duvarların etra-