Bu olaydan bir müddet sonra, Mecdi b. Amr bir grup arkadaşıyla birlikte Medine'ye Rasulullah'ın yanına gelmişti. Rasulullah (s), yapmış olduğu davranışından dolayı ona ve arkadaşlarına hediye olarak giyecek bazı şeyler vermek suretiyle yaptığı hareketi ödüllendirmiş oldu. Muhammed b. Ömer'e de Mecdi b. Amr' işaret ederek şöyle dedi: "Yapılabilecek en bereketli istişare ve en hayırlı ve en doğru bir iş yaptı." (Vakidi, 1965: I, 10; Şami, Vİ, 11.)
İkinci husus, Seriyye komutanı Hamza b, Abdulmuttalib'in, çatışmak yerine sulhu kabul etmesinden dolayı, ne ikaz edilmiş, ne de kınanmış olmasıdır.
Binaenaleyh eğer seriyye komutanı Hamza b. Abdulmuttalib, emredilenin dışında hareket etmiş olsaydı, Rasulullah (s), ilerde göreceğimiz Abdullah b. Cahş seriyyesinde açıkça görüleceği gibi, [1] verilen talimata aykırı hareket edildiğinda ikaz ve uyarıları ile tavrını net olarak ortaya koyacaktı.
Ayrıca, Rasulullah'ın bu memnuniyetinden, bu seriyyenin asıl gayesinin bir çatışma ve hasımların mal ve canlarına kastetme olmadığını, sadece Kureyş kervanını takip ve tedip etmekle görevli bir seriyye olduğunu bizzat harekatı planlayan başkomutan konumundaki Hz. Peygamber'in tavrından anlıyoruz. Eğer aksi söz konusu olmuş olsaydı, hem seriyye komutanı olan Hamza b. Abdulmuttalib'ı, verilen görevi emredildiği şekilde yerine getirmediği için sorgular, hem de, Mecdi b. Amr' arabuluculuk yapmasından dolayı ödüllendirmek yerine ikaz ederdi.
1.2. UBEYDE B. EL-HARİS (RABİĞ) SERİYYESİ
Rasulullah (s), hicretinin 8. ayına denk gelen Şevval ayının başında, Ubeyde b. el-Haris b. Muttalib'i, emrine sadece Mühacirlerden teşekkül eden altmış kişilik süvari birliği ile Rabiğ'e gönderdi. (Vakidi, 1965: 1, 10; İbn Sa'd, 198S:11, 7, İbn Kesir, ILE, 234; Taberi, 1879:14, 402; Şami, VE, 13; Hattab, 1983: 69.) Rabiğ, Mekke güzergahı üzerinde, Ebva ile Cuhfe arasında bir vadidir (Yakut, 1957; TI, 11.) ve Cuhfe'ye 10 mil uzaklıktadır. (Vakidi, 1965: 1, 10.) Rasulullah'ın Ubeyde'ye verdiği beyaz sancağı, Mistah b. Üsase b. Muttalib taşıyordu. (İbn Hişam, 1-11, 591; İbn Sa'd, 1985:1£, 7; İbn Kesir, TIK, 234,Taberi, 1879-11, 407; Şami, Vİ, 13; İbnü'l-Esir, TI, 111)
- ↑ Bkz.3.1.1.
