sapanınuñ çatlagucı var-ıdı her atanda on iki batmân taş atard üç yıladak taşuñ düşdügi yerüñ otı bitmez idi eyle olsa saracık çopân kâfırüñ ordusını gördükde ihtiyarı kalmayup sapanını çatlatdı kâfırün eşitdükde âlem başına târ aldı kazan eydür
mere çoban sabr et anamı kâfirden isteyeyim at ayağı altında kalmasun dedi at ayagı külüg, ozan dili çevük olur kazan anasını kâfirden istedi, görelüm ne söyledi <poem> mere şökli melik, dünlügi altun bân evümi getürüp durursın saña gölge olsun. Agır hazinem alupsın sana harclık olsun kırk kızıla bürli hatun sana yesir olsun. kırk yigidile oglum saña yesir olsun ag südin emdügüm örme şaçlu karıcık anamı vergil bana savaşmadın gerü döneyim haber ver bana dedi kâfir eydür
mere kazan karıcık ana saña vermezin yayhân keşiş oglına verürem. Andan senüñ anañuñ oglı togar biz anı saña garim koruz dediler saracık çopân bunı eşitdi eydür
mere itim kafir karşu yatan kara taglar karıyupdur otı bitmez kızıl develer karıyupdur köşek vermez kazan begüñ anası karıyupdur oglı togmaz oguzuñ dölin almak isterse şökli melik kara gözlü kızını kazan versün andan oglı togsın siz anı kazana karim
