oglı hân bayındır yerinden durmuşıdı ag ban evin ag otagın kara yerüñ üzerine kurmışıdı ala sayvân gökyüzine esenmiş idi biñ yerde ipek kalıçası döşenmişidi hânlar hânı bayındur yılda bir kere toy edüp oguz beglerin konuklar idi bir gün gene toy edüp atdan aygır deveden bugra koyundan koç kırdurmışıdı bir yere ag otak bir yere kızıl otak bir yere kara otak kurdurmışıdı oglı oolanı ag otaga ve kızı olanı kızıl otaga konduruñ anuñkim oglı kızı yok kara otaga konduruñ altına kara keçe döşeñ öñine kara koyun yahnısı koñ yerse yesün yemezse tursun getsün tañrı anı karayıpdur biz de kararuz bellü bilsün demişidi oguz begleri bir bir gelüp yıgnak olmaga başladı meger sultânum dirse hân derlerdi bir kişinüñ oglı kızı yogudı alar sabah hân yerinden kalkubanı kırk yigidin boyına aldı bayındır hânuñ sohbetine geldi bayındır hânuñ yiğitleri dirse hânı karşuladılar getürüp kara otaga kondurdılar kara keçe altına döşediler kara koyun yahnısından öñine getürdiler bayındır hândan buyruk böyledür hânum dediler dirse hân eydür
bayındır hân menüm ne egsikligüm gördi ki benden alçak kişileri ag otaga kızıl otaga kondurdı beni kara otaga kondurdı dedi eyitdiler
hânum bayındır hândan buyruk şöyledür kim oglı kızı olmayanı tañrı ta'âlâ karayıpdur biz daı kararuz demişdür dediler dirse hân
