Sayfa:Hikayet-i Oğuznâme-yi Kazan Beg ve Gayrı.pdf/26

Bu sayfa istinsah edilmiş

saña gözüke ammâ ben bânî çiçegüñ dâdûsıyam gel senüñle ava çıkalum ok atalım at yarışduralum ve hem güreş dutalum eger bu üçinde beni yeñecek olursañ anı dahı geçersin yeñersin dedi beyrek hoş nola dedi ikisi atlandılar meydâna çıkdılar at çapdılar beyregüñ atı geçdi ok atdılar beyrek geçdi kız eydür

mere yigit benüm okumı kimse geçdügi yok atımı geçdügi yok emdi beg yigit gel senüñle güreş dutalum dedi hemân atdan endiler karvaşdılar iki pehlevân olup birbirine sarmaşdılar beyrek buñaldı kızuñ memesine yapışdı kız kocındı beyrek kızuñ ince beline girdi bagdadı kızı arkasınuñ üstine yere basdı kız eydür

yigit bilmiş ol p3ay biçen kızı bânî çiçek benem dedi beyrek üç öpdi bir ısırdı barmagından çıkarup yüzügini bagışladı kızuñ barmagına geçürdi ortamuzda hân kızı nişânımız olsun dedi bânî çiçek eydür

çün böyle oldı hemân ilerü dur beg oglı dedi beyrek nola baş üstine dedi andan vidâlaşup dönüp beryik evlerine geldi ag sakallu babası karşu geldi eydür

bugün avda ne gördüñ ogul dedi beyrek eydür ne göreyüm devletüm baba oglı olan everürmiş kızı olan eve verürmiş dedi babası eydür

ogul yâ seni evermekmi gerek dedi belî ag sakallu azîz baba dedi