Dedem, sanayinin kalbi olan İstanbul’a taşınmaya karar verir ve bir Rum vatandaşımızdan büyük bir fabrika binası satın alır. Ciddi bir miktar ödeme yapılır fakat tam bu sırada 6-7 Eylül hadiseleri patlak verir. Fabrikayı satan Rum vatandaş satış muameleleri tamamlanamadan kaçarak canını zor kurtarır. Bu nedenle fabrikanın satış işlemleri tamamlanamaz. Bursa’da işine devam etmek durumundadır dedem. 1958 senesinde Büyük Bursa Yangınında imalathanesi küle döner ve büyük fabrikasını bu sefer Bursa’da sahibi olduğu on dört dönümlük arazi üzerine inşa eder. O günler için yedi bin metrekare kapalı alana sahip en büyük ve modern sanayi tesisidir ama ne yazık ki sanayinin kalbi hâlâ İstanbul’da atmaktadır. Malzeme temini, müşteri ilişkileri ve tüm diğer ihtiyaçlar için sık sık İstanbul’a seyahat eder ve hep “İzmit Körfezine bir köprü yapılmalı.” Sözü dilinden hiç düşmez. Bu yolun kısalması hem Ege Bölgesi ulaşımı için hem de günümüz Türkiye’sinin en büyük sanayi şehirlerinden olan Bursa için çok önemlidir. Aktif siyasi hayat içinde yer alan dedem eski bir DP’li olup AP’nin kurucuları arasındadır ve köprü önerisini meclise götürür. Her zaman çağının 50-60 sene önünde olan dedemin bu önerisi rağbet görmez ve meclisin tozlu raflarında kaybolup gider. Biz Tolon ailesi olarak bu köprüden her geçişimizde dedemi gurur, minnet ve şükranla anar ruhuna bir Fatiha okuruz. Bursa’nın sanayi bölgesi olmasında büyük emekleri geçen idealist, milliyetçi, öncü ve yaratıcı bir insandır benim dedem.
