177
anda sivil toplum kuruluşlarına verilmedi. Belki Güney Amerika’da; ama oraya hiç gitmedim,” dedi ve “Sen daha önce bir sivil toplum kuruluşunda çalıştın mı?” diye sordu. Ben de, “Evet, Hollanda’da ve Yemen’de çalıştım,” dedim. Bana, “Seylan’ın meclisi Jana Saviya isimli yeni bir program başlattı ve bu programa göre en önemli sivil toplum kuruluşu olan ‘Gramodaya Mandala’, 1981 senesinde kurulmuş, istihdam sağlayabilir. Seylan’da 36 sivil toplum kuruluşu var,” dedi. “O kadar çok mu? Orada kaç ay kalacağım?” diye sordum. “Carel, 36 çok az, Hindistan’da binlerce NGO var. Biliyorsun ki Dünya Bankası her zaman ‘quickly quickly’ çalışıyor. Bir ay içinde tüm örgütleri tanırsın ve ay sonunda da raporunu ve önerini bekliyor olacağız ve Seylan’da balık, hem deniz hem de tatlı su balıkçılığı çok önemli, o yüzden senin tecrübelerin bizim için bir kazanç,” dedi. “Bu işe nasıl başlayabilirim, özgeçmişimi kime götürmeliyim?” diye sordum. Bana, “Özgeçmiş önemli değil, ben yarın Cenevre’ye telefon edeceğim ve sonra gidebileceksin,” dedi.
Ertesi gün öğleden sonra bir telefon geldi. Telefondaki Cenevre ILO EMP/INFRA4 başmüdürü H.Watzlavick’ti ve bana, “Bay Zwollo, Amsterdam’da havalar nasıl? Biraz konuşabilir miyiz?” dedi. Sonra da telefonu Mr. Jensen’e bağladı ve o da Mr. Hertel’e bağladı, bir saat boyunca “Seylan Projesi”yle ilgili görüştük ve birkaç şey öğrendim. Bana, “Om Nijhawan bir Hint gurusu değil, çok tecrübeli bir iktisatçı ve antropologlarla çalışıyor. Önceleri NGO personelinin çoğunluğu sosyal bilimci, küçük entelektüel, idealist gruplardan oluşuyordu, şimdiyse 1980li yılların sonundan itibaren her meslekten NGO çalışanı var, eski sosyal bilimci kadro profesyonelleşti. En üst düzey toplantı masalarında oturuyorlar ve hem taban örgütlenmesi konusunda hem de alan çalışmalarında deneyimliler. Kırsal inşaat sektöründe, küçük banka kredilerinde, NGO’lar en önemli istihdamı sağlayan ‘örgütler’ oldu. Diplomalı, ‘az tecrübeli’ kırsal nüfus, önemli bir emek kapasitesi sunuyor. Gençler, NGO’larda önce gönüllü çalışıyorlar, sonra maaşlı devam ediyorlar veya kendi özel şirketlerini kuruyorlar. 1989 yılında Seylan’ın yüzde 60’ı kırsaldı ve tropikal bölgede o kadar az toprak kaldı ki, toprak sahipleri aynı sahayı üç farklı aileye kiralıyor ve arsalar o kadar küçüldü ki daha doğrusu `bahçe’ oldu.
Seylan’da bir ailenin yaşamak için günlük yarım dolarlık gelirle türlü ek işi bulması gerekiyor ve ailelelerin yüzde 17’si kadınların sorum-
4 International Labor Organization Employment and Infrastructure Programmes: Uluslararası Çalışma Örgütü – İstihdam ve Altyapı Programları.
