144
John Fru’nun evinde bir yıl kaldım, sonra daha hoş bir müstakil eve taşındım. Ev tipik bir dört odalı kolonyal bungalovdu, arkada mutfak ve personel odası vardı. Şömineyi her akşam yakıyordum. Çünkü hava sıcaklığı geceleri 12 dereceye kadar düşüyordu. Yeni ev sahibim Bamenda adliyesinde hakimdi ve hakimin evinde olduğum için kendimi daha çok güvende hissediyordum. Bir de iş arkadaşım Fred Abety bana “Billy Bones” adlı bir köpek hediye etmişti.
Bir gün köpeğim Billy Bones’un cesedini hizmetçim Cornelius bahçede buldu. Bir hırsız onu uzun bir mızrakla öldürmüştü ve o mızrak benim Burundi’den getirdiğim koleksiyonumun bir parçasıydı. Daha sonra o koleksiyonumu yeğenim Michael’a verdim. Çünkü o deniz kuvvetlerinde subaydı ve silah koleksiyonu yapıyordu.
Patronum cipi özel ihtiyaçlarım için kullanmama izin vermediği için kendime bir Renault 12 aldım. Yeni arabam Bursa’dan ithal edilmişti. Türk malıydı. O araba benim en sadık dostum oldu. Oradan ayrılırken onu ev sahibim hakim Layu’ya sattım.
Oradayken Hollanda’dan misafirlerim geldi. İlk önce ağabeyim Tom, benim yanımda üç hafta kaldı. Tom, zehirli yılanlara çok meraklıydı ve bölgeyi en iyi bilen “Peter the Snake Man” ile orman turları yaptı. Bu adam yılanları seslerinden tanıyordu. Bir hayvanat bahçesi kurmuştu ve orada çeşit çeşit yılanlar vardı. Apeldoorn’dan dostum Peter Donker van Heel, yüksek lisans tezini kooperatifler üzerine hazırlıyordu. O da üç ay benimle kaldı. Onun dışında Hollanda kökenli Amerikalı arkadaşım Peter Frelinghuysen iki ay kaldı. Yaz tatilinde kız kardeşim Sandra’yla birlikte gelmişlerdi. Annem de geldi ve oradan boncuklar satın alarak koleksiyon yaptı. Yaoundè’den de iş arkadaşlarım ziyaretime geldiler.
Bölgedeki Fulani İslamcı çobanlar için yeni bir kooperatifin kurulmasına destek verdim. Bir gün ofisime çobanların temsilcisi Mr. Ali Satou Abdou geldi, güzel bir “boubou” elbise giymişti ve bir kooperatif kurmak istediklerini söyledi. Radyo programından Bamenda’da ILO’nun kooperatiflere destek projesi yapıldığını duymuşlardı. Ben de onların dağ köyüne gittim. Bir Fransız veteriner onların ineklerini muayene etti, fakat farklı bir desteğe ihtiyaçları vardı. Bir araştırma yapmaya başladım ve
