118
kendi imkânlarıyla açlıktan kurtulabilirdi. Bu programın adı Appui Coopératif au Activites de Développement assisté par le Programme Alimentaire Mondial, ACOPAM idi.
Fransızlar sömürge zamanında neredeyse her 7-10 senede periyodik olarak karşılaştıkları kuraklık ve açlık sorununu çözmeye çalıştılar. O nedenle tıpkı Türkiye’deki Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki GAP gibi Mali’nin deltasında büyük sulama alanları kurdular. Fakat bu sulama alanları barajlardan su alamıyordu. Çünkü Mali düzlük bir ülke ve bu yüzden çoğunlukla pompa sisteminden ve insan ya da hayvan gücünden yararlanılıyordu. Bağımsızlıktan sonra Mali’nin sulama sistemleri harap oldu. İki darbeden sonra devlet ciddi şekilde fakirleşti, dünyadan izole oldu, yardıma ihtiyacı vardı ve yeni devlet bu yardımı talep etti.
Sovyetler Birliği döneminde Küba’dan ve aynı zamanda Batı ülkelerinden yardım geldi. Özellikle Birleşmiş Milletler’e bağlı UNICEF, ILO ve onlarla çalışan sivil toplum kuruluşlarından yardım örgütleri buraya geldi. En çok da Fransa tarafından finans ve uzmanlık yardımı yapıldı. Bazı ülkeler, özellikle İskandinav ülkeleri, gıda destek programını konferanslarda ve tartışmalarda, dergilerde, belgesellerde, meclislerde ve meclisin koridorlarında, panellerde ciddi şekilde eleştirdiler. En önemli mesaj, “Gıda hediyesi bağımlılık yapıyor, Afrikalıların inisiyatiflerini bozuyor,” idi. Sadece gıda sorunu değil, sulama projelerinde de çok problem yaşadılar. İnsanlar kuyuları önce kendi güçleriyle kazdılar; 60 metre derinliğindeki kuyuları kendi iş güçleri veya hayvan gücüyle yaptılar. Sonra batıdan gelen sondaj makineleriyle bir haftada yeni kuyuları hazırladılar. Sonuç olarak her taraftan hayvan sürüleriyle birlikte fakir insanlar buralara gelmeye başladı ve gıda bağımlılığı yaratılmıştı. Çünkü gıda stoklarının ve dağıtım yerlerinin çevresinde yerel ekonomiden vazgeçmişlerdi.
Çoğunlukla ABD, Arjantin ve Kanada inanılmaz büyüklükte tarım stokları yaratıyor ve fazlası Afrika’ya gidiyordu. Bu üç ülke devlet sübvansiyonlarıyla petrolün bir yan ürünü olan suni gübreyi ve son teknolojiyle fazla üretiyorlardı. Unun fiyatını düşürmemek için onları depolarda tutuyorlar, yakıyorlar veya fakir ülkelere hediye olarak gönderiyorlardı. Bazı ABD parlamenterleri, gıdanın en uygun soğuk savaş stratejisi olduğunu söylemiştir.
Unun fiyatını düşürmemek için onları depolarda tutuyorlar, yakıyorlar veya fakir ülkelere hediye olarak gönderiyorlardı. Bazı ABD parlamenterleri, gıdanın en uygun soğuk savaş stratejisi olduğunu söylemiştir
