100
Beş yıl Birleşmiş Milletler’e bağlı Uluslararası Çalışma Örgütü için Afrika’nın üç ülkesinde çalıştım. Çalışırken BM pasaportu kullanıyordum. Sözleşmem bitince pasaportuma Cancelled, ”iptal” yazdılar. Elli sene önce misyonerler Afrika’da ortalama beş yıl yaşadılar. Genellikle sıtma veya diğer tropikal hastalıklardan dolayı ölüyorlardı. Ben beş seneden sonra otuz sene daha yaşadım ve hâlâ yaşıyorum.
dık. O yaz Louise ile beraber kaldık. Louise sanat tarihi okuyordu ve Fransız, Hollandalı ve Belçikalı empresyonistler konusunda bir master tezi hazırlamıştı. Bir akşam Louise’e, “Ne yapacaksın böyle bir master teziyle?” diye sordum. “Benimle Burundi’ye gel ve bir ILO uzmanının eşi ol.” Bana çok sert bir şekilde baktı ve eğer masanın etrafında kimse olmasaydı iyi bir tokat atabilirdi. Çok kaba ve acemice konuşmuştum. Sonra beni iyice fırçaladı ve bana, “Carel, tam bir oportünistsin, torpille pozisyonu buldun, iyi bir maaş alacaksın ve zavallı Afrikalılara yardım etmeye gidiyorsun. Niçin gönüllü olarak gitmiyorsun, önce bir sivil toplum örgütüne bağlı gönüllü bir iş yap, tozlu bozuk yollardaki hayatı öğren, sonra klimalı büroda uzman olarak kal. Sen hemen üst düzeyde bir işe başlıyorsun, olmaz böyle!” diye bağırdı.
Ben de bunun üzerine, “Özür dilerim Louise, haklısın, herkes bir yerden başlıyor. Yola ya bir atla ya da bir eşekle çıkarsın, ben atı seçtim. Bence burada önemli olan benim Afrikalılara yardım etmeye gitmem,” dedim. Başka bir dostum da, “Maaşını dağıtarak da Afrikalılara yardım edebilirsin?. Orada kooperatifleri organize edersin ve
