Sayfa:Bektaşi Şairleri ve Nefesleri 19 Asıra Kadar Cilt 1-2.pdf/52

49

HATAYİ

---

Bahçede açılan güldür
Hakkı söyleyen de dildür
Pes ezelden yol kadimdür
Kalsun gönül yol kalmasun

Başımdadur altın tacı
Budur erenler miracı
Keskindür yolun kılıncı
Kalsun gönül yol kalmasun

Hey Allah’um hey Allah’um
Eyu olmaz benüm âhum
Saltanatlu pâdişâhum
Kalsun gönül yol kalmasun

Ey dîvâne ey dîvâne
Âşık olan kıyar câne
Hâtâyî'm dir taçlu hâne
Kalsun gönül yol kalmasun

—20—

Kırklar meydanına vardum
Gelberu hey^[1] can didüler
İzzet ile selâm virdüm
Gir^[2] işte meydan didüler

Kırklar bir yirde^[3] durdular
Otur deyu yir virdüler^[4]
Meydana sofra kurdular^[5]
Lokmamıza ban didüler^[6]

---

1. Ey: nüsha.
2. Gel: nüsha.
3. Ayağa: nüsha.
4. Kırklar yerinde durdular
   Otur deyu yir virdüler: nüsha.
5. Önüme sofra bezedüler: nüsha.
6. El lokmaya sun didüler: nüsha.