Sekiz yüz seksen üç olunca hicret
Dem-i fânîden o şâh etti rihlet
Hüsam şâh idi ismiyle o sultan
Ganî Baba der idi bazı insan
Nişân ü kisveti Seb'ulmesâni
Yerine kutb, İbrâhîm-i sânî
Resûl'ün hicretinden anla âhır
Dokuz yüz bir içinde oldu zâhir
Ki şimdi âleme ol cândır kutb
Adı Akyazılı Sultân'dır kutb
Akyazılı, Romanya dahilindeki Balçık civarında medfundur. Nitekim Rusçuklu Zarifi divanında şu beyitler vardır:
Gamla gidüp dili şazlı
Erenler içinde nazlı
Balçık'taki Akyazılı
Maksûduma irgür beni
Muhyeddin Abdal'ın Hacı Bektaş Veli ile Balım Sultan'dan da hürmetle bahsettiğini görüyoruz.
İşte bütün bu deliller gösteriyor ki, Muhyeddin Abdal, 883 (M. 1478) de vefat eden Otman Baba'ya yetişsin yetişmesin, mutlak surette Akyazılı İbrahim zamanında, yâni XVI ncı asır içinde yaşamış bir şahsiyettir.
XVI ncı asırda yazılmış bazı mecmualarda da şiirlerine tesadüf edilen Muhyeddin Abdal'ın bir kaç yazma divanı mevcuttur. Bunlardan birini vaktiyle merhum İsmail Saib'in delâletiyle elde etmiştim. Bir nüsha da Millet Kütüphanesinde vardır (No: 395-1). Diğer bir yazması da Besim Atalay'ın hususî kütüphanesindedir.
Hece vezniyle gazellerle koşma, semaî ve mesnevî tarzında şiirler yazan Muhyeddin Abdal, Nesîmî'nin tuyuğlarını takliden bir takım mâniler de vücude getirmiştir. Onun ahlâkî mahiyeti haiz bazı şiirleri de vardır. Türkçe kelimeleri mümkün olduğu kadar çokça kullanan ve pürüzsüz bir ifade ile şiirler yazan bu değerli şair, manzûmelerinde bilhassa Alevîlik, Hurufîlik telâkkilerini terennüm etmiştir. Onun bazı manzumelerini dercediyorum:
