XVI ncı asır Bektaşî şairlerindendir. Hayatı hakkında tarihî menbalarda malûmata rastlamadım. Muhtar Yahya Dağlı neşrettiği «Bektaşî tomarı ve nefesleri» adlı küçük eserde hiç bir tahmin dahi serdetmeğe lüzum görmeden bu şairin «Şakayık tercümesi» nde mevzubahsedilen (S. 225) Şerefzade Mehmed Muhyeddin olduğunu kat’î bir ifade ile söylüyor. Halbuki Muhyeddin Abdal'ı, bu Muhyeddin olarak kabul edebilmemize yarayacak ufak bir ip ucuna bile malik değiliz. Sonradan Kalenderîliğe intisab eden bu zatın bu eserde şairliğine dair de bir işâret yoktur. Bir âlim olan Muhyeddin, şiir yazmış olsaydı, muhakkak muasırları gibi ekseriyetle âruz veznini kullanacaktı. Nitekim XV ve XVI ncı asırlarda yetişen bir çok mutasavvıflar hece vezniyle mahdud şiirler yazmakla beraber, en ziyade âruz vezniyle manzumeler vücude getirmişlerdir. Muhyeddin Abdal'ın şiirleri ise tamamiyle hece vezniyledir. Şu halde bu zatı, ancak halk arasında yetişmiş bir şair olarak kabul edebiliriz. Ve onu katiyetle şöyle dursun, hattâ uzak bir ihtimalle dahi Şakayık’ta tesbit edilen Muhyeddin olarak gösteremeyiz. Esasen onun yaşadığı devir de biraz daha evveldir.
Muhtar Yahya Dağlı bu eserinde başka Muhyeddin tarafından vücude getirilen Hızırnâme'yi de Muhyeddin Abdal'a isnad etmiş ve bu suretle ayrı ayrı şahsiyetler olan üç Muhyeddin'i bir adam zannetmiştir.
Muhyeddin Abdal'ın Otman Baba ve daha kuvvetli bir ihtimal ile onun müridi Akyazılı Sultan mensublarından olduğunu kuvvetle söyleyebiliriz. Divanında Otman Baba'dan hürmetle bahsetiği gibi Akyazılı'dan da bahsetmektedir. Aynı şahsiyete mensub olan Yemînî'nin Fazîletnâmesin’deki şu beyitler, Akyazılı İbrahim'in Otman Baba'dan sonra Kalenderîlerce «Kutub» telâkki edildiğini bildirmektedir:
