yaşadığı alkol sorunundan bahsetmiştim. Sıra Poyraz Karayel dizisinde.
Son 3 bölümdür dizide doktor olan Ayşegül karakterinin sahneleri Fransız Lape Hastanesinde çekiliyor. Tabii insanı anılarına götürüyor bu çekimler. 10 dakika da olsa, insan bir garip oluyor. Bir yandan seviniyorsun bir yandan hiç geri dönmek istemediğin yer olduğu için görmek istemiyorsun. Aynı durum, Bakırköy Hastanesinde ya da Balıklı Rum’da yatmış olanlar için çok daha vahim oluyordur sanırım.
Hastaneye sarhoş şekilde geldiğini, yattığın odayı, odanda tüm gün oturduğunu, sana farklı bakan gözleri anımsıyorsun. Bu hastane, iki defa alkolizm tedavisi gördüğüm yer olduğu için o koridorları çok iyi biliyorum. O doktorlara kızılan anları da çoğu kişiden daha farklı yaşıyorum. Dizide keşke gerçek hastane doktorlarını ve hemşirelerini oynatsalardı. Bu şekilde çok daha gerçekçi olabilirdi. Ben, hastanede yattığım süre boyunca topuklu ayakkabıyla gezen doktor görmedim hiç mesela. Bu da olumsuz eleştirim olsun. Tabii şimdi oradaki doktor ve hemşireler ifşa olmamak açısından dizide gözükmüyor olabilir, buna da sonsuz saygı duyarım, o ayrı.
Ayşegül karakteri, psikolojik sorunları olan bir gençle uğraşıyor orada. İlaçların durduğu mavi kutu bile beni tedirgin etmeye ve “Oralara gitmeyeceğim.” diye sayıklamama neden olmaya yetti açıkçası. İnsan ayık olduğu, alkol almadığı her günün kıymetini biliyor bu diziyi izlerken.
Hele o bahçesi… Hemşirelerin ve yardımcılarının bahçede bizi gezdirdiği günler geliyor aklıma her sahnede. Sohbetler ettiğimiz, bizim moralimizi düzeltmek için psi -
