Şiir Terapisinin Bireylerin Sürekli Öfke 368
çalışma grubunun oluşturulmasında kadın ve erkek katılımcı sayısının eşitlenememesi araştırmanın bir diğer kısıtlılığıdır. Çalışmada başlangıçta katılımcılara araştırmanın iç geçerliliğini tehdit edebileceği düşüncesiyle deneysel bir araştırmaya katılım sağladıklarına yönelik bir bilgi verilmemiştir. Ancak katılımcılar bir müdahale programina katılım sağladıkları için araştırmacının kendilerinden pozitif bir gelişme beklediğine ilişkin düşünceleri son ölçümde vermiş oldukları cevapları etkilemiş olabilir. Bu nedenle kontrol grubunun oluşturulmaması önemli bir kısıtlılık olarak düşünülebilir. Bir diğer kısıtlılığı ise kalıcılık ölçümünün yapılmamış olmasıdır. Kalıcılık ölçümü olmaksızın elde edilen kazanımların uzun süreli olup olmadığı değerlendirilememektedir.
Öte yandan bu araştırmanın daha sonra yapılacak çalışmalar için katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Yapılan alanyazın araştırması kapsamında şiirin terapötik etkisini ortaya koyan çalışmaların sınırlı sayıda olduğu görülmektedir. Uzun yıllardır tüm dünyada kullanılan şiir terapisi uygulamalarının ülkemizde de aktif olarak uygulanması ve bu araştırmaların hız kazanması adına bu araştırmanın katkı sağlaması beklenmektedir.
Kaynakça
Abell, S. C. (1998). The use of poetry in play therapy: A logical integration. The Arts in Psychotherapy, 25(1), 45-49.
https://doi.org/10.1016/S0197-4556(97)00024-5
Akhan, L. U., Gezgin Yazici, H., Şahiner, I. V., Didin, M., & Öner, S. (2022). The effect of poetry therapy on personal
and social performance and self-esteem in patients with mental disorder. Journal of Poetry Therapy, 35(3), 198-209. https://doi.org/10.1080/08893675.2022.2104137
Argyle, E., & Winship, G. (2018). Creative practice with clay: A mutual route to recovery?. Journal of Applied Arts & Health, 9(3), 385-397. https://doi.org/10.1386/jaah.9.3.385 1
Aydın, B. (2012). Tibbi sanat terapisi. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4(1), 69-83.
https://doi.org/10.5455/cap.20120405
Berkowitz, L. (1990). On the formation and regulation of anger and aggression: A cognitive-neoassociationistic
analysis. American Psychologist, 45(4), 494. https://doi.org/10.1037/0003-066X.45.4.494
Bolton, G. (1999). The therapeutic potential of creative writing: Writing myself. Jessica Kingsley Publishers.
Brown, J. E., & Mann, L. (1991). Decision-making competence and self-esteem: A comparison of parents and
adolescents. Journal of Adolescence, 14(4), 363-371. https://doi.org/10.1016/0140-1971(91)90004-B
Capacchione, L. (2012). Sanat terapisiyle iyileşmek. Kaknüs yayınları: İstanbul.
Collins, K. S., Furman, R., & Langer, C. L. (2006). Poetry therapy as a tool of cognitively based practice. The Arts in psychotherapy, 33(3), 180-187. https://doi.org/10.1016/j.aip.2005.11.002
Coopersmith, S. (1965). The antecedents of self-esteem. Princeton.
Çıplak, E. (2015). Grupla psikolojik danışmada şiir kullanımı: Deneysel bir araştırma. (Yayınlanmamış doktora tezi).
Çukurova Üniversitesi, Adana.
Çıplak, E. (2016). Grupla Psikolojik Danışmada Şiir Kullanımının Üniversite Öğrencilerinin Başkalarına Güven
Düzeylerine Etkisi. Electronic Turkish Studies, 11(9).
Çıplak, E., ve Atıcı, M. (2016). Grupla psikolojik danışmada şiir kullanımının üniversite öğrencilerinin empati ve
duygu farkındalığı düzeylerine etkisi. Turkish Psychological Counseling and Guidance Journal, 6(45), 115-
127.
Çuhadaroğlu, F. (1986). Adolesanlarda benlik saygısı. (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi), Hacettepe Üniversitesi Tıp
Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı, Ankara.
Dans, Ç. Y. (2018). Dans ve hareket terapisi yöntemlerinin kullanımının, hemşirelerin mesleki tatmin, tükenmişlik ve eşduyum yorgunluğu düzeylerine etkisinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Akdeniz
Üniversitesi, Antalya.
