cuklarına bakım hususudur. Gümrü'de dahi ayni vaziyet hasıl oldu. Bu çocuklar şimdi birer Ermeni delikanlısı olmuşlardır. Haklarındaki Türk şefkatini unutmamış olduklarını ümit ederim. Ermeni yetimlerinin «Yetimler babası» hitabiyle bana hediye ettikleri karakalem resmimi samimi bir hatıra olarak saklıyorum.
Gümrünün medenî halkı ise üzerlerinden hemen iki sene fasıla ile dehşetli harp silindirleri geçtiği halde ne insanî muamele gördüklerini inkâr edecek derecede fena insanlar değillerdir. Gerek Harbiumumide ve gerekse mütareke devrimizde yaptığımız her iki Ermeni hareketinin de günü gününe hesabını bu eserimde medeniyet âleminin huzuruna çıkaracağım. Aşağıdaki vesikayı Ermeni dostlarımız, kendilerini hâlâ Türk düşmanlığına süren ve iftiralarla ruhları kin ve isyan çirkâbına düşürmek isteyenlerin yüzüne çarpmalıdırlar.
16 Teşrinievvel 1921
Erzurum — Yakutiye
