Kalkmaya davranırken çingenelerin neşeleri kaçar gibi oldu.
Onlar istiyorlardı ki, orada ben daha oturayım, kendileriyle daha muhabbet edeyim ve onlara biraz daha keman çalayım, onları biraz daha söyleteyim. Sonra da kendilerine vereceğim bahşiş ona göre okkalı olsun!...
Onlar daha biraz oturmam için çok zorladılarsa da dinlemedim:
— Ben bugünlerde yine buraya muhakkak gelirim, o zaman daha iyi muhabbet eder, eğleniriz!... dedim.
Benimle birlikte gelen köy delikanlısını alıp kalktım ve oradan ayrılırken kapkara, palabıyıklı herifin eline,
— Çocuklara ver de yemiş alsınlar!... -deyip birkaç kuruş sıkıştırdım!...
Fakat, biz ne kadar yanlış bir iş yapmışız bugün... Meğer Vidos'ta benim gideceğim yer, orası değil, daha beride, Davutpaşa kışlası ile Hazinedar çiftliği arasındaki dört beş çadırlık bir yermiş. Bunu, dönüşte bana o köy delikanlısı fısıldadı:
— Siz -dedi-, mademki Etem'in tayfalarını, Etem'in soylarını, soplarını arardınız, oraya gidecektiniz. Çünkü Topçular'daki Etem'in bu civardaki tayfaları te şu alt taraftaki küçük harman yerindedir.
Delikanlıya, oraya gidelim, dedim ve gittik. Gittik ama, orada da aradığımızı bulamadık. (Arkadaşın notlarındaki bu yer, benim o müthiş yağmurlu Bakırköy dönüşünde uğradığım çadırlardı). Fakat nedense bu sonradan uğradığımız dört beş çadırlık küçük oba, biraz önce kalkmış olduğumuz, o kırk beş elli
