— Dur azıcık bir şey deyivereceğim zatınıza!...
Durdum. Seğirterek yanıma geldi. Kulağıma eğildi ve ne dese beğenirsiniz? Demesin mi ki:
— Senin şinci bütün bu düşündüklerin yanlıştır, ben ne senin arkadaşını, ne de seni sızdıracak takımdan değilim!,.. Yolda sana süylediklerimi numara yapmak için süylemiştim zatınıza. Hem iyi bilesin ki ben, anadan doğma, süt besüt çingene değilim. Çıkar kafandan yanlış düşünceleri... Beni sonra anlayacaksınız nasıl adammışım ben... Haydi şinci git güle güle. Allah versin ikimize de rahatlık. Kaldı zati sabaha da vaktimiz dört beş saatlik
Herif yanımdan uzaklaşırken ben artık hiç bir şey söyleyemezdim. Zaten köpoğlu bu vaziyette bana söz söyletecek bir meydan da bırakmamış, yanımdan kaçmıştı.
Şimdi beni aldı yeni ve sunturlu bir düşünce daha... Hem ağır ağır yürüyor, hem bu herifin tam manası ile hiç su katılmamış, özbeöz, sütbesüt ve çok kurnaz bir hinoğlu hin, bir itoğlu it olduğunu tasarlıyordum!
Çingene Etem, bana Epikür'den, Çiçeron'dan dem vursun; çingene Etem, falcıların dalaverelerini anlatsın; çingene Etem, bana kendisinin özbeöz ve sütbesüt çingene olmadığını söylesin... Sonra çingene Etem, söz arasında ikide bir kendisinin bu dünyada yalnız bilmediği beş vakit namaz olduğunu ileri sürsün!... Doğrusu bunlar, olur şeyler değildi.
Bu herif, sırtına vuruldukça tozuyan kepek çuvalları gibi, kendisi ile konuşuldukça içinden
birtakım sırlar fışkıran geçmişi karışık bir adama
