«Çingene, insanın tabiate en yakın kalan güzel bir cinsidir. Zannedilir ki, bu tunç yüzlü ve fağfur dişli kır sakinleri, beşerî şekle istihale etmiş birtakım yeşil ağaçlardır. Çingene bizzat bahardır. Çocukluğumda gördüğüm baharlardan bugün hatırımda kalan hayal; yeşil, kırmızı, sarı şalvarlar giymiş, şarkı söyleyen ve el çırpan bir alay genç ki içinde tahta zurna çalıp bu musikinin vahşî kahkahaları ardından müşabih akisleriyle vadileri inim inim inleten gene bir çingenedir!»
AHMET HAŞİM
Bu fantazi yazısı ile çingeneleri pek ballandıran Ahmet Haşim, ne yazık ki yazısının sonunda çingeneleri birbirine karıştırmış; bahar günleri Kâğıthane'de, Göksu'da, Çırpıcı'da çalgı çalıp şarkı söyleyen ve göbek atan çingenelere, tıpkı oba çingeneleri denilen göçebe çingene karıları gibi şalvar giydirmiş... Halbuki bahar günlerinde, düğünlerde, eğlentilerde çalgı çalıp şarkı söyleyen ve göbek atan çingeneler başka, oba çingeneleri denilen eski ayıcılar, maymuncular, falcılar, sepetçiler, demirciler, değirmenciler, tarakçılar, harmancılar başka.. ve zannedersem rahmetli Haşim o yazısı ile oba çingenelerini kastetmiş.. Ancak her iki cinsi de iyi tanımadığı için onlara bir bahar günü
