alacağım; sonra gene vardır, Büyükdereli ayıcı Süleymanda bir gümüş mecidiye: Çöplükte değirmenci Alide vardır, bir gümüş saat ilen köstek emanetim, bunları alsınlar, versinler benim yetim kalacak küçük şoparlara...
Te bu kadar şeycik, zatımızdan ricalarımız... Bakmayasınız kusura, başınızı ağrıttımsa... Ben ülsem de siz kalasınız sağlıcağılan...
Mevlâm kavuştursun sizi muradınıza! Haydi ısmarladık benim eli nimetlim, kendi devletlim, sözleri şekerden lezzetlim, gövdesi balık etlim, ille velâkin bazı bazı cihetlerde benden daha dirayetlim İrfan Efendiciğim! Cadevlesa, odele emanet! Geride kafana kerdan selâmet!
Nanay bahtalı (talihsiz) arkadaş köleniz:
Gâvur Etem»
Etem'in Guraba hastanesinde yattığı, bu mektuptan anlaşılıyordu; fakat köpoğlunun bana bu mektubu yazmaktan maksadı, beni kendisine acındırıp tekrar benimle barışmaktı. İfade ve sözlerden belli idi ki, ortada pek öyle yakın bir ölüm tehlikesi yoktu. Olsa da hani pek umurumda değildi. Fena mı, başımdan bir püsküllü ve sulu belâ kalkmış olacaktı. Böyle olmakla beraber onun çok ustaca, çok kurnazca Yazılmış olan bu acıklı ve yanık mektubunu okuyunca biraz durakladım. Kendisine büsbütün de acımadım değil hani... Ve düşüne düşüne nihayet kararımı verdim. Cibali Yenikapısındaki kahvelerden birinde, şunun bunun ufak tefek işine koşan Tor-
