Reha Bey, gülümseyerek,
— Sizinkiler (!) daima açık yerlerde, kır, dağ, orman, harman, çayır, bayır havası aldıkları için onların sinirlerini oralarda tabiatin mis kokulu otları, çiçekleri, yaprakları, rüzgârları tedavi ediyor; bizimkiler (!) ise daima böyle kapalı yerlerde daima aynı muhit, aynı binalar içinde oldukları için...
— Bir de, sanırsam, bizimkilerin şehirle, şehrin gürültüsü, patırtısı, girdisi, çıktısıyle temas etmemeleri...
— Evet! o da var; tut onları da getir buraya, kapat bu evlerin içine, birkaç ay bak, görürsün, ne hale gelirler?
— Öyle Reha Beyciğim, öyle! Hatta, ben onlardan bir tanesini bir hafta kadar bizim evde kapamıştım da, zavallı bir haftanın içinde hırsından, hiddetinden bizim evdeki kedilerle, tavuklarla bile hırlaşmaya başlamıştı!
Bu cuma Reha Beyle filan, yaman bir Kâğıthane âlemimiz var. Bu âleme, Reha Beyin eski kalem ve kadeh arkadaşlarından sekiz, on kişi katılacaktır ki, bunların içinde tek tük benim de tanıdıklarım var. Sonra bu ilkbaharın bu Kâğıthane âlemi için Reha Bey, kalabalık ve çok usta bir saz takımı ile en maruf hanende ve oyuncu kadınlardan beş, altı kadın ve kız getirecek... Üstelik, saz takımının çalgıya fasıla verdiği zamanlarda bizi ayrıca neşelendirmek için klarnetçi İnce Mehmet'le nağracısı Kahraman ve meşhur zurnacılardan biri de gelecek... Oh, desenize ki bu cuma işimiz iş; felekten öyle bir gün çalacağız;
