Münacât (Donanma, 39)
Münacât
Kanıyor ellerimde zahm-ı zünûb;
doludur hûn-ı cürm ile kalbim...
Ey nigehbân-ı ıztırâb-ı kulûb,
Ben bu alçak zemînde muztarîbim.
Ey ilahım harik-ı âlemde
Savrulan bir avuç remâdım ben;
Ben remâdım harîm-i sînemde
Gizlenen bir azîm alevsin sen!
Rü'yet-i hakka yetmiyor nurum;
Fikrime etmiyor gözüm yardım;
Seni ben analamakta ma'zurum
Daha kendim neyim ben anlamadım...
Künc-i târik-i leyl-i şübhemde
Hıçkırıklarla aglar imanım;
Yanıyor mâverâ-yı cebhemde
İştibâh ateşiyle vicdânım....
Bir tefekkürde sarsılan şübhem
Bir tefekkürde köklenir yerine;
Nek kadar etse i'tilâ cebhem
Ermiyor âsitân-ı dergehine...
Bilmem hangisi gîrânterdir
Iztırabımla iştibâhımdan...
Lâyıkım rahm u afve ey kadir
elemim az degil günahımdan....
Cenab Şahabeddin