Leylâ vü Mecnûn/3001-3098
3001 Zâr ağladı eyle kim hem ol dem
Âhı ünine yığıldı âlem
3002 El cem‘ olup etdiler nezâre
Mecnûn-ı siyâh-rûzgâra
3003 Kabr üstine gördiler yıhılmış
Cânâneye cân nisâr kılmış
3004 Ahvâline ağlayup serâser
Defn etmeğin etdiler mukarrer
3005 Gasl eyleyüben ten-i nizârın
Dildârıun açdılar mezârın
3006 Koydılar anı hem ol mezâra
Gam-nâk yetişdi gam-güsâra
3007 Rûh oldı felekde rûha hem-râz
Ten oldı ten ile yerde dem-sâz
3008 Ref‘ oldı teallukât-ı hâil
Matlûbına tâlib oldı vâsıl
3009 Bir bezm iki şâha mahfil oldı
Bir burc iki mâha menzil oldı
3010 Kabr üstine koydılar nişâne
Fâş oldı bu mâcerâ cihâna
3011 Tavfında kılup murâd hâsıl
Ol kabre halâyık oldı mâil
3012 Geçdükçe zamân mükerrem oldı
Hâcet-geh-i ehl-i âlem oldı
3113 Budur eser-i mahabbet-i pâk
Hoş mertebedür bu kılsan idrâk
3014 Ol meşhede Zeyd olup mücâvir
Âsâr-ı sadâkat etdi zâhir
3015 Ta‘mîr içün etdi çoh atâlar
Tedrîc ile kıldı çoh binâlar
3016 Peyveste harâret-i cigerden
Kandîl-i mezârın etdi rûşen
3017 Cârûb ile âb olanda matlûb
Müjgân ile eşki âb ü cârûb
3018 Her lahza kılurdı tâze mâtem
Kılmazdı figân ü nâlesin kem
3019 Ol mûnis-i müşfik ü muvâfık
Bir gece karîb-i subh-ı sâdık
3020 Bîmâr teninde kalmayup tâb
Kılmışdı mezâra yasdanup hâb
3021 Hâb içre görindi ol figâra
Bir bâğda iki mâh-pâre
3022 Ruhsârlarında zevkden nûr
Bîm-i gam ü derd-i gussadan dûr
3023 Hoş-vakt ü neşât-mend ü dil-şâd
Ağyâr taaruzından âzâd
3024 Her meh-veşe min ferişte-sûret
İhlâs ile olmış ehl-i hidmet
3025 Sordı ki bular ne mâhlardur
Ne rütbelü pâdişâhlardur
3026 Bu ravza ne ravza-i berîndür
Bu kavm ne kavm-i nâzenîndür
2027 Budur dediler riyâz-ı Rıdvân
Bu kavm-i huceste hûr ü gılmân
3028 Bu iki meh-i huceste-ruhsâr
Mecnûn ile Leylî-i vefâ-dâr
3029 Çün vâdî-i aşka girdiler pâk
Ol pâkliğ ile oldılar hâk
3030 Menzilleri oldı bâğ-ı Rıdvân
Çâkerleri oldı hûr ü gılmân
3031 Çün munda rızâ verüp kazâya
Sabr eylediler gam ü belâya
3032 Getdükde cihân-ı bî-vefâdan
Kurtıldılar ol gam ü belâdan
3033 Çün Zeyd yuhudan oldı bîdâr
Bu nükteni etdi halka izhâr
3034 Halkun olup i‘tikâdı efzûn
Ol kabre ziyâret oldı kânûn
Tamâmî-i sühan
3035 Sâkî mütegayyir oldı hâlüm
Söylemeğe kalmadı mecâlüm
3036 Min-ba‘d ziyâde verme bâde
Rahm eyle ki ser-hoşem ziyâde
3037 Hoş gaflet ile geçürdüm eyyâm
Bilmem ki n’olur işüm ser-encâm
3038 Ser-mâye-i ömr getdi elden
Sûd etmedüm etdüğüm amelden
3039 Feryâd bu cevrden ki gerdûn
Ahvâlümi eyledi dîger-gûn
3040 Dün dîde-i ter kılup güher-bâr
Gerdûna dedüm ki ey cefâ-kâr
3041 Hergiz revişünden olmadum şâd
Dâm-ı gam ü mihnetünden âzâd
3042 Ahbâba nakîz devr edersen
Erbâb-ı kemâle cevr edersen
3043 Mecnûn eğer olsa idi câhil
Olmazdun itâatinde kâhil
3044 Fermânına inkıyâd ederdün
Gönlini müdâm şâd ederdün
3045 Ehl-i hüner olduğı sebebden
Sâhib-nazar olduğu sebepden
3046 Akrânı içinde hâr kıldun
Bî-izzet ü i‘tibâr kıldun
3047 Leylî ger olaydı bir hayâsuz
Ya sen kimi mihrsüz vefâsuz
3048 Olmazdı ana hemîşe cevrün
Kâmınca müdâm olurdı devrün
3049 Fazl ehline mâil olduğından
İdrâk ile kâmil olduğından
3050 Dâim gam elinde zâr edüpsen
Âşüfte-i rûzgâr edüpsen
3051 Men hem ger olaydum ehl-i tezvîr
Etmezdün i‘ânetümde taksîr
3052 Senden garazum olup ser-encâm
Devründe mana olurdı ârâm
3053 Çün ehl-i vekâr ü neng ü ârem
Cevrünle hemîşe hâr ü zârem
3054 Bu yüzden imiş senün medârun
Var imdi ki yohdur i‘tibârun
3955 Gerdûn eşidüp menüm itâbum
Verdi bu edâ ile cevâbum
3056 K’ey sûret-i hâlden habersüz
Her hikmete ayb eden hünersüz
3057 Men emre muvâfık eylerem devr
Hikmetde vefâdur etdüğüm cevr
3058 Ammâ sen eden amel hatâdur
Kim pîr-i tarîkatün hevâdur
3059 Şâirliğe iftihâr edüpsen
Kizbi özüne şiâr edüpsen
3060 Mecnûn dedüğün vücûd-ı kâmil
Her dânişe menden oldı kâbil
3061 Dîvâne ana sen eyledün ad
Senden ana yetdi zulm ü bî-dâd
3062 Leylî dedüğün meh-i tamâmı
Men perdede sahladum girâmî
3063 Rüsvâ-yı halâyık eyledün sen
Min ta‘neye lâyık eyledün sen
3064 Geh Nevfele özr kıldun ıtlâk
Geh İbni Selâma zulm ilhâk
3065 Şerm et bu ne herzedür ne mühmel
Ne İbni Selâm hansı Nevfel
3066 Şerh eylemek eyledün fesâne
Kıldun olarun sözin behâne
3067 Gördi çürümiş sünükler âzâr
Töhmetlerüne olup giriftâr
3068 Emvât mezâlimine girdün
Âsûdelere azâb verdün
3069 Cürmine olanda halk mülzem
Lâzım sorılur bu iftirâ hem
3070 Yetmez mi bu bâis-i azâbun
Bu mes’elede nedür cevâbun
3071 Ey tûtî-i bûstân-ı güftâr
Sarrâf-ı sühan Fuzûlî-i zâr
3072 Aldanma eğer sipihr-i lâib
Ta‘n ile sana dediyse kâzib
3073 Eş‘âra abes deyüp usanma
Ser-mâye-i nazmı sehl sanma
3074 Sözdür güher-i hizâne-i dil
İzhâr-ı sıfât ü zâta kâbil
3075 Cân sözdür eğer bilürse insân
Sözdür ki deyerler özgedür cân
3076 Bi’llah bu yaman mıdur ki hâlâ
Emvâta söz ile verdün ihyâ
3077 Mecnûn ile Leylîni kılub yâd
Ervâhlarını eyledün şâd
Bu beyân-ı özr-i te’lîf-i kitâbdur
ve
Tarîh-i zamân-ı feth-i bâbdur
3078 Ey kilk-i revende bâreka’llâh
Oldun men-i reh-neverde hem-râh
3079 Min sa‘y ile hâcetüm bitürdün
Bir menzile âkibet yetürdün
3080 Rahmet sana kim sen etdün imdâd
Bu eski binâyı etdüm âbâd
3081 Eşk ile derûnı sîm-endûd
Âh ile bîrûnı anber-âlûd
3082 Mahzenleri genc-i gevher-i derd
Revzenleri menfez-i dem-i serd
3083 El-kıssa müretteb oldı bir bâğ
Her lâlesi bağrı üzre bin dâğ
3084 Hûn-ı ciger âb-ı cûy-bârı
Nevk-i müje ebr-i nevbahârı
3085 Ol dem ki bu nüsha oldı merkûm
Leylî Mecnûn adına mersûm
3086 İzhâra gelüp rümûz-ı vahdet
Vahdetde tamâm olup hikâyet
3087 Târîhine düşdiler muvâfık
Bir olmağ ile ol iki âşık
Bu erbâb-ı vefâdan tevakku‘-i kabûl-i ma‘zeretdür
ve
Ashâb-ı zekâdan temennâ-yı duâ-yı mağfiretdür
3088 İnsâf ver ey hasûd insâf
Ta‘n etme ki cevherün değül sâf
3089 Ahvâlümi gör harâb ü muztarr
Endûh-ı zemâneden mükedder
3090 Söz dâiresi değül bu ahvâl
İnsâf mana ki olmazem lâl
3091 Menden tama‘ etme fikr-i sâib
Ahvâlümedür sözüm münâsib
3092 Azdur deme cevherüm safâsın
Bir sor ki ne verdiler bahâsın
3093 Bi’llah ger olaydı bir hırîdâr
Min genc-i nihân kılurdum izhâr
3094 Fi’lcümle bu hem ki oldı mastûr
Bir şevk ile zevkden değül dûr
3095 Ayb-ı hüner ihtiyâr kılma
Şi‘rüm hasedin şiâr kılma
3096 Bîhûde yeter taarruz eyle
Ger kâdir isen cevâb söyle
3097 Terk eyle taarruz u inâdı
Kim vâdî-i cehldür bu vâdî
3098 Dem hayr sözinden ur demâdem
V’er hayr demezsen ebsem ebsem