Leylâ vü Mecnûn/101-200
101 Kudretün gül-zârına bir sebze Sidrü’l-müntehâ
Hikmetün şem‘ine bir pervâne Cibrîl-i emîn
102 Sun‘un eyvânında bir kandîldür nüh âsmân
San‘atun dîbâcesinden bir varak rûy-i zemîn
103 Dergeh-i ta‘zîm ü tekrîmünden âlem kâm-cûy
Hırmen-i ihsân ü eltâfundan âdem hûşe-çîn
104 Arsa-i idrâk-i fevz-i re’fetün dârül-emân
Rişte-i ümmîd-i feyz-i rahmetün hablü’l-metîn
105 Hâkdan her zerre te’yîdünle bir cism-i latîf
Âbdan her katra tevfîkünle bir dürr-i semîn
106 Ol amîmü’l-feyz mün’imsen ki feyz-i şâmilün
Rızk taksîminde kılmaz imtiyâz-ı küfr ü dîn
107 Vâdî-i derkündedür ser-geşte fehm-i tünd-seyr
Mülk-i tevhîdündedür mahsûr akl-ı dûr-bîn
108 İlm-i irfânunda her kim bir yakîn bulmuş velî
Hîç şek yohdur kim ol idrâki hasr etmez yakîn
109 İktizâ-yı hikmetün izhâr-ı kudret kılmağa
İhtilâf-ı tab‘ ile ezdâdı etmiş hem-nişîn
110 Hâdisât-ı ihtilâf-ı devrden görmez halel
Kime kim ma‘mûre-i hıfzun olur hısn-ı hasîn
111 Hîç kim cürm ile dergâhundan olmaz nâ-ümîd
Senden ister kâm eger rüsvâ vü ger halvet-nişîn
112 Sensen izhâr eyleyen ma‘şûka âşık şevkini
Âşıkı sensen kılan ma‘şûk şevkiyle hazîn
113 Neş’e-i aşkunladur Mecnûn sürûdı sûznâk
Pertev-i hüsnünledür Leylî cemâli nâzenîn
114 Pâdişâhâ iktizâ-yı hikmetün tenbîh edüp
Gerçi havrâ ravza-i tâ‘âta konmışdır rehîn
115 Tâ‘atun eyler Fuzûlî tâkat oldukça velî
Hırs ile ne ravza-i Rıdvan diler ne hûr-i ‘în
116 Hûr-i ‘în ü ravza-i Rıdvan havâyîlikdürür
Nefsden geçmişdür ol senden rızâ ister hemîn
Bu vâcibü’l-vücûd isbâtına bürhân-ı kâtı‘dur
ve
Bekâ-i sâir-i mevcûdâta delîl-i mâni‘dür.
117 Etmek gerek ehl-i feyz ü bîniş
Tahkîk-i vücûd-ı âferîniş
118 Bilmek gerek anı kim cevâhir
Ne genc-i nihândan oldı zâhir
119 Ne dâiredür bu devr-i eflâk
Ne zâbıtadur bu merkez-i hâk
120 Cisme arazı kim etdi kâim
Nâra neden oldı nûr lâzım
121 Her hilkate gerçi bir sebep var
Âyâ sebebi kim etdi izhâr
122 Ger kâf ile nûndan oldı âlem
Âyâ neden oldı kâf ü nûn hem
123 Bî-hûde değül bu kâr-hâne
Bî-fâide gerdiş-i zemâne
124 Hâşâ ki bu turfe nakş-ı garrâ
Nakkâşından ola müberrâ
125 Hâşâ ki bu bârgâh-ı âli
Bir dem eyesinden ola hâlî
126 Fikr eyle vü gör nedür bu üslûb
Ne sâni‘edür bu sun‘ mensûb
127 Her zerre-i zâhirün zuhûrı
Bir özgeye bağludur zarûrî
128 Ger gâyete eylesen teemmül
Zâhir olur anda mazhar-ı kül
129 Versen özüne fenâ-yı mutlak
İsbât olur ol fenâ ile Hak
130 Ger var ise ma‘rifet mezâkı
Fânî sana bes delîl-i bâkî
131 Hakkâ ki hemîn vücûd birdür
Bir zâta vücûd münhasırdur
132 Aksidür anun vücûd-i ağyâr
Ma‘nîde yoh i‘tibâr ile var
133 Var olanı halk yoh sanurlar
Yoh varlığına aldanurlar
134 Yohdur bu vücûdun i‘tibârı
Hak âyînedür cihân gubârı
135 Ey akl edeb riâyet eyle
Bu bilmek ile kifâyet eyle
136 Tahkîk-i sıfâta kâni‘ olgıl
Endîşe-i zâta mâni‘ olgıl
137 Ol perdeye kimse râh bulmaz
Tahkîk bil anı bilmek olmaz
138 Ger yetse idi bu sırra idrâk
Demezdi Resûl mâ arefnâk
139 Halk oldı bu bahr-ı hayrete gark
Tâ halkdan ola Hâlika fark
140 Her rişte ki Hak ıyân edüpdür
Ser-riştesini nihân edüpdür
141 Bir kimse eğer olaydı âgâh
Kim halkı nişe yaradur Allâh
142 Mümkin ki irâdetiyle ol hem
Halk edebileydi özge âlem
143 Vermez çü kemâl-i hikmet-i Hak
Tahkîk-i rümûza râh-ı mutlak
144 Fâş oldı ki sırr-ı Hak nihândur
Âlemde nişânı bî-nişândur
Bu izhâr-ı i‘tirâf-ı cehâletdür
ve
İkrâr-ı isrâf-ı ma‘siyetdür
145 Ey hikmete bahmayan nazarsuz
Ahvâl-i zemâneden habersüz
146 Ta‘n etme ki çerh bî-vefâdur
Dâim işi cevr ile cefâdur
147 Şerh eyle mana ki çerh n’etdi
Andan ne cefâ zuhûra yetdi
148 Nen var idi kim elünden aldı
Ne mertebeden aşağa saldı
149 Devrâna getürdi mihr ü mâhı
Anc’etdi sipîdi vü siyâhı
150 Geh âteşe zecr-i âb verdi
Geh bâda gam-ı türâb verdi
151 Şem‘-i emelün münevver etdi
Her ne diledün müyesser etdi
152 Kıldı seni hîçden bir âdem
Esbâb-ı tena‘‘umun ferâhem
153 Çerhun hod işi senünle böyle
Sen n’eyledün anun ile söyle
154 Her dem anı bî-vefâ ohursen
Dönsün deyü min duâ ohursen
155 Çün ol sana kıldı mihr-bânlığ
Yahşılığa eyleme yamanlığ
156 Ey rûh ki câm-ı cehl edüp nûş
Hubb-i vatan eyledün ferâmûş
157 Kim saldı seni bu teng râha
Handan düşdün bu dâm-gâha
158 Sen terk kılup adem diyârın
Buldukda vücûd-ı i‘tibârın
159 Kılmışdı senünle hikmetullâh
Ecnâs-ı havâs u aklı hem-râh
160 Tâ âleme geldüğün zamanda
Bâzâr-ı tereddüd-i cihânda
161 Sermâyeleründen edesen sûd
Ol sûd nedür rızâ-yı ma’bûd
162 Hâlâ ki hasâret oldı vâki‘
Sermâyelerün tamâm zâyi‘
163 Hayrân ü mükedder ü tehî-dest
Ahvâli harâb ü rütbesi pest
164 Dönsen yine geldüğün makâma
Kâbil mi düşersen ihtirâma
165 Elbetde zelil ü hâr olursen
Bu fi‘l ile şerm-sâr olursen
166 Ey nefs-perest ü cism-perver
Olma gam-ı hırs ile mükedder
167 Cehd ile azâb-ı gûr yığma
Sa‘y eyle metâ-ı mûr yığma
168 Alma ele sâgar-ı mey-i nâb
Kim garka eder seni bu gird-âb
169 Olma nigerân-ı sebze-i beng
K’âyîne-i dînüne salur jeng
170 Def kimi gögüsde lehv koyma
Ney kimi hevâ-yı nefse uyma
171 Dâmân-ı tarîk-i şer‘ dutgıl
Her ne ki hilâf-ı şer‘ unutgıl
172 Tahkîk-i vesîle-i vusûl et
Taklîd-i şerîat-i Resûl et
Bu ser-defter-i enbiyânın evsâfından bir varakdur
ve
Server-i asfiyânun gül-zâr-ı eltâfından bir tabakdur
173 Ey pâdişeh-i serîr-i levlâk
Maksûd-ı vücûd-ı hâk ü eflâk
174 Olmış eflâk hâk-i râhun
Çekmiş eflâke hâk câhun
175 Ey râkım-ı nüsha-i meânî
Ma’mûre-i ilm-i dîne bânî
176 Şâhenşeh-i mesned-i risâlet
Ressâm-ı kavâid-i adâlet
177 Ey arş-nevâz ü ferş-perver
Defterdâr-ı hisâb-ı mahşer
178 Ser-defter-i enbiyâ-yı mürsel
Anlara hem âhir ü hem evvel
179 Ey vâzı‘-ı ıstılâh-ı îmân
Hakdan sebeb-i nüzûl-i Fürkân
180 Sensen sultân ü gayr haylün
Senden özge senün tufeylün
181 Ey halvet-i kudse şem‘-i mahfil
Cibrîl teredüdine menzil
182 Hak emri senünle halka cârî
Kavlünle ol emrün i‘tibârı
183 Ey kıble-nümâ-yı ehl-i tâat
Gencîne-i gevher-i şefâat
184 Tâc-ı ser-i arş hâk-i pâyun
Şem‘-i şeb-i Kadr nûr-ı râyun
185 Ey vâsıta-i nizâm-ı âlem
Dîvân-ı Haka vezîr-i a‘zam
186 İrfân-ı sıfât u zâta ârif
Keyfiyyet-i kâinâta vâkıf
187 Ey zâtun içün beşer vücûdı
Âdemde sana melek sücûdı
188 Yâsin sadef-i dür-i sıfâtun
Tâhâ gül-i bûstân-ı zâtun
189 Ey mekteb-i dânişe muallim
Mahrûse-i hükm-i şer‘e hâkim
190 Dergâhuna enbiyâ rücûı
Ta‘zîmüne âsman rükûı
191 Tahsin sana ey huceste-fercâm
Kim vaz‘ kılup tarîk-ı İslâm
192 Keyfiyyet-i hâli rûşen etdün
Hayr ü şer işin muayyen etdün
193 Ahvâl-i evâmir ü nevâhî
Ma‘lûm etdün bize ke-mâhî
194 Sen bildürdün ki kimdür Allâh
Sensüz kim olurdı andan âgâh
195 Güm-râhları tarîka saldun
Üftâdelerün elini aldun
196 Fâş oldı nasîhatün cihâna
Sen koymadun ortada behâne
197 Ammâ bize yohdur ol saâdet
Kim hıfz-ı tarîkun ola âdet
198 İhmâl ederüz itâatünde
Taksîr edâ-yı hidmetünde
199 Her niçe ki hâr ü şerm-sâruz
Bu cürm ile hem ümîd-vâruz
200 Kim feyz-i avâtıf-ı amîmün
Şad eyleye gönlin ehl-i bîmün