Leylâ vü Mecnûn/1001-1100
1001 Derd-i ezelî devâ bulur mı
Mihr-i ebedî fenâ bulur mı
1002 Men şem‘-i serâçe-i firâkem
Sûz-ı ciğer ile hoş-mezâkem
1003 Menden dileyen bu sûzı zâil
Bî-dâduma olmış ola mâil
1004 Şem‘ün ki hayâtı oldı âteş
Hâli anun âteş iledür hoş
1005 Oddan dileyen anun necâtın
Fânî dilemiş ola hayâtın
1006 Düşmenliğe dûstlığ kılup ad
Tedbîr-i necâtum eylemen yâd
1007 Men garka-i bahr-ı şevk-i yârem
Berhem-zede-i gam-ı nigârem
1008 Ancak sebeb-i karârum oldur
Ârâm-ı dil-i figârum oldur
1009 Anunla edün bu derde merhem
Urman dahi andan özgeden dem
1010 Dersüz mana var dil-rübâlar
Leylî kimi çoh perî-likâlar
1011 Bi’llâh demenüz bu harfi zinhâr
Âlemde bir andan özge kim var
1012 Bülbül gül içün kılanda nâle
Derdine devâ olur mı lâle
1013 Husrev değülem ki mana dilber
Şîrîn ola gâh gâh Şekker
1014 Men yek-cihetem tarîkatümde
Tagyîr işi yoh cibilletümde
1015 Özrini beyân edüp hem ol dem
Takrîre getürdi bir gazel hem
Bu gazel Mecnûn dilindendir
1016 Aşk derdi ey mûalic kâbil-i derman değül
Cevherinden eylemek cismi cüdâ âsân değül
1017 Devr cevrinden şikâyet edene âşık demen
Aşk mesti vâkıf-ı keyfiyyet-i devrân değül
1018 Şehrden sahrâya bir fark olduğın her kim bilür
Bilmiş ol kim aşk sahrâsında ser-gerdân değül
1019 Her kim idrâk eyler öz keyfiyyet-i hâlin henüz
Dûst ruhsârına ayn-ı şevk ile hayrân değül
1020 Cânı cânân ittihâdı fâriğ eyler cismden
Cismden âgâh olan cân vâsıl-ı cânân değül
1021 Der imiş düşmen ki hem-demdür Fuzûlî yâr ile
Her sözi bühtân ise hakkâ bu söz bühtân değül
Bu Mecnûn atasınun Leylîye hâstârlığıdır
ve
Leylî atasının Mecnûndan bîzârlığıdur
1022 Sâkî getür ol şarâb-ı nâbı
Kim yetdi nisâba gam hisâbı
1023 Gam düşmen-i cân-ı mübtelâdur
Def‘ eyeleye gör ki bir belâdur
1024 Söz cevherine olan hırîdâr
Bu nev‘ ile germ kıldı bâzâr
1025 Kim âciz olup gam içre ol pîr
Mecnûnına kıldı fikr-i zencir
1026 Bildi ger olmaz olsa Leylî
Mümkin değül olmağı tesellî
1027 Kıldı talebin özine lâzım
Cem‘ etdi eâlî vü eâzım
1028 Ümmîd ile bağladı umup kâm
Ol ka‘be-i ârzûya ihrâm
1029 Çün Leylî atası bildi hâli
Üydürdi ekâbir ü ehâlî
1030 Karşularına olup revâne
Kıldı olarunla azm-i hâne
1031 Ehlen sehlen deyüp demâdem
Min kez dedi ola hayr makdem
1032 Çün şem‘-sıfat olar oturdı
Bu serv kimi ayağa durdı
1033 Ortaya bırahdı dürlü hânlar
Tâ kâm-ı dil ala mihmânlar
1034 Olmışdı dolup kebâb ile hân
Cedy ü hamel ile âsman-sân
1035 Ammâ aceb er kıla hıred-mend
Ol hânları âsmâna mânend
1036 Her kim garazın bulurdı hândan
Bu mümkin olur mı âsmandan
1037 Hânlar götürildüğünde ol pîr
Takrîb ile derdin etdi takrîr
1038 K’ey kadr ile kıble-i kabâil
Senden kamunun murâdı hâsıl
1039 Asl ü nesebüm sana ıyândur
Hükmüm niçe min eve revândur
1040 Meşhûr-ı kabâilem sahâda
Ma‘rûf-ı tavâifem atâda
1041 Hem var maahbbetümde te’sîr
Hem var adâvetümde teşvîr
1042 Ser-defter-i ehl-i rûzgârem
Her niçe desem yüz anca varem
1043 Nahl-i emelüm semer verüpdür
Îzed mana bir güher verüpdür
1044 Hâla dilerem bu turfe lû’lû
Bir la‘l ile ola hem-terâzû
1045 Tâ lû’lû olanda la‘le vâsıl
Terkîb kılam müferrih-i dil
1046 Çoh kânlara tîşe-veş yüz urdum
Çoh la‘l hakîkatini sordum
1047 Her kânda eğerçi la‘l çohdur
Bir la‘l ki lâyık ola yohdur
1048 Bir la‘lün eşitmişem senün var
Kim lû’lüme oldurur sezâ-vâr
1049 Lutf eyle inâyet et kerem kıl
Ol la‘l ile dürri muhterem kıl
1050 Kılsun güli serv sâye-perver
Olsun güle serv sâye-güster
1051 Fehm et sözümi tegâfül etme
Hayr işdür bu teallül etme
1052 Ger hâsıl olur bu kâm senden
Her ne diler isen iste menden
1053 Anca kılayum sana revân genc
Kim yer yüzin eyleye nihân genc
1054 Anca güher eyleyem revâne
Kim bulmayasen ana hizâne
1055 Ol serv-i semen-berün atası
Ol genc-i nihânun ejdehâsı
1056 Lutf ile dedi ki ey hıred-mend
Men kimi esîr-i dâm-ı ferzend
1057 Sen hoş geldün safâ getürdün
Topraklardan bizi götürdün
1058 Müşkilce hitâbdur hitâbun
Bilmen nişe vereyüm cevâbun
1059 Kurbün bilürem mana şerefdür
Ammâ halefün aceb halefdür
1060 Mecnûn deyü ta‘n eder halâyık
Mecnûna menüm kızum ne lâyık
1061 Leylî demenem ki nâzenîndür
Bir tîre kenîz-i kem-terîndür
1062 Olmaz mı kenîz cins-i merdüm
Yohdur mı kenîze hem terahhum
1063 Dîv ile perî olur mı hem-dem
Olmaz sözi açma ebsem ebsem
1064 Dîvâneye zâyi‘ eyleme renc
Vîrâne gerek nedür ana genc
1065 Tedbîr ile dönderüp mizâcın
Sevdâsınun eylesen ilâcın
1066 Leylî anun olsun eyledüm ahd
Var imdi sen et ilâcına cehd
Bu Mecnûnun atasınun hırmânıdur
ve
Gayr bâbdan tedbîr-i dermânıdur
1067 Ol sâhib-i neng ü nâm ü nâmûs
Döndi eve geldi hâr ü me’yûs
1068 Mecnûna dedi ki ey belâ-keş
Hâcet biter olmagıl müşevveş
1069 Akl ile açılur ol muammâ
Leylîni sana verürler ammâ
1070 Şartı bu ki olasen hıred-mend
Erbâb-ı hıredden alasen pend
1071 Ref‘ ola alâmet-i cünûnun
Akl ola hemîşe reh-nümûnun
1072 Mecnûn dedi ey edîb-i kâmil
Dîvâne-i aşk olur mı âkil
1073 Ger mende bu ihtiyâr olaydı
Tedbîrüme i‘tibâr olaydı
1074 Evvelden edeb şiâr ederdüm
Temkînümi üstüvâr ederdüm
1075 Olmazdı bu hâle ihtiyâcum
Kim ola azâb ile ilâcum
1076 Mende bu ilâca yoh müdârâ
Min kez gamum etdüm âşikârâ
1077 Yohdur revişümde inkılâbum
Evvelki cevâbdur cevâbum
1078 Sen ehl-i hıredsen eyle tedbîr
Tedbîrün ede meğer ki te’sîr
1079 Leylîni dahi men etmeyem yâd
Men âkil-i vakt olam sen âzâd
1080 Ol pîr-i şikeste-hâl ü hayrân
Tedbîr-i ilâc edüp firâvân
1081 Her handa eşitdi bir tabîbi
Gül-zârınun oldı andelîbi
1082 İzhâr edüp ana ihtiyâcın
Bîmârınun istedi ilâcın
1083 Bîmârına min tabîb-i hâzık
Bir şerbet içürmedi muvâfık
1084 Her yerde ki bildi bir nazar-gâh
Varup ana oldı hâk-i dergâh
1085 Çoh el götürüp duâlar etdi
Çoh nezr verüp atâlar etdi
1086 Re’yiyle melûlin etmeğe şâd
Min pîrden almadı bir irşâd
1087 Çoh sihr olunup yazıldı ta‘vîz
Çoh mekrlere dutuldı ümmîz
1088 Edilmedi hiç biriyle çâre
Ne çâre kazâ-yı Kirdgâra
1089 Bir gün dediler ana ki ey pîr
Âlemde sana bu kaldı tedbîr
1090 Kim Ka’beye iltesen esîrün
Ola ki Hak ola dest-gîrün
1091 Tavf-ı Harem olsa ana hâsıl
Ser-geşteliğ andan ola zâil
1092 Ursa Hacer-i mübâreke baş
Yumşana eğer ola kara daş
Bu Mecnûn-ı bî-çârenün Ka‘beye yüz urduğıdur
ve
Münâcât ile sevdâsın arturduğıdur
1093 Ol pîr bu hayr işe kılup cehd
Mecnûna müretteb etdi bir mehd
1094 Aldı anı azm-i râh kıldı
Azm-i harem-i İlâh kıldı
1095 Çün Ka‘beye erdi ol nîkû-hûy
Mecnûna dedi ki ey belâ-cûy
1096 Dut Ka‘beye rûy tâat eyle
Temkîn ü edeb riâyet eyle
1097 Ta‘zîm şerâitin edâ kıl
İhlâs-ı dürüst edüp duâ kıl
1098 Ola ki kabûl ola niyâzun
Hak şefkati ola çâre-sâzun
1099 Bu yerde kabûl olur duâlar
Bu buk‘ada bahş olur atâlar
1100 Kıl tevbe ki ahsen-i ameldür
Cehd eyle necâta kim meheldür