Kitâb-ı Dedem Korkut Alâ Lisan-ı Tâife-i Oğuzân/Kazan Beg oğlı Uruz Begüñ tutsak oldugı beyân eder
Kazan Beg oğlı Uruz Begüñ tutsak oldugı beyân eder hânum hey
bur gün ulaş oglı kazan beg yerinden turmış ıdı kara yerüñ üzerine otahların tikdürmiş idi biñ yerde ipek hâlîçası döşenmiş idi ala sayvân gökyüzine esenmiş idi toksan tümen genç oguz sohbetine deriliş idi agzı böyük humreler ortalıge salınmış ıdı tokuz yerde bâdiyeler kurılmış ıdı altun ayak surâhîler dizilmiş idi tokuz kara gözli örme saçlı elleri bileginden kınalı parmakları nigârlı bogazları birer karış kâfir kızları al şarâbı altun ayagıla kalın oguz beglerine gezdürürleridi her birinden ulaş oglı salur kazan içmiş idi çargab çargab çadır otak bagışlar ıdı katâr katâr develer bagışlar ıdı
oglı uruz karşusında yay söykenüp turur ıdı sag yanında kardaşı kara göne oturmuş ıdı sol yanında tayısı uruz oturmış ıdı kazan sagına bakdı kas kas güldi solına bakdı çok sevindi karşusına bakdı oglancugını urzuyı gördi elin eline çaldı agladı oglı uruza bu iş hoş gelmedi ilerü geldi diz çökdi babsına çagırup soylar görelüm hânum ne soylar eydür
ünüm añla menüm sözüm diñle agam kazan
saguña bakduñ kas kas güldüñ
solına bakduñ çok sevindüñ
karşuña bakduñ beni gördüñ agladuñ
sebeb nedür degil maña
kara başum kurbân olsun babam saña
dedi
demez olurısan kalkubanı yerümden men tururam
kara gözli yigitlerümi boynuma aluram
kan abkaza eline men gederem
altun haça men elümi başaram
pilon geyen keşîşüñ elin öpdüm
kara gözlü kâfir kızın men aluram
dahı senüñ yüzüñe men gelmezem
agladuguña sebeb ne degil maña
kara başum kurbân olsun agam saña
dedi kazan beg alaldı oglanuñ yüzine bakdı çagırup soylar görelüm hânum ne soylar kazan eydür
berü gelgil kulunum ogul
sagum ala bakdugumda kartaşum kara göneyi gördüm
baş kesüpdür kan döküpdür çündi alupdur
ad kazanupdur
solum ala bakdugumda tayum aruzı gördüm
baş kesüpdür kan döküpdür çüldi alupdur ad kazanupdur
karşum ala bakdugumda seni gördüm
on alt yaş yaşalduñ
bir gün ola düşem ölem sen kalasın
yay çekmenüñ oh atmadun baş kesmedüñ kan dökmedüñ
kanlu oguz içinde cüldi almaduñ
yarınki gün zamân dönüp ben ölüp sen kalıcak a
tâcum tahtum saña vermeyeler deyü
soñumı añdum agladum ogul
dedi uruz burada soylamış görelüm hânum ne soylamış eydür
a beg baba devece böyümişsin
köşekçe 'akluñ yok
depece böyümişsin
tarıca beynüñ yok
hüneri ogul atadanmı görürü ögrenür e
yohısa atalar oguldanmı ögrenür
kaçan sen beni alup kâfir serhaddına çıkarduñ kılıç çalup baş kesdüñ men senden ne gördüm ne ögrenem dedi kazan beg elin eline çaldı kas kas güldi eydür eydür a begler uruz hûb soyladı sekizidi begler siz yegünüz içüñüz sohbetüñüz tagıtmañuz men bu oglanı alayın ava gedeyin yedi günlik azugıla çıkayın oh atdugum yerleri kılıç çalup baş kesdügüm yerleri göstereyim kâfir serhaddına cızıglara aglagana gökçe taga aluban çıkayın soñra oglana gerek olun a begler dedi koñuz atın çekdürdi butun bindi üç yüz murassa' tonlu yigit soyladı boyına aldı kırk ala gözlü yigidün uruz boyına aldı kazan oglıın alup kara taglar üzerine ava çıkdı av avladı kuş kuşladı sıgın geyik yıkdı gök alañ görklü çemene çadır tikdi birkaç gün begeler ile yedi içdi meger başı açuk tatyan kal'esinden aksaka kal'esinden kâfirüñ câsûsı varıdı bunları görüp teküre geldi eydür
hay ne oturursın itüñi ulıtmayan çetügüñi mavlatmayan alpanlar başı kazan oglancuk ile sarhoş olup yatururlar dedi on altı biñ kara tonlu kâfir ata bindi kazunuñ üzerine ılgar yetdi bakdılar gördiler altı bölük toz endi kimi eydür geyik tozıdur kimi eydür yagı tozıdur kazan eydür
geyik olsa bir yâ iki bölük olurıdı bu gelen bilmiş oluñ yagıdur dedi toz yarıldı gün gibi şıladı deñiz gibi yaykandı meşe gibi karardı on altı biñ it üzemgili keçe börkli azgun dînli kızgun dilli kâfir çıka geldi kazan koñuz atın çekdürdi butun bindi oglı uruz cılavısını çekdürdi bedevî atın oynatdı karşu geldi eydür
berü gelgil agam kazan
deñiz gibi kararup gelen nedür
od gibi şılayup ılduz gibi parlayup gelen nedür
agız dilden beş kelime haber maña
kara başum kurbân olsun babam saña
dedi kazan eydür
berü gelgil arslanum ogul
kara deñiz gibi yaykanup gelen kâfirüñ leşkeridür
gün gibi şılayup gelen kâfirüñ başında ışıgıdır
ılduz gibi parlayup gelen kâfirüñ cıdasudur
azgun dînlü yagı kâfirdür ogul
dedi oglan eydür
ogul anuñiçün yagı derler ki biz anlara yetsevüz öldürürüz anlar bize yetse öldürür dedi uruz eydür
baba içinde beg yigitler öldürseler kan sorları da'vîlerlermi kazan eydür
ogul biñ kâfir öldürseñ kimse senden kan da'vîlerlermi kazan eydür
ogul biñ kâfir öldürseñ kimse senden kam da'vîlemez ammâ azgun dînlü kâfirdir hûb yerde tuş oldı velî maña sen yaman yerde duşak olduñ ogul dedi uruz burada soylamış görelüm hânum ne soylamış uruz eydür
berü gelgil agam kazan
kalkubanı yerümden bedevî atum
saklarıdum bugün içün
güni geldi
ag meydânda segirdüben senüñ içün
ala evzân sür cıdamı
saklarıdum bugün içün
güni geldi
kaba kadın geñ gögsinde oynadam senüñiçün
kara pulat üz kılıcum
saklarıdum bugün içün
güni geldi
sası dînlü kâfir başın kesdüreyim senüñiçün
egini bek demür tonum
saklarıdum bugüniçün
güni geldi
yeñ yakalar dikdüreyim senüñ içün
başumda kunt ışuklar
saklarıdum senüñiçün
güni geldi
kaba çomak altında yoguradım senüñ içün
kırk yigidüm
saklarıdum bugün içün
güni geldi
kâfir başın kesdüreyim senüñ içün
aslan adum
saklarıdum senüñ içün
yaka tutup kâfirile ugraşayım senüñiçün
agız dilden birkaç kelime hâber maña
kara başum kurbân olsun agam saña
kazan burada soylamış görelüm hânum ne soylamış kazan eydür
ogul ogul ay ogul
menüm ünüm añla sözüm diñle
ol kâfirüñ üçin atup birin yarmaz okçısı olur
hey demedin başlar kesen cellâdı olur
âdem etin yahnı kolan aşbâzı olur
sen varası kâfir degül
kalkubanı yerümden men turayım
koñuz atuñ beline men bineyim
gelen kâfir menümdür men varayım
kara pulat üz kılıcum çalayın
azgun dînlü kâfirdür başların keseyin
döne döne savaşayın
döne döne çigişeyin
kılç çalup baş kesdügüm görgil ögrengil
kara başuña düşende gereklüdür
dedi uruz
a beg baba eşidürem
ammâ 'arafânda erkek kuzı kurbân içün
baba ogul kazanur ad içün
ogul da kılıç kuşanur baba gayretiyiçün
menüm de başum kurban olsun senüñiçün
dedi kazan burada soylamış görelüm hânum ne soylamış kazan eydür
ogul ogul ay ogul
yagıya girüp baş kesmedüñ
âdam öldürüp kan dökmedüñ
ala gözlü kırk yigidi boyuña algıl
gögsi güzel kaba taglar başına çıkgıl
menüm savaşdugum menüm dögişdügüm
menüm çigişdügüm menüm kılıçlaşdugum
görgil ögrengil ve hem bize pusu olgıl ogul
dedi uruz babasınuñ sözin sımadı kaydup gerü döndi yerden yüce taglar başına yoldaşların alup çıkdı ol zamânda ogul ata sözin iki eylemezidi iki eylese ol oglını kabûl eylemezleridi uruz geñ yaklandı süñüsin sançdı turdı
kazan beg gördi ki kâfir katı yaklandı atından endi ari âbdest aldı ag alnın yere kodı iki rek'at namâz kıldı adı görklü muhammedi yâd getürdi kara dînlü kâfire göz karartdı haykırdı at saldı karşu vardu kılıç urdı gümbür gümbür tavullar çalındı burması altun tuç borılar çalındı ol gün cılasun yeg erenler döne döne savaşdı ol gün kara pulat üz kılıçlar çalındı ol gün kargu dillü kayım ohlar atıldı ala evren sür cıdalar süsildi ol gün nâmerdler muhânnatlar sapa yer gözetdi ol gün baka baka kazan oglı uruzuñ 'ışkı geldi eydür
berü gelüñ kırk yoldaşum
size kurbân
olsun menüm başum
görürmisiz agam kazan baş kesdi kan dökdi oglan uşak yemek yemekçe gelmez dedi babam bu kâkirleri esirgemiş gibi meni seven yigitlerüm ne turursız kâfirüñ bir ucına depelüm dedi kara koçın oynaddı uruz kâfirüñ sagına at depdi sağlı sollı kâfiri hûb tagıtdı sanasın kim tar yolda tolu düşdi yâ kara kazuñ içine şâhin girdi kâfirüñ uçını basdı tagıtdı azgun dînlü kâfir buñaldı oha girdi kovulan kimse oglanuñ bedevî atın ohlatu lar at yıhıldı kâfirler uruzuñ üzerine çöhdi uruzuñ kırk yigidi atdan endi ala kalkan bagını kısa dügdiler kılıç sıyırdılar uruzuñ üzerine çok savaşdılar kalaba korhudur derin olsa baturur babnuñ umûdı olmaz sagın solın uruzuñ çevürdiler kırk yigidin şehîd etdiler oglanuñ üzerine düşdiler tutdılar karusından ag ellerin bagladılar kıl urgan ag boynına takdılar yüzi üzerine saluban süridiler ag etinden kan çıkınca oögdiler baba deyü aglatdılar ana deyü bozlatdılar eli baglu boynı baglu yüzi üzerine salup aldılar yöriyü verdiler uruz tutsak oldı
kazanuñ haberi yok eyle sandı kim yagı yaşıldı at cılavısın dönderdi gerü döndi geldi oglını kodugı yerde bulımadı a begler oglan kancaru getdi ola dedi begler eydür
oglan kuş yürekli olur kaçup anasına getmişdür dediler kazan karardı dutdı eydür
begler bize bir kür ogıl vermiş varayın anı anası yanından alayın kılıcıla pâreleyeyin altı bölük edeyin altı yoluñ ayırdında bıragayın bir dahı kimse yazı yerde yoldaş koyup kaçmaya dedi dahı koñur atın ökçeledi yola girdi evine geldi hân kızı boyı uzun borla hâtuñ kazanuñ geldügin eşitdi atdan aygırdan deveden bugra koyundan koç kırdurdı oglancugumuñ ilk avıdur kanlu oguz beglerin toylayayım dedi hân kızı gördi kim kazan gelür yumurlanup yerinden örü turdı samur cübbesin egnine aldı kazana karşu geldi kapak kaldurdı kazanuñ yüzine togrı bakdı sagılan solına göz gerdürdi oglancugını uruz görmedi kara bagrı sarsıldı dom yüregi oynadı kara kıyma gözleri kan yaş toldı kazana soylamış görelüm hânum ne soylamış eydür
berü gelgil salur begi salur gözki
başumbahtı evüm tahtı
hân babamuñ güyegüsi
kadın anamuñ sevgüsi
atam anam verdügi
göz açuban gördügüm
göñül verüp sevdügüm
beg yigidüm kazan
kalkubanı yerüñden örü turduñ
ogluñıla yelisi kara kazılık atuñ butun bindüñ
boynı uzun bedevî geyigin alup yıkduñ
semüz etüñ yükletdüñ gerü döndüñ
iki varduñ bir gelürsin yavrum kanı
karañu dünde buldugum oglum kanı
bir bebegüm görinmez bagrum yanar
asılan asılan kayalardan
kazan oglan uçurduñmı
talı sazuñ aslanına yedürdüñmi
ag ellerin karusından baglatdunmı
kâfir öñince yöritdüñmi
dili damagı kurıyup dört yanına bakdurduñmı
kara gözden acı yaşın dökdürdüñmi
kadın ana beg baba deyü bolatduñmı
dedi gene soylamış eydür
ogul ogul
ay ogul ortacum ogul
karşu yatan kara tagum yüksegi ogul
karañulıca gözlerüm aydını ogul
sâm yelleri esmedin kazan kulagum çıñlar
sarımsak otın yemedin kazan içün göyner
sarı yılan sokmadın agca tenüm kalkar şişer
kurımışça gögsümde südüm oynar
yalıñuzca ogul görinmez bagrum yanar
yalıñuz ogul haberin kazan değil maña
demez olurısañ yana göyine kargaram kazan saña
dedi anası bir soy dahı soyladı eydür
<poem>
kargu cıda oynadanlar
vardı geldi
altun cıda oynadana
yâ rab n'oldı
kara koç ata binenler
vardı geldi
bedevî atlu bir ogula
ya râb n'oldı
töker geldi nâyib geldi
yalıñuz bir ogula
yâ rab n'oldı
yalıñuz ogul haberin kazan deil maña
demez olsañ yan yana kargaram
dedi bir dahı soylamış
kuru kuru çaylara su saldum
kara tonlı derveşlere nezir verdüm
yanuma al bakdugumda konşuma eyü bakdum
umanına usanına aş yedürdüm
aç görsem toyurdum yalıncak görsem tonatdum
dilek ile bir oglı gücile buldum
yalıñuz ogul haberin a kazan değil maña
demez olsañ yana göyine kargaram kazan saña
dedi bir dahı soylamış
karşu yatan kara tagdan bir ogul uçurduñısa
degil maña
külüngile yıkdurayım
kanın akan yügrük sudan bir ogul uçurduñısa
degil maña
tamarların sogıldayım
azgun dînlü kâfirlere bir ogul tutdurduñısa
degil maña
hân babamuñ yanına men varayın
agır leşker bol hazîne alayın
pârelenüp kazılık atumdan enmeyince
yeñümile alca kanum silmeyince
kol
but olup yeryüzine düşmeyince
yalıñuz ogul haberin almayınca
kâfir yollarında dönmeyeyim
dedi
yohısa a kazan ayagumdan sermûze atayınmı
kara tırnak ag yüzüme çalayınmı
güz alması gibi al yañaklarum yırtayınmı
çenberüme alca kanum dökeyinmi
agır şîven senüñ orduña komayınmı
ogul ogul deyübeni bozlayayınmı
kaytabanda kızıl deve bundan gençdi
torumları bundan bozlayup bile geçdi
torumcugum aldurmışam bozlayayınmı
kara koçda kazılık at bundan geçdi
kuluncugum aldurmışam kişneyeyimmi
agayılda agca koyun bundan geçdi
kuzucagı meñrişüp bile geçdi
kuzıcagum aldurmışam meñriyeyinmi
ogul deyü bozlayayınmı
dedi bir bir dahı soylamış
kalkubanı yerümden turam deridüm
yelisi kara kazılık atuma biner deridüm
kalın oguz içine girem deridüm
ala gözlü gelin alam deridüm
kara yerde ag otaglı dikem deridüm
yöriyübeni ogulı o uludege geçürem deridüm
murâdıla maksûda ergürem deridüm
murâda yetürmedüñ meni
kara başum karışı tutsun kazan seni
bir nebegüm görinmez bagrum yanar
n'eyledüñ degil maña
demez olsañ yana göyne kargaram kazan saña
dedi anası oglanuñ böyle degeç kazanuñ 'aklı başından getdi kara bagrı sarsıldı dom yüregi oynadı karañulı gözleri kan yaş toldı eydür
görklüm ogul gelse sendenmi sorarıdum korhma kayurma avdadur avda kalan ogul içün kayurmagıl yedi gün ben kazana mühlet vergil yerde ise ogulı çıkırayın gökde ise endüreyim bulurısam buldum bulmazısam tañrı verdi tañrı aldı n'eyleyeyin kara şîven senüñile bile eyleyeyin dedi hân kızı eydür
kazan oglan avda idügin andan bileyin kim yorgun atuñıla gedilmiş cıdañıla ardına düşesin dedi
kazan gerü döndi geldügi yolı öline alup yortdı dün katdı atası tuymadın el altından buyurdı toksan tümen genç oguz ardınca gelsün oglan tutsakdur begler bilsün dedi ol geldi ki yagı basılmışıdı gördi oglınuñ ala gözlü kırk yigidi kırılmış bedevî atın oglınuñ ala gözlü kırk yigidi kırılmış bedevî atın oglanuñ ohlanmış yatur leş arasında oglançugı leşin bulmadı altunluca kamçısın buldı yakîn bildi kim oglı kâfire tutsakdur agladı
kara tagum yüksegi ogul
kanlu suyum taşkunı ogul
kocalıgum vaktı aldurdugum yalıñuz ogul
dedi bozladı kâfirüñ izin izledi
katlu kara dervendde kâfir dahı konmış idi oglana kara kepenek geydürmişleridi kapu eşigi üzerinde arkurı bırakmışlarıdı giren basar çıkan basarıdı karı düşmen tatr oglı elümüze düşmen tatar oglı elümüze girmişiken cezâyıla öldürelüm kapu eşigi üzerinde arkurı komışlarıdı bu mahalda hân kazan yetdi
koñuz atın oynatdı kâfir kazanuñ geldügin gördi ürkdi kim atın biner kim cevşen geyer oglan başını kaldurdı eydür
mere kâfir ne hâldur kâfir eydür
babañ geldi tutalum derüz oglan eydür
amân mere kâfir amân
tañrınuñ birligine yokdur gümân
kâfirler oglana amân verdiler elin çözdiler gözin açdılar babasına oglan karşu geldi soyla görelüm hânum ne soylamış uruz eydür
berü gelgil a beg baba
nerede bildüñ menüm tutsak oldugum
ag ellerüm arduma baglandugın
kıl sicim ağ
boynuma takıldugın
kara gözlü yigitlerüm kırıldugın
sen gelmedin baba kâfirler tanışdılar
koñuz atlu kazanı tutuñ
karusından ag ellerini baglañ
gâfillüce görklü başın kesüñ
alca kanın yeryüzine döküñ
oglıyıla ikisini bir yerden öldürüñ
ocagını söyindürüñ deyü söyleşdiler
hânum baba korharam
segirdüriken koñuz atuñ sürçdüresin
savaşdügin vaktın gendüñi tutdurasın
gâfillüce güzel başuñ kesdüresin
ag bürçeklü anam ogul deriken
başum bahtı kazan deyü agladasın
kayduban baba gerü döngil
altun ban evüñe sürüp vargıl
karıcuk olmış anamı sızlatmagıl
ogul içün ata ölmek 'ayb olur
yaradan hakkıyiçün baba kayda döngil
eve vargıl
karıcuk anam saña
karşu gelse meni saña sorsa
baba togrı haber vergil
gördüm senüñ oglun tutsak degil
karusından ag elleri baglu degil
kara kıldan sicim boynına takılu degil
kara toñuz tamında yatur degil
kıl kepenek boyuncıgın sürer degil
agız lukagu topuçagın döger degil
yanmış arpa etmegi acı sogan öyüni degil
menüm anam menüm içün kayurmasun
bir ay baksun
bir ayda varmazısam iki ay baksun
üç ayda varmazısam öldügümi ol vakt bilsün
aygır atum bogazlayup aşum versün
yad kızı helâluma destûr versün
baña tutan gerdege ayruk girsün
anam menüm içün gök geyüp kara sarınsun
kalın oguz elinde yasum tutsun
menüm başum senüñ yoluña kurbân olsun
gerü dön baba
dedi
karşu yatan kara daglar ister olsa
el bayılur
kanlu kanlu sular esen olsa
kanın düşer
kara koç atlar esen olsa
kulun togar
kaytabanda kızıl deve esen olsa
torun verür
agayılda agça koyun esen olsa
kuzı verür
beg erenler esen olsa
oglı togar
sen esen ol anam esen olsun
menden yegrek kâdir size ogul vere
ag südini anam maña helâl eylesün
savaşmagıl kayda döngil baba gerü
dedi hân kazan burada soylamış görelüm hânum ne soylamış eydür
ogul ogul ay ogul
karşu yatan kara tagum yüksegi ogul
güçlü belüm kuvveti cânum ogul
karañulu gözlerüm aydını ogul
alar tañıla yerümden turdugum senüñiçün
koñur atum yorıltmışam senüñ içün
ag tutma kir ekletdi senüñiçün
menüm başum kurbân olsun
cânum ogul senüñiçün
sen gedeli aglamagum
gökde iken yere endi
gümbür gümbür tavullar dögilmedi
agır ulu dîvânum sürilmedi
seni bilen beg ogulları
ag çıkardı kara geydi
kaza beñzer kızum gelinüm
ag çıkardı kara geydi
karıçuk anañ kan yaş dökdi
ag sakallu babñ buñlu oldı
kayduban buradan ogul eve varsam
agca yüzlü anañ karşu gelüp ogul dese
ag elleri ardına baglu deyeyinmi
ag boynında kıl urgan takılu deyeyinmi
kâfir yanınca yabak yörir deyeyinmi
menüm nâmûsum kanda vara ogul
dedi
kıl kepenek boyunçugın şürer deyeyinmi
agı bukagu topuçagın döger deyeyinmi
arpa etmegi acı soganöyüncügi deyeyinmi
kazan gene eydür
karşu
yatan kara taglar karısa
otı bitmez el yapılmaz
akındılı görkli sular karısa
kara taşmaz
kaytabanlar karısa
körüm demez
kara koçlar karısa
kulun vermez
er yigitler karısa
oglı togmaz
babañ karı ananñ karı
senden yegrek kâdir bize ogul vermez
dahı senüñ yerüñ tutabilmez
âsûmanlu gökde kara bulut oluban
kâfirüñ üzerine güzleyeyim
ag yıldırım olup şakıyayım
kâfiri kamış gibi od oluban yandurayım
tokuzını birbirine saydurayım
urışmadın dögişmedin 'alemi toldurayım
yaradan allâhdan meded
dedi koñuz atından yere endi akup geden sudan âbdest aldı ag alnını yere kodı namâz kıldı agladı kadir tañrıdan hâcet diledi yüzin yere sürdi muhammede salavât getürdi deve gibi kükredi arslan gibi añradı na'ra urup haykırdı yapa yalıñuz kâfire at depdi kılıç urdı döne döne bir zamân yahşı savaş eyledi kâfiri alam dedi alamadı bir sa'atda kâfire üç kerre at depdi nâgâh gözi kapagına kılıç tokındı kara kanı şorladı gözine endi özin sarp yerlere saldı görelüm emdi yaradan n'eyler
meger hânum bonı uzun borla hâtun oglancugını añdı karârı kalamdı kırk ince bellü kız oglanıyıla kara aygırını tartdurdı butun bindi kara kılıcın kuşandı başum tâcı kazan gelmedi deyü izin izledi getdi gelü gelü kazana yakın geldi kazan helâlını tanımadı hân kızı kazanuñ üzerine geldi eydür
kara aygıruñ cılavısını maña tartgıl yigit
tike tutup yüzüme bakgıl yigit
altuñdagı kara aygırı maña vergil yigit
elüñdeki sür cıdañı
yanuñdagı gök pûlâduñı maña vergil yigit
bu gönümde umud olgıl maña
kala ölge vereyim saña
dedi hâtûn eydür
karşum ala yigit meni ne mañlarsın
geçmiş menüm günümi ne añdurursın
kalkubanı yerinden turan kazan
kara göz anuñ beline binen kazan
ılgayuban kara tagum yıkan kazan
gölgesince kaba agacum kesen kazan
bıçak alup kanadlarum kıran kazan
yalıñuzca oglum uruza kıyan kazan
at üstinde eglenmeyüp yortan kazan
senüñ bilüñ ölmiş
üzengüye dirmeyen dizüñ ölmiş
hân kızı helâlüñi tanımayan gözüñ ölmiş
buñalmışsan saña n'olmış
çal kılıcuñ yetdüm kazan
dedi bu mahalda oguz erenleri bir bir yetdi görelüm hânum kimler yetdi
kara dere agzında kadir veren
kara boga derisinden beşigünüñ yapugı olan
acıgı tutanda kara taşı kül eyleyen
kara
bıyıgın yedi yerde eñsesinde dügen
kazan kartaşı kara göne
çapar yetdi
çal kılıcuñ kardaş kazan yetdüm dedi
anuñ ardınca görelüm hânum kimler yetdi
demür kapu dervendeki
demür kapuyı kapup alan
altmış tutam ala götderinüñ uçında er bögürden
kazan gibi pehlevânı bir savaşda üç kerre atdan yıkan
kıyan selcük oglı delü tundar
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
anuñ ardınca görelüm kimler yetdi
varuban destürsuzca bayındır hânuñ yagısın basan
altmış biñ kâfire kan kusduran
gaflet koca oglı şer şemse'd-dîn
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
Anuñ ardınca görelüm kimler yetdi
parasaruñ ardınca görelüm kimler yetdi
parlayup uçan
at alaca
gerdegine karşu gelen
kalın oguz imrencesi
kazan begüñ yıtagı
boz aygırlu beyrek
çapar yetdi
çal kılıcuñ hânum kazan yetdüm dedi
anuñ ardınca görelüm kimler yetdi
çayak baksa çalımlu
kara kuş erdenlü
kur kurma kuşaklı
kulagı altun küpeli
kalın oguz yeglerini bir bir atdan yıkan
kazılık koca oglı beg yegenek
çapar yetdi
çal kılıcuñ agam kazan yetdüm dedi
anuñ ardınca görelüm kimler yetdi
yigirmi dört boyın uhşayan deli tundaz yetdi
anuñ ardınca biñ kavum başları döger yetdi
anuñ ardınca biñ bügdüz başları emen yetdi
anuñ ardınca tokuz koca başları aruz yetdi
saydukumça oguz begleri dükense olmaz kazanuñ begleri hep yetdi üzerine yıgnak oldı arı sudan âbdest aldılar iki rek'at namâz kıldılar adı görklü muhammede salavât getürdiler bîtekellüf kâfire at saldılar kılıç urdılar ol gün cigerinde olan er yigitler belürdi on gün nâmerdler sapa yer gözetdi bir kıyâmet savaş oldı meydân tolıu baş oldı kıyâmetüñ bir güni oldı beg nökerden nöker begden ayrıldı oguz begler ile tundar saga depdi çılasun yigitlerile kara budak sola depdi kazan gendü düpe depdi tekür ile sökli melike hâvale oldı bögürdübeni atdan yere saldı alca kanın yer üzerine dökdi sag tarafda kara tüken melike tundar karşu geldi kılıçladı yere saldı sol tarafda bogacuk melike kara budak karşu geldi sançubanı yere çaldı depretmedin başın kesdi boyı uzun borla hâtun kara tugın kara tugın kâfirüñ kılıçladı yere saldı tekür alındı kâfir kaçdı derelerde kâfire kırgun girdi on beş biñ kâfir kimi kırıldı kimi tutıldı
kazan oglı üzerine geldi endi elin çözdi kuca kuca ata ile ogul görişdi üç yüz yigit oguzdan şehîd oldı kazan oglancugın kartardı gerü döndi gaza mübârek oldı oguz begleri toyum oldı agcakala sürmelüye gelüp kazan kırk otak dikdürdi yedi gün yedi gece yeme içme oldı kırk evli kulıla kırk câriye glı başına çevürdi azâd eyledi cılasun erenlere kara ölge verdi cübbe çuka verdi
dedem korkut gelüben sadılık çaldı bu oguznameyi düzdi koşdı böyle dedi
emdi kanı dedügüm beg erenler
dünyâ menüm deyenler
ecel aldı yer gizledi
Kânî dünyâ kime kaldı gelimli gedimli dünyâ
âhıret soñ ucı ölümli dünyâ
yom vereyim hânum
yerlü kara taguñ yıkılmasun
gölgelice kaba agacuñ kesilmesün
kamın akan görklü suyuñ kkurımasun
kanadlaruñ ucı kırılmasun
kâdir seni nâmerde muhtac etmesün
çapariken ag boz atuñ büdremesün
çalışanda kara pulat üz kılıcuñ gedilmesün
allâh veren ümedüñ üzilmesün
âhır soñı arı îmândan ayırmasun
ag altuñda beş kele du'â kılduk kabûl olsun
yıgışdursun dürişdürsün
günâhuñuzı adı görklü muhammede bağışlasuñ
cânum hey