Hayâl-i Mâder

O penbe tıfl-ı melekçehre hâba dalmışken
Beşikte, tüller içinde, kemâl-i rahatla
Onun lebindeki reng-i hayatı rü'yetle
Neler geçerdi neler mâderin hayalinden:

«Sekiz, dokuz sene sonra hizâ-yı kalbime sen
Takarrüb eyleyeceksin gurûr u nahvetle;
Dönüp bana, diyeceksin sürûr u uzletle:
-Senin de ben öpeyim mi, senin de kalbini ben?»

Görürdü sonra uzaklarda bir de tâze gelin,
Onun dizinde de bir hoşlikâ çocuk.... o zaman
Açardı kollarını, göz yumar da derdi:
-Gelin!..

Zavallı eyledi bir gün zemîn-i ye'se hübût:
O penbe tıfl-ı melekrû, o gonca-i handân
Beşikten etti kıyâm, etmek üzere kabre sukut!

Cenab Şahabeddin